หลังจากฉันเดินทางมาถึงที่พักและจัดสัมภาระเรียบร้อย ฉันก็ลงไปเพื่อเที่ยวชมเมืองโตเกียว ต้องขอบอกก่อนนะคะว่า ฉันพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้เลย แถมยังพูดภาษาอังกฤษไม่เก่งอีกด้วย ฉันเลยวางแผนมาตั้งแต่แรกว่าจะใช้ภาษามือสื่อสารเอาเป็นส่วนใหญ่ และที่แรกที่ฉันตัดสินใจไปก็คือ ตลาดปลาสึกิจิ เพราะที่นี่ขึ้นชื่อเรื่องอาหารทะเลสดๆเป็นอย่างมาก ฉันสนุกและเพลิดเพลินกับการท่องเที่ยวมาก เมื่อฉันเที่ยวที่ตลาดปลาสึกิจิเสร็จ ฉันก็ได้นั่งรถไฟต่อเพื่อไปเที่ยวที่อื่น รถไฟที่ประเทศญี่ปุ่น ต้องบอกเลยว่าซับซ้อนมากๆ มีหลายสายมาก ฉันนั่งรถไฟเพื่อไปเที่ยวที่อื่นต่อ โดยฉันใช้วิธีนั่งไปเรื่อยๆรถไฟจอดสถานีไหนก็ลงเที่ยวที่นั่น
เวลาล่วงเลยมาถึงหกโมงเย็น ฉันรู้สึกเหนื่อยและต้องการที่จะกลับไปพักผ่อนที่โรงแรมแล้ว แต่เมื่อไปถึงสถานีรถไฟ ฉันกลับหารถไฟสายที่จะกลับโรงแรมไม่ได้เลย ฉันพยายามถามเจ้าหน้าที่ แต่ก็ไม่สามารถสื่อสารได้ แล้วที่ที่ฉันอยู่ก็อยู่นอกเมืองมากจนแทบไม่มีคนเลย แถมรถไฟก็เกือบจะหมดแล้วด้วยเหมือนกัน ระหว่างที่ฉันกำลังวิ่งวุ่นเพื่อหาทางกลับโรงแรมนั้นเอง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันและพูดว่า
“นี่คุณครับ ไม่ต้องตกใจไปหรอกครับอีก 10 นาที รถไฟสายที่คุณต้องนั่งกลับโรงแรมก็จะมาถึงแล้ว คุณไปซื้อตั๋วรอได้เลยครับ” เขาพูดพลางส่งยิ้มมาที่ฉัน
หลังจากได้ฟังเขาคนนั้นพูดจบ ฉันก็รีบไปซื้อตั๋วในทันที ขณะยืนรอซื้อตั๋วนั้นเองที่ไม่รู้ทำไมฉันรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้จังเหมือนฉันเคยเจอเขาที่ไหน ใช่แล้ว เขานั้นเองคนที่เก็บพาสปอร์ตของฉันได้ที่สนามบิน
