ณ บ้านของเพียงพอ
“กลับมาแล้วค่ะ” ฉันพูดทักทายพ่อกับแม่ที่ยืนเซลฟี่กันอยู่ที่ศาลาหน้าบ้าน พร้อมกับหอบของพะรุงพะรังเข้าบ้านไปกับฟ้า
“คุณพ่อ คุณแม่สวัสดีค่ะ” ฟ้ากล่าวทักทายพ่อ แม่ของฉัน
“ฟ้า!! แม่คิดถึงมากเลย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาเยี่ยมพ่อกับแม่เลย” ผู้เป็นแม่รีบวิ่งถือโทรศัพท์มาเพื่อหวังจะเซลฟี่กับฟ้า
“ให้เด็กๆ เขาเอาของเข้าไปเก็บก่อนหน่อยไหม” พ่อแซวแม่ของฉัน
“อุ๊ย! แม่ลืมไปซอรี่นะจ๊ะ”
ฟ้าไม่ตอบ แต่ก็รีบตามฉันเข้าบ้านไป เพื่อหวังจะเอาของเข้าไปเก็บในครัว ฉันจึงบอกให้ฟ้าออกมาอยู่กับพ่อ แม่ข้างนอก ส่วนเรื่องกับข้าว เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจัดการ จัดเตรียมเอง
ฟ้าออกมาหาพ่อกับแม่ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ เสียงหัวเราะของพ่อ แม่ และฟ้าเสียงดังไปสามบ้านแปดบ้าน แสดงออกชัดเจนว่าพอใจที่ฉันพาฟ้ามาปาร์ตี่ด้วยกันในวันนี้ ฉันได้แต่ยืนหั่นผักไปยิ้มไปมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ถ้าพ่อกับแม่รู้เรื่องของเรา ท่านจะยังรู้สึกกับฟ้าแบบนี้ไหมนะ
ที่โต๊ะอาหารพ่อกับแม่ยังคงคุยกับฟ้าไม่หยุด ปล่อยฉันเป็นหมาหัวเน่าไม่มีใครเหลียวแล ฉันโยนผักใส่หม้อสุกี้ เป็นการเรียกร้องความสนใจ พร้อมทำปากขมุบขมิบ ‘นี่วันมันเกิดฉันแท้ๆ’
“บ่นอะไร?” แม่ถามฉัน ฉันไม่รู้เลยว่าควรดีใจไหมที่มีคนคุยกับฉันแล้ว
“นี่มันวันเกิดเพียงนะ ทุกคนเอาแต่คุยกับฟ้าอะ มันน่าน้อยใจ” ฉันพูดพร้อมกับหันไปทำหน้ามุ่ยใส่ฟ้า แฟนสาว เพื่อเป็นการแสดงออกว่าฉันน้อยใจ
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะคะ ไม่น้อยใจน้า ก็ฟ้าไม่ได้มาเยี่ยมพ่อกับแม่ตั้งนานนี่นา” ฟ้าปลอบพลางเอาตัวมาเกาะที่แขนของฉัน
“เอ้อนี่ฟ้า มีแฟนรึยังลูก?” พ่อถามฟ้า
“…” เล่นเอาบรรยากาศเงียบไปชั่วขณะ จนเกือบจะได้ยินเสียงประตูเซเว่นที่หน้าปากซอยเลย
“ถามอะไรอะพ่อ” ฉันรีบทำลายบรรยากาศมาคุ ฟ้าไม่ตอบอะไร เพียงแต่หัวเราะเท่านั้น
“เนี่ยนะ แม่กับพ่ออยากให้เจ้าเพียงมันแต่งงานมีหลานให้แม่อุ้มไวๆ ดูสิ บังคับมันมาเป็น 10 ปีแล้ว นอกจากจะมีหลานให้แม่ไม่ได้ ยังหาผัวไม่ได้อีก” แม่พูดต่อ
“พวกหนูก็อายุขนาดนี้แล้ว หาแฟนบ้างเถอะลูก” พ่อเสริมต่อทันควัน
“พ่อ!! แม่!!” ฉันหันไปห้ามพ่อกับแม่
“หนูเรื่อยๆ แหละค่ะ ไม่รีบค่ะ” ฟ้าตอบ ก่อนจะหันมายิ้มให้ฉัน
“ช่วยๆ กันหานะลูก หาไม่ได้เดี๋ยวแม่หาให้เอาไหมๆ”
“แม่พักก่อน คนเมื่อปลายปีคือไม่ได้เลยนะแม่” ฉันบ่นอุบ
“แม่ถามสเปคแกไปแล้ว แกก็บอกไม่มีๆ หรือแกแอบชอบใครแล้วไม่บอกแม่ ห๊ะ!?”
เพร้งงงงง (เสียงช้อนตกกระทบจาน)
