วันต่อมา วันนี้เป็นวันที่ผมได้ออกมาทำงานข้างนอกบ้าง ได้ฤกษ์โกนหนวดเคราซะที ใส่เชิ้ตกางเกงยีนส์ เป็นผู้เป็นคนกับเขาบ้าง
ผมเดินเข้าสตูตอนเวลา 11 โมงกว่าๆ ตอนนี้ทีม Production กำลังทำงานกัน ผมไหว้ผู้ใหญ่รวมไปถึงเด็กๆ น้องๆ ก็ไหว้ผมด้วย ก่อนที่ผมจะเดินไปคุยงานกับลูกค้า
“แฟชั่นวันนี้จะเป็นแบบชุดว่ายน้ำวาบหวิวหน่อยนะ จริงๆ นางแบบผิวดีอาจจะไม่ต้องรีทัชอะไรมากแต่ก็ลองๆ ดูก่อน” ผมพยักหน้าเข้าใจ เพิ่งรู้ว่าเป็นชุดว่ายน้ำก็วันนี้ เลือดกำเดาจะไหลมั้ยเนี่ย ไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้มานาน
“นางแบบพร้อมแล้วค่ะ” เสียงสตาฟคนหนึ่งเดินมาบอก ทางทีมกำกับพยักหน้าและเตรียมถ่าย ผมที่นั่งอยู่หลังมอนิเตอร์ดูงานกับลูกค้า และคุยงานไปพร้อมๆ กัน จนนางแบบเดินผ่านไปตรงจุดหน้ากล้อง เธอถอดเสื้อคลุมออก จนเผยหุ่นร่างเล็กเอวคอด และหน้าอกที่เป็นทรวดทรงงาม ทุกคนต่างจับจ้องไปที่เธอ และผมยิ่งจ้องนานกว่า เจแปน!
ให้ตายเถอะ ทำไมเธอรับงานแบบนี้ด้วยเนี่ย และที่สำคัญเธอเองก็เห็นผมแล้ว แต่สายตาเย็นชาเป็นบ้า ยังโกรธอยู่แหง
แชะ! เสียงชัดเตอร์กดลั่นรัว เธอทำงานเป็นมืออาชีพ โพสท่าทางได้ดั่งใจผู้กำกับ แต่ผมรู้สึกว่าไอ้ผู้กำกับคนนี้จะเริ่มลามปามเกินไปแล้ว โดยเฉพาะท่าทางนอนบนโซฟา ทำไมต้องหันหน้าอกของเธอเข้าหากล้องขนาดนั้นด้วย ขายชุดว่ายน้ำนะ ไม่ได้ขายหน้าอก บ้าไปแล้ว
“ทำไมครั้งนี้น้องเจแปนถึงไม่โวยวายนะ”
“นั่นสิ” ผมได้ยินเสียงสตาฟสองคนคุยกันเลยเดินเข้าไปถาม
“เจแปนเขาทำไมเหรอครับ”
“เอ่อ…ก็ปกติถ้าน้องเขารู้สึกว่าผู้กำกับเริ่มให้โพสท่าทางแปลกๆ เกินไปเธอจะโวยวายแล้วตอบปัดทันทีเลยน่ะสิคะ แต่ครั้งนี้กลับทำอย่างว่าง่าย หรือจะเริ่มเป็นมืออาชีพมากขึ้นก็ไม่รู้สินะ”
“นี่พวกคุณเข้าใจสายงานนี้จริงรึเปล่าครับ คำว่ามืออาชีพไม่ได้แปลว่าต้องยอมทำทุกอย่างนะ”
“ขะขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ”
ผมเดินออกมาอย่างหัวเสีย หมายความว่าไงครั้งก่อนตอบปัด แต่ครั้งนี้กลับทำอย่างว่าง่ายงั้นเหรอ เธอคิดจะปั่นหัวผมรึไง หงุดหงิดชะมัด บุหรี่อยู่ไหนวะเนี่ย
ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ แล้วพ่นควันคลุ้งออกมา เสียงผู้หญิงสองคนเดินออกมาจากด้านหลัง ผมเลยหันไปมอง
“วันนี้สวยมากเลยนะเจแปน กลับไปพักผ่อนเยอะๆ ล่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะพี่ฝน” เจแปนไหว้ฝนแล้วเตรียมตัวกลับในชุดไปรเวทธรรมดา เราสองคนสบตากัน
เธอโค้งตัวน้อยๆ ให้ผมก่อนที่จะเดินจากไป ให้ตายเถอะ ทำอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง วันก่อนเรายังคุยกันในไลน์อยู่เลย
แต่ถ้าคิดให้ดีผมยังไม่ขอโทษเธอเลยนี่หว่า แล้วทำไมกูไม่เดินตามไปวะ โอ๊ยยยย
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจถูก รีบออกมาจากสตูดิโอขับรถออกมาตามเธอ และยังคงทัน เพราะเธอกำลังรอแท็กซี่ เลยรีบจอดรถ เปิดกระจกพูดคุยกับเธอ
“ขึ้นมา” เธอทำหน้าไม่เข้าใจ “ผมจะไปส่ง รีบขึ้นมา”
