สิ้นเสียงเจ้าตัวก็หยุดเขย่าแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเปลี่ยนมาสำรวจดูความผิดปกติบนร่างกายฉัน ท่าทางร้อนรนของเจ้าตัวทำให้ฉันเองก็เริ่มทำตัวไม่ถูก
ไม่คิดว่าหมอนี่จะดูเป็นห่วงฉันขนาดนี้
“ไปหาหมอหน่อยมั้ย เผื่อเป็นอะไรไปอีก” ไปร์ทถาม แต่ก็ถูกฉันส่ายหัวและโบกมือเป็นเชิงไล่
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่อยากนอนเฉย ๆ แล้วเมื่อกี้ก็แค่ร้องไห้จนหน้ามืดเผลอทำขวดยาตกเท่านั้น นายอย่ามาโอเว่อร์ไปหน่อยเลยไปร์ท”
พูดพลางค่อย ๆ พยุงตัวที่หนักอึ้งของตัวเองขึ้นมานั่งดี ๆ ถึงจะอยากตายยังไง แต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่กล้าทำหรอก แค่อยากหลับไปยาว ๆ ไม่ต้องตื่นมาคิดอะไรมากก็เท่านั้นเอง
“ก็เธอเล่นปิดเครื่องตั้งแต่เช้าทำไมกันล่ะ -*-”
ไปร์ทบ่นอุ๊บอิ๊บ จนเบียร์ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่สักพักเข้ามาลากออกไป
“เอาน่า ก็บอกแล้วว่าให้เวลามี่มันหน่อย มี่เพิ่งเลิกกับพี่เขานะ ตอนนี้ก็ให้มี่อยู่คนเดียวก่อนเถอะ”
เหมือนเบียร์จะรู้ใจเลยลากเจ้าตัวการไปหน้าประตู เตรียมปล่อยให้ฉันได้พักผ่อนสมใจอยาก เอาเถอะ กินยานอนหลับไปหกเม็ด ตอนนี้ตาก็เริ่มปรือ ๆ ลืมไม่ขึ้นแล้วด้วยสิ แถมยังมึนหัวชะมัด
“เดี๋ยวคืนนี้ฉันอยู่เป็นเพื่อนดีกว่า” แต่ท่าทีของไปร์ทที่แสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างเห็นได้ชัด เลยทำให้เบียร์กับนุชชี่หันไปมองหน้าแล้วหัวเราะคิกคักกันใหญ่ กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วล่ะ เพราะตั้งแต่ฉันเริ่มห่างกับแฟนเก่ามาเกือบเดือน ไปร์ทก็ทำตัวติดฉันตลอด จนเพื่อนในกลุ่มเข้าใจผิดกันหมดว่าเราแอบกิ๊กกัน
จะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ ก็หมอนี่น่ะ…
“ไม่ต้องเลย นายน่ะ กลับไปหาเฟย์เลยไป ชิ้วๆ” มีแฟนสุดฮอตปรอทแตกอยู่ทั้งคน แต่ชอบทำตัวติดฉันเป็นตังเมแบบนี้ บอกกี่รอบแล้วว่าเดี๋ยวเฟย์ก็เข้าใจผิดไปกันใหญ่
“นี่เธอ ไล่คนที่เขาอุตส่าห์เป็นห่วง พังประตูเข้ามาช่วยแบบนี้ได้ยังไงกัน -*-”
“ฮ่ะ ๆ เธอต้องมาเห็นนะมี่ ไอ่ไปร์ทมันไล่โทรถามเพื่อนทุกคนเลยว่าเธออยู่ด้วยมั้ย ท่าทางเป็นห่วงสุด ๆ ”
นุชชี่แซวทีเล่นทีจริง เล่นเอาเจ้าตัวที่ถูกพูดถึงหันขวับไปมองค้อนใส่ทันที
“พูดมากน่า นุชชี่”
“เอาเถอะๆ ยังไงก็อย่าลืมเปิดเครื่องแล้วโทรบอกเพื่อนคนอื่นๆ ด้วยนะว่าไม่เป็นไรแล้ว พวกนั้นก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน”
ฉันพยักหน้ารับคำเบียร์ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมือถือมาเปิดเครื่องตามคำสั่ง ไม่คิดว่าแค่ปิดเครื่องไปตั้งแต่เช้าจะทำให้เพื่อนเป็นห่วงกันขนาดนี้ โดยเฉพาะ…ไปร์ท
ก่อนที่เขาจะยอมจำนนเดินออกไป เราหันมาสบตากันอย่างเงียบๆ ต่างคนต่างไม่พูดอะไร แต่ความรู้สึกมากมายที่เอ่อล้นออกมาทางสายตา กลับทำให้ฉันต้องกุมมือของตัวเองไว้ด้วยใจที่เต้นระรัว
แค่รู้สึกแปลก ๆ น่ะ แค่ไม่คิดว่า เขาจะเป็นคนแรกที่เข้ามาช่วยให้ฉันตื่นจากวังวนนั่น
.
.
.
ฉันยังจำวันแรกที่เจอหมอนี่ได้อยู่เลย ผู้ชายอะไรมีแต่เพื่อนผู้หญิงรายล้อมเต็มไปหมด หน้าตายิ่งตามสเปคพิมพ์นิยมอยู่ด้วย นี่ถ้าไม่ติดว่ามีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนแล้วนะ ใครๆ ก็คิดว่าเป็นเกย์ด้วยกันทั้งนั้น เรารู้จักกันผ่านเบียร์ที่เป็นเพื่อนสนิทกับไปร์ทมานาน น่าแปลกที่น่าจะเคยเจอกันมาบ้าง แต่กลับเพิ่งมารู้จักกันจริงๆ เมื่อสองเดือนที่แล้ว ตอนที่ฉันกับแฟนเก่าใกล้จะเลิกกันเต็มทน บางทีก็ยังแอบสงสัยนะว่าทำไมไม่เจอหมอนี่ก่อน ก่อนที่เราจะคบกัน
.
.
.
นี่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ =_=
“ยัยเพี้ยน -*-”
ขอถอนความคิดเมื่อกี้ออกจากหัวเดี๋ยวนี้เลย -_-^^^
ฉันหันขวับไปมองเจ้าของเสียงนั้น แล้วทำตาเขียวปัดไปให้ ไปร์ทนั่งเท้าคางมองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว ระหว่างที่บรรดาเพื่อนคนอื่น ๆ กำลังเลี้ยงส่งฉันอยู่
