โดย : โลมาตัวสีเขียวที่ว่ายอยู่ในทะเลสีชมพู
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
“มาจุ๊บพ่อหน่อยเร็วครับ การ์โต พ่อจะไปทำงานแล้วนะ” ผมพูดเอ่ยเรียกเจ้าการ์โต แมวตัวน้อยพันธุ์เมนคูนตัวอ้วนที่นอนตีพุงอยู่
ผมคือ สกาย ชายหนุ่มหน้าคมผมสั้นทาสแมว ผมหน่ะไม่สนใจหรอกครับผู้ญงผู้หญิง ทุกวันนี้แค่มีแมวตัวอ้วนชีวิตผมก็มีความสุขดีอยู่แล้ว แต่แม่ผมน่ะสิครับ ท่านอยากให้ผมมีแฟนถึงชอบนัดบอดให้บ่อยๆ ก็อย่างว่าแหละครับ แม่เขาคงทนชมความหล่อของผมคนเดียวไม่ไหว ถึงได้ชอบเอาไปแบ่งปันคนอื่นนัก ผมล่ะเพลียใจจริงๆ
“การ์โตครับ พ่อจะไปแล้วจริงๆ นะ” ผมยังคงเอ่ยเรียกแมวตัวน้อยอยู่ หวังว่าครั้งนี้ลูกรักของผมนั้นจะวิ่งมาหา แต่เจ้าตัวกลับนอนนิ่งอยู่เหมือนเดิม ด้วยความสงสัยเลยเดินกลับไปดูซักหน่อย
“แม่คร้าบบบบบบบบ มาดูการ์โตให้ผมหน่อย” ผมตะโกนขึ้นเรียกคนเป็นแม่มาดูอาการลูกรักที่กำลังนอนน้ำตาไหลไม่หยุด
“สงสัยจะป่วยนะลูก ต้องพาไปหาหมอแล้ว” แม่เอ่ยขึ้นหลังจากที่ดูอาการเจ้าตัวเล็กเสร็จ
“ทำยังไงดีล่ะครับ วันนี้ผมมีประชุมสำคัญกับลูกค้ารายใหญ่ด้วย ผมคงพาการ์โตไปหาหมอไม่ได้” ถ้าผมเข้าประชุมสายมีหวังโดนไล่ออกแน่ๆ
“งั้นแม่จะพาน้องไปหาหมอเอง เรารีบไปทำงานเถอะ” ความกังวลของผมได้คลายลงมาบ้าง เมื่อหญิงสูงอายุตรงหน้าได้เอ่ยขึ้น
.
.
.
08:50
SKY TOWER
ตึกสูงลับฟ้าที่เหล่าวิศวะทำงานอยู่
“ ไงมึง วันนี้หน้าบูดเป็นตูดมาเลยนะ” พี่เลมอน รุ่นพี่หัวหน้าแผนกได้เอ่ยทักขึ้น
“ แน่สิพี่ ก็ลูกรักผมป่วย” ผมว่าตอบคนตรงหน้าพลางสแกนลายนิ้วมือเข้าทำงานอย่างร้อนรน เพื่อให้เครื่องบันทึกเวลาเข้างาน 8:52 เกือบมาไม่ทัน 9 โมงซะแล้ว
“เออๆ กูขอให้แมวมึงหายไวๆ แล้วกันนะ แต่ตอนนี้มึงต้องเข้าประชุมก่อน ทุกคนมารออยู่ในห้องกันหมดแล้ว” ทันทีที่ว่าจบพี่มันก็เดินนำเข้าห้องประชุมไป
ผ่านไป 5 ชั่วโมง การประชุมคอนเซ็ปท์ของลูกค้ารายใหญ่ก็ได้จบลง ตอนนี้ผมล้ามากครับ กว่าจะคุยตกลงกันได้ใช้เวลาไปนานอยู่เหมือนกัน ด้วยความที่อีกฝ่ายนั้นละเอียดอ่อนมาก ทำให้ต้องอธิบายลงรายละเอียดในทุกตารางนิ้วของตึก อย่างเช่น ตกแต่งอันนี้เพื่ออะไร กระเบื้องหินอ่อนนี้มันจะทำให้เกิดความรู้สึกผ่อนคลายจริงหรอ และอีกหลายคำถามที่ผมต้องตอบ มันเลยทำให้ตอนนี้หัวผมจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว เหนื่อย!!!!!
“ พี่ครับ วันนี้ผมขอลาครึ่งบ่ายได้ไหม” ผมเอ่ยบอกพี่เลมอนขึ้นเพื่อขออนุญาต
“ พาแมวไปหาหมอใช่ไหม มึงคงไม่ได้จะอู้ใช่เปล่า” พี่มันถามขึ้นพร้อมหรี่ตามอง
“ผมขอใช้สิทธิ์เถอะนะครับ ใจผมจะขาดแล้วเนี่ย” ตอนนี้ผมอ้อนวอนพี่หัวหน้าแผนกนี่สุดฤทธิ์เลยล่ะครับ แค่นึกถึงหน้าการ์โตที่นอนป่วยอยู่ ใจผมมันก็จะแตกสลายแล้ว
“จะไปก็ไป” คนตรงหน้าพูดขึ้นอย่างปัดๆ
“ขอบคุณค้าบ” ผมกล่าวขอบคุณพี่มันด้วยร้อยยิ้มดีใจที่ยิ้มจนตาแทบจะปิด
“แล้วอย่ามาทำหน้าตาแบบนี้ใส่กูอีกนะ ขนลุก” พี่เลมอนเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางจักจี้ พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบแขนเบาๆ แล้วเดินจากผมไป อะไรของเขาวะ