โดย : ตรีเนตร
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
เมื่อก่อนนี้เรื่องเกี่ยวกับบาปบุญทำกรรมแต่งอะไรพรรค์นี้ ผมไม่ค่อยสนใจนักเพราะถือว่าเป็นความเชื่อแบบโบราณ แต่ต่อมาได้มีเหตุการณ์น่าสะเทือนใจ เกิดขึ้นกับตัวผมเอง จนไม่อาจลืมเหตุการณ์นั้นได้และนั่นก็เป็นเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ผมต้องเชื่อบาป-บุญนั้นต้องมีจริงแน่นอน
เรื่องมีอยู่ว่าผมมีเพื่อนรักอยู่ 2 คน ชื่อ ภูวันและรอน เราเป็นลูกชาวนาคนบ้านเดียวกัน เรียนหนังสือด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ จนกระทั่งจบออกมาพร้อม ๆ กันขณะนั้นเราเพิ่งบรรจุเข้าทำงานใหม่ๆภายหลังจบการศึกษามาแล้ว เรียกว่าชีวิตเต็มไปด้วยความหวังและสุดชื่นเหมือนตะวันเวลา 8-9 โมง
ภูวันเป็นคนจริงจังกับชีวิตและการงานกว่าใครอื่น จึงได้รับความเชื่อถือจากเพื่อนๆ รวมทั้งตัวผมด้วยพวกเราจะคุยกันเรื่องโครงการชีวิต เรื่องคู่ครองกันเกือบทุกครั้งเมื่อพบปะสังสรรค์กันตามประสาหนุ่มๆ
หลังจากทำงานผ่านมาได้ 3-4 เดือน เราก็มีโอกาสพบปะกันอีกครั้งที่บ้านเดิมของภูวัน ซึ่งยังอาศัยอยู่กับพ่อแม่ ดูเพื่อนแต่ละคนเปลี่ยนแปลงเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นตามหน้าที่การงาน
โดยเฉพาะภูวัน ซึ่งเป็นครูสอนอยู่ในตำบลบ้านเกิดตัวเอง เขาพิถีพิถันในการแต่งกาย และจัดห้องหับเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่เหมือนตอนเรียนอยู่บ้าน
“เมื่อไหร่จะแต่งงานซะที”
ผมเอ่ยถาม เมื่อเห็นภาพของจิตแฟนสาวของภูวันที่เป็นครูรุ่นเดียวกัน ในกรอบรูปน่ารัก ตั้งเด่นอยู่บนหลังตู้หนังสือของเขา
“ต้องรออีกสักปีก่อนว่ะ เราเพิ่งบรรจุใหม่ๆ ให้ทุกอย่างพร้อมเสียก่อน เมื่อถึงตอนนั้นการขอย้ายมาอยู่ด้วยกันก็คงง่ายขึ้น”
ภูวันตอบด้วยท่าทางสดใสและมั่นใจในคนรักของตัวเองครั้งนี้เหมือนกับครั้งก่อนๆ เราทั้งสามจะซ้อนมอเตอร์ไซด์กันเข้าไปในอำเภอ นั่งดื่มเหล้าในร้านที่มีสาวๆ ดื่มกันไปคุยกันไปถึงเรื่องเก่าๆ ที่ผ่านมา
วันนั้นกว่าจะกลับถึงบ้านได้ก็ปากเข้าไป 5-6 ทุ่มแล้วเมื่อเห็นว่าดึกมากแล้ว ภูวันจึงชวนเพื่อนๆ ให้นอนค้างด้วยกันจะได้นอนคุยกันให้จุใจ ทุกคนไม่ขัดข้อง
คืนนั้นเรานอนพักที่บ้านของพอภูวันเปิดประตูห้องเข้าไป ก็เห็นแจกันดอกไม้และเหยือกน้ำบนโต๊ะตกแตก เศษแก้วกระจายเต็มพื้นห้อง ภูวันยืนมองด้วยความสงสัยแล้วกวาดสายตาไปรอบห้อง ก็เห็นแมวตัวหนึ่งนั่งอยู่บนหลังตู้หนังสือตาใสๆ ของมันจ้องมาที่พวกเรา สองขาหน้ากดหนูที่มันกัดตายแล้วไว้ได้
“ไอ้แมวระยำ”
ภูวันอุทานออกมาด้วยความฉุนเฉียว แล้วคว้าได้ไม้กวาดที่พิงอยู่ข้างประตู กระโดดเข้าไปจะตีแมวบนหลังตู้แมวที่จ้องมองมาอยู่ก่อนแล้วจึงกระโดดหนีออกช่องลมไป พร้อมทั้งปัดป้ายเอารูปแฟนของเขาที่ตั้งอยู่บนหลังตู้ตกลงมาแตกอีก
ภูวันโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่บ่นอามาตแมวด้วยความอารมณ์เสียอยู่ไม่ขาดปากว่า จะต้องจัดการแมวตัวนี้ให้ได้
ดังนั้นกว่าจะเก็บกวาดเรียบร้อยก็เกือบตีหนึ่งแล้ว พอหัวถึงหมอนทุกคนก็หลับสนิท โดยไม่ได้คุยกันเลย
