ผมเป็นครูสอนวิชาดนตรีครับ แต่งงานแล้วเมื่อสองปีก่อนตอนที่ผมอายุได้ยี่สิบเจ็ดปีแปดเดือน จากวันนั้นถึงวันนี้ผ่านมาสามปีกว่าแล้ว แต่แฟนของผมก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมอบตาหนู หรือ ยัยหนู ให้ผมได้ชื่นใจสักที ทั้ง ๆ ที่ผมกับเธอก็โหมทำไอ้กิจกรรมอย่างว่ากันเป็นประจำทุกวันไม่ได้ขาด จนผมเกือบจะถอดใจไปแล้วว่าไม่ผมก็เธอ … ใครคนใดคนหนึ่งจะต้องเป็นหมันแน่ ๆ
แต่แล้วพระเจ้าก็เห็นใจในความเพียรพยายามของผม..
เธอบอกข่าวดีนั้นแก่ผมในตอนพลบค่ำของวันศุกร์สุดท้ายเมื่อปลายปี ผมจำได้ว่าผมดีใจมาก เราสองคนพากันไป ‘ฉลองความสำเร็จ’ ที่ร้านอาหารในตัวเมือง ซึ่งผมได้นับรวมมันเป็นงานเลี้ยงส่งด้วย เมื่อแฟนของผมได้รับหนังสือราชการเรียกตัวจากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาฯ ให้ไปรายงานตัวบรรจุเป็นข้าราชการครูที่จังหวัดชื่อดังแห่งหนึ่งแถว ๆ ภาคอีสาน หลังจากที่เธอได้ไปสอบทิ้งเอาไว้นานเกือบสองปี
เธอบอกผมว่าเธอจะสละสิทธิ์การบรรจุแต่งตั้งเป็นข้าราชการในครั้งนี้ เพราะเธอไม่อยากจะจากผมไปไหนไกล แต่ผมไม่เห็นด้วย ผมให้เหตุผลกับเธอไปว่าเพื่ออนาคตของลูก ซึ่งก็ได้ผล…เธอยอมจำนนกับเหตุผลนั้นของผม
.
.
.
การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักเป็นความทรมานที่แสนขมขื่น ผมคิดว่าใครก็ตามที่เคยประสบกับเหตุการณ์ดังกล่าวนี้คงจะเข้าใจได้ดี
ในช่วงแรก ๆ ที่เราต้อง ‘แยกกันอยู่’ ผมเดินทางไปหาเธอทุกสัปดาห์ ทว่ามันก็ค่อย ๆ ลดความถี่ลงเมื่อผ่านระยะเวลาแห่งความเคยชินไปได้สักพักหนึ่ง
จากการเทียวไปหาทุกสัปดาห์ ก็ค่อย ๆ ขยับกลายเป็นสองสัปดาห์ สามสัปดาห์ จนกลายเป็นเดือนหนึ่งไปเสียครั้งหนึ่งในที่สุด ยิ่งระยะหลัง ๆ มานี้ ผมถึงขั้นกากบาทสีแดงติดปฏิทินเอาไว้เลยว่า สองเดือนไปสักครั้งหนึ่งก็พอ
เหตุผลน่ะหรือครับ ถ้าคุณเป็นผู้ชาย คุณน่าจะเข้าใจ…
ผมก็เพิ่งจะอายุสามสิบต้น ๆ ฮอร์โมนเพศก็ยังวิ่งพลุกพล่านไม่ต่างอะไรกับกระทิงเปลี่ยว ระยะหลังมานี้ท้องของเธอโตขึ้นมาก ผมคงทนไม่ได้ หากผมไปหาเธอแล้วผมไม่ได้…ทำกิจกรรมอะไรพรรค์นั้นกับเธอ
ผมไม่ชอบใช้บริการจาก ‘ผู้หญิงอย่างว่า’ พวกเธอเหล่านั้นไม่สะอาดพอสำหรับผม และผมก็ไม่เคยว่ามันจะเป็นความผิดของผม … ที่ผมเป็นคนไม่ชอบสวมถุงยางอนามัยในเวลาที่ต้องทำไอ้กิจกรรมพรรค์อย่างว่านั้น
ผมคิดว่ามันเกะกะ…เป็นส่วนเกินของร่างกายยังไงชอบกล!
ธรรมชาติแห่งกลไกทางสรีระวิทยาของมนุษย์มันก็งดงามดีอยู่แล้ว …
รสนิยมบนเหตุผลส่วนตัวนี้ อาจทำให้เธอและลูกเป็นอันตราย เพราะถ้าผมเดินทางไปพบเธอ และอยู่ด้วยกันสองต่อสอง … ผมคงบังคับควบคุมตัวเองไม่ได้ในเวลานั้น!
คุณหมอหนุ่มที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับผม บอกผมยิ้ม ๆ แบบรู้ทันว่าให้ผมงดกิจกรรมพรรค์นั้นระหว่างผัวเมียไปก่อน จนกว่าแฟนของผมจะคลอด ซึ่งคนอย่างผมคงอดใจไม่ไหวหรอก ผมรู้ตัวดี … ด้วยเหตุนี้ผมก็เลยพยายามห่าง ๆ เธอไปบ้างในพักหลังมานี้
ตอนแรก ๆ เธอก็ระแวงผมโดยการตัดพ้อด้วยความน้อยใจ ส่งผ่านมาตามสายโทรศัพท์ว่าผมคงจะพบผู้หญิงคนใหม่ที่ดีกว่าเธอ
ผมตัดสินใจบอกเหตุผลที่แท้จริงให้เธอทราบอย่างไม่อาย ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงหัวเราะแบบเขิน ๆ ของเธอแว่วมาตามสาย ซึ่งผมเดาว่าเธอคงจะยิ้มออกมาได้แล้วในขณะนั้น
เราจบการสนทนาด้วย ‘การร่วมรัก’ กันผ่านทางสัญญาณโทรศัพท์
