หลังจากนั้นเธอก็มาที่ห้องผมแทบทุกวัน โดยอ้างว่าจะมาดูงาน บางวันก็ไม่ได้ทำงานแต่ดันชวนกันเล่นเกม บางวันก็เอาแต่หาอะไรกินไปเรื่อย เธอเอาใจเก่งจนผมเริ่มหลงรักมากขึ้นกว่าเดิม
“นี่ๆๆ ฉันนวดให้มั้ย”
“นวดเป็นเหรอเรา”
“อย่าดูถูกกันสิ” ผมนั่งทำงานอยู่นาน ผู้หญิงที่นั่งข้างๆ คือเจแปน เธอลุกขึ้นถือวิสาจับบ่าของผมแล้วลงมือนวด มือเล็กๆ แต่นวดเก่งชะมัด แอบใจเต้นเพราะการนวดเลยแฮะ พอนวดไปสักพักผมก็เคลิ้มเริ่มวางมือจากคีย์บอร์ด มือที่วุ่นวายที่บ่าเริ่มหยุด แล้วประคองหน้าผม เธอก้มหน้าบรรจงจูบที่ปากของผม ให้ตายเถอะ เธอไม่กลัวผมปล้ำเธอเลยรึไง ถึงกล้าทำแบบนี้ แต่ก็เคลิ้มไปอยู่ดี ผมจูบเธอตอบ เจแปนรับรู้การตอบรับนั้นจนเธอเริ่มเกร็ง รุกได้แต่พอโดนรุกกลับก็ผวาจนตัวสั่น ช่างเป็นเสือในร่างแมวจริงๆ ยังไงเธอก็เป็นแมวน้อยนั่นล่ะ เพราะพอผมโอบเอวเธอก็หน้าแดงมาก
“อือ” เสียงเล็กๆ อื้ออึงในลำคอ จนผมต้องผละออกไว้ก่อน ก่อนที่จะห้ามใจไม่ได้
“ขอโทษครับ”
“ขอโทษทำไมคะ” เธอหน้าเสีย ผมไม่อยากล้ำเส้นเธอเยอะเกินไป เพราะผมกลัว…กลัวจะเหมือนแฟนคนก่อนๆ
“คุณไม่ได้เต็มใจเหรอ” ไม่ใช่ไม่เต็มใจ เหมือนเธอจะเริ่มเข้าใจผิดแล้วแฮะ แต่ผมก็ดันไม่ได้พูดอะไรออกไป
“’งั้นวันนี้ฉันกลับก่อนก็แล้วกัน” เธอเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วรีบออกจากห้องไป ผมยังคงนั่งนิ่ง
.
.
.
รู้ตัวอีกทีบรรยากาศรอบตัวก็เงียบเกินไป ทำไมถึงไม่พูดอะไรออกไปเลยนะ นี่เหมือนไปให้ความหวังเขา แล้วอยู่ๆ ก็รีบปัดทิ้งซะอย่างงั้น ผมกลัวเกินไปเหรอเนี่ย ยังไม่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่กับใครงั้นเหรอ แต่ก็ผ่านมา 5 ปีแล้วนะ
เมื่อก่อนผมเลือกงานมากกว่าแฟนแบบไม่รู้ตัว แฟนแต่ละคนเลิกกันไปเพราะหาจุดที่ลงตัวไม่ได้สักที ถึงได้เลือกไม่คบกับใครอีก คิดไปก็พลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ หันไปมองโทรศัพท์มือถือ…ทักไปขอโทษดีมั้ยนะ
.
.
.
ผ่านไป 2 วันแล้วผมส่งงานไปในไลน์ให้เจแปนดู เธอดูแล้ว เราคุยกันแค่เรื่องงานเท่านั้น และตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มาวุ่นวายกับผมอีกเลย จนกระทั่งข้อความเด้งขึ้นหลังจากที่คุยงานกันเสร็จ
โลกของเจแปน : ฉันจะให้ค่างานคุณเพิ่มอีกเท่าตัว
กุมภานักตัดต่อครับ : ทำไมครับ
โลกของเจแปน : แลกกับที่คุณช่วยเปิดใจรับความรู้สึกของฉัน
กุมภานักตัดต่อครับ : ทำไมเอาเรื่องเงินมาเล่นกับความรักแบบนี้ล่ะ
โลกของเจแปน : ฉันไม่ได้เล่น ทำไมคุณต้องคิดแบบนั้น
กุมภานักตัดต่อครับ : การที่คุณเอาเงินมาทำแบบนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการซื้อกินเลยนะ
นี่ผมพิมพ์แรงไปปะวะ เจแปนไม่ตอบกลับมาเลย…ให้ตายสิ ก็ผมไม่ชอบที่หล่อนเอาเงินมาเล่นแบบนี้นี่นะ ผมมีงานรัดตัวขนาดนี้ ไม่ได้ขาดแคลนซะหน่อย ก็เข้าใจว่าเจ้าตัวดังระดับนึงมีคนดูเป็นแสนๆ ล้านๆ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะมามัดใจด้วยการทำแบบนี้ เฮ้อ เด็กน้อยชะมัด
ช่างเถอะ ไม่สนใจแล้ว พรุ่งนี้ผมต้องออกไปดูงานด้วย
