“ขอโทษค่ะ มันหลุดมือน่ะค่ะ พ่อคะฟ้าซื้อน้ำเต้าหู้มา เดี๋ยวฟ้าไปแกะใส่แก้วอุ่นมาให้พ่อดีกว่านะคะ” ฟ้าที่เป็นคนทำช้อนตกรีบยกมือขอโทษขอโพย ก่อนจะเดินหายเข้าไปอุ่นน้ำเต้าหู้ให้พ่อของฉันในครัว
“ก็หนูไม่ได้ชอบผู้ชายนี่แม่” ฉันหลุดปากไปด้วยความรำคาญ โดยที่ไม่ทันได่คิดว่าพ่อกับแม่จะได้ยิน
“ห๊ะ!!” พ่อกับแม่ของฉันอุทานขึ้นพร้อมกัน
เพร้งงงงงง (เสียงช้อนตกลงพื้น)
“เออ คือฟ้าทำช้อนตกน่ะค่ะ ขอโทษค่ะ” ฟ้าโผล่หน้าออกมาจากห้องครัวอย่างลุกรี้ลุกรน
“แกรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา” แม่ถามด้วยความตกใจ
“พูดอะไรหรอแม่ หูฟาดแล้ว เพียงไม่ได้พูดอะไรเลยเมื่อกี้นี้” ฉันทำเมิน ซึ่งก็รู้ว่าคงไม่ได้ผลหรอก
“แกหมายความว่าไง ที่บอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย” นั่นไงพ่อได้ยินจริงด้วย ซวยแล้วอีเพียงเอ้ยยยย
“แกเป็นทอมหรอ?” แม่ถามต่อ ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว
“หนูไม่ได้เป็นทอม เป็นดี้ เป็นเบี้ยนอะไรทั้งนั้นแหละ” ฉันตอบ
“งั้นแกก็อธิบายมาสิ” พ่อต้อนฉันให้จนมุม (ใจร้ายที่สุด นี่ลูกนะ)
“หนูก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนนึง ที่ชอบใครสักคนนึงโดยที่ไม่ได้สนว่าเขาคนนั้นจะเป็นเพศไหน อะไรยังไงก็แค่นั้นแหละ” ฉันตอบพร้อมคีบหมูใส่ปาก
“แล้วคนที่แกชอบก็เป็นผู้หญิง?” พ่อถามต่อ
“อื้มมมมม” ฉันตอบนิ่งๆ
“แล้วผู้หญิงคนนั่นก็คือ…” พ่อเว้นช่องว่างหวังจะให้ฉันเติมคำลงไปในนั้น
“ฟ้า…” ฉันตัดสินใจแล้ว วันนี้แหละวันนี้เท่านั้น
เพร้งงงงงง (เสียงแก้วน้ำเต้าหูของพ่อตกแตก)
“ฟ้าขอโทษค่ะ” ฟ้ารีบยกมือขอโทษขอโพย พ่อกับแม่ไม่ต้องตอบอะไร คงจะเพราะอึ้งและมึนงงกับสิ่งที่ลูกสาวคนเดียวหัวแก้วหัวแหวนเพิ่งประกาศกร้าวออกไป ฉันไม่รู้จะทำยังไง เลยทำเนียนกินต่อโดยไม่ได้สนใจอะไร แต่แล้ว
