โดย : อลัมบรา
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! พร้อมกับเสียงผู้หญิงวัยกลางคนแทรกเข้ามา “ตื่นได้แล้วลูก อาบน้ำ แปรงฟัน และลงมาทานข้าวข้างล่างนะ” เสียงนี่เป็นใครไม่ได้นอกจากเสียงแม่ของฉันเอง
“ค่ะแม่” เสียงนาราตอบรับ พวกเธอรู้ไหมว่าเสียงที่ฉันเกลียดที่สุดคือเสียงของนาฬิกาปลุก กับเสียงแม่ของฉันที่คอยปลุกฉันในตอนเช้านี่แหละ ฉันเชื่อว่าหลายๆ คนก็คงเป็นเหมือนฉันใช่ไหมล่ะ
ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำ แปรงฟันในสภาพที่งัวเงีย เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วฉันเองก็ลงมาทานข้าวฝีมือคุณแม่สุดที่รักของฉัน วันนี้แม่ทำเมนูโปรดของฉันด้วย คือ ข้าวต้มปลาสูตรพิเศษ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จเวลา 7.15 นาฬิกา แม่ก็มาส่งฉันที่โรงเรียน ก่อนจะลงจากรถแม่ฉันจะหอมแก้มฉันทุกครั้ง ไม่ว่าจะโตแค่ไหนก็ตาม ถือได้ว่าเป็นกิจวัตรประจำวันของเราสองคนแม่ลูกไปแล้วก็ว่าได้ เพราะถ้าวันไหนไม่ได้ทำ ชีวิตของฉันเหมือนมันขาดอะไรไปสักอย่างและวันนั้นฉันดูเป็นคนหงุดหงิดง่ายไปเลย
ณ โรงเรียน
“สวัสดีค่ะคุณครู” พร้อมยกมือไหว้
“สวัสดีจ้า นารา วันนี้อารมณ์ดีและดูสดชื่นมากเลยนะ แม่หอมแก้มก่อนลงรถใช่ไหมวันนี้” นั่นแหละค่ะ เรื่องที่แม่หอมแก้มฉันก่อนลงรถทุกเช้า ทุกคนรู้หมดค่ะ เพราะฉันเขียนในประวัติส่วนตัวของฉันเกี่ยวกับกิจวัตรของฉันไว้ว่า “แม่หอมแก้มฉันทุกครั้งก่อนลงจากรถที่มาส่งฉันที่โรงเรียน และวันไหนที่ไม่ทำแบบนี้ชีวิตของฉันเหมือนขาดอะไรไป” มันคงเป็นกิจวัตรที่แปลกตามั้ง ครูเลยจำได้ ครูรู้ ทุกคนก็ต้องรู้นั้นแหละค่ะ มันคือสัจจธรรมในชีวิต ทุกวันนี้คือชินกับคำแซวพวกนี้แล้วล่ะค่ะ เราไม่ได้ทำผิดกฎหมายเนาะ มันเป็นเรื่องที่เราทำแล้วมีความสุข งั้นไม่ต้องไปเขินไปอายค่ะ
ณ ห้องเรียน
“หวัดดีฝน เฟื่อง เต๋า” ฉันกล่าวทักทายเพื่อสนิทของฉัน
“หวัดดีนารา” ทุกคนกล่าวทักทายพร้อมกัน
เออ…ฉันลืมแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ ฉันชื่อ “นารา” ฉันเรียนอยู่ฉันมัธยมศึกษาปี่ที่ 6/1 ฉันเป็นเด็กกิจกรรมของโรงเรียน จนบางครั้งเพื่อนด่าว่า “มึงควรพักบ้างได้แล้ว มึงจะทำทุกอย่างแบบนี้ไม่ได้นะ” ถามว่าฉันฟังเพื่อนไหม ไม่ฟังจ้า เพราะฉันชอบอ่านหนังสือเองมากกว่าเข้าเรียนในห้อง
สภาพแวดล้อมภายในห้องมันไม่เอื้อให้ฉันอยากที่จะเรียนเลยสักนิด ฉันเลยเลือกที่จะมาทำกิจกรรม เพื่อเป็นข้ออ้างในการเลี่ยงเพื่อที่จะไม่ได้เข้าเรียนมากกว่า นั่นแหละเหตุผลของฉันที่ชอบทำกิจกรรมเยอะ อย่าทำตามนะคะ และอีกอย่างนะฉันได้ไปเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งขันทักษะวิชาการอีกด้วย คือได้รางวัลมาเพียบเลย มันเลยทำให้ฉันเป็นที่รู้จักของเหล่าครูและนักเรียนในโรงเรียน
กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!
