คู่หูที่รัก : มะลิ

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

โดย : ลูกกลอน
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

สวัสดีค่ะฉันชื่อ น้ำฝน ฉันเป็นตำรวจแผนกอาชญากรรมอยู่ที่สถานีตำรวจภูธรแห่งหนึ่ง ต้องบอกก่อนว่า ตั้งแต่ยังเด็กความฝันของฉันก็คือ การเป็นตำรวจมาตลอด ฉันใฝ่ฝันที่จะได้กำจัดพวกคนชั่วในสังคมให้หมดไป และตั้งแต่ที่ฉันได้เริ่มอาชีพตำรวจ ฉันก็ปฏิบัติหน้าที่ได้ดีเสมอมา ฉันจับคนร้ายได้มากมาย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังรู้สึกว่าฉันยังทำงานได้ไม่ดีนัก ตอนนั้นเองที่ฉันคิดที่อยากจะมีคู่หูในการทำงานขึ้นมา ฉันจึงได้ทำเรื่องขอไป

หลังจากฉันได้ทำเรื่องขอคู่หูใหม่ไปได้ไม่นาน ฉันก็ได้คู่หูอย่างที่ต้องการมา โดยคู่หูของฉันมีชื่อว่า เข้ม โดยเข้มเป็นตำรวจที่เพิ่งเข้ามารับราชการตำรวจได้ไม่นาน จึงอาจจะยังไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมากนัก

เเละเรื่องนี้เองที่มักจะเป็นปัญหาในการทำงานของคู่เราเสมอ ด้วยความที่เข้มและฉันมักจะมีความเห็นไม่ตรงกันในหลายๆ เรื่อง ทำให้การทำงานขอเราล่าช้ายิ่งขึ้นไปอีก จนทำให้ฉันคิดว่า ถ้าเป็นอย่างนี้ฉันทำงานคนเดียวโดยที่ไม่ต้องมีคู่หูเสียยังดีกว่า จนมาถึงเหตุการณ์นึงที่ทำให้ความคิดของฉันต้องเปลี่ยนไป

บ่ายวันหนึ่งหลังจากที่ฉันเพิ่งพักกลางวันเสร็จ ก็ได้รับแจ้งมาว่ามีการส่งยากันในเขตความดูเเลของฉัน ฉันรีบไปหาเข้ม เพื่อบอกเรื่องนี้และเดินทางไปสืบสวนเรื่องนี้ทันที ระหว่างทางที่เรากำลังไป ฉันและเข้มก็ได้ปรึกษากัน โดยก็เหมือนกับทุกทีค่ะที่ ความคิดเห็นของเราไม่ตรงกันอีกแล้ว โดยตอนนั้นฉันให้ความเห็นว่า เราควรที่จะรอดูสถานการณ์เสียก่อนแล้วค่อยลงมือจับพวกค้ายา แต่เข้มกลับมีความเห็นว่า เราควรไปจับพวกค้ายาเลยทันทีเพื่อจะได้ไม่เสียเวลา

ตอนนั้นฉันและเข้มยังไม่ทันได้ตัดสินใจเลยว่าจะเอาวิธีไหน เมื่อไปถึงที่หมาย ฉันบอกเข้มว่า ให้รอดูสถานการณ์ไปก่อน แต่ตอนนั้นเข้มไม่ได้เชื่อฟังฉันแต่อย่างใด เขาลงจากรถและวิ่งเข้าไปจับพวกค้ายาทันที ถึงฉันจะโมโหที่เขาไม่เชื่อฟังฉันแต่ในครั้งนั้นเราก็จับพวกค้ายาได้ครบทุกคน จนฉันก็เริ่มคิดว่าบางทีความใจร้อนมุทะลุของเข้มก็มีประโยชน์เหมือนกัน หลังจากนั้นมาดูเหมือนว่าเข้มและฉันก็เริ่มที่จะทำงานได้อย่างเข้าขากันมากขึ้น

ไม่ทันไรก็มีคดีใหม่เข้ามา คดีนี้เป็นคดีลักพาตัว โดยคดีนี้มีความซับซ้อนมาก เพราะพวกคนร้ายทำงานกันเป็นกระบวนการ และมีหลายคน เมื่อรับคดีมา ฉันและเข้มก็เริ่มทำการสืบสวนทันที

“คดีนี้เป็นคดีใหญ่นะ เราต้องร่วมมือกันเพื่อจะได้ปิดคดีและจับผู้ร้ายมาเข้าคุกได้โดยเร็ว” ฉันบอกกับเข้มไป

“ผมก็เชื่อฟังคุณตลอดผู้หมวด มีครั้งไหนบ้างที่ผมจะขัดใจคุณ” เข้มตอบฉันกลับมา

“ทุกครั้งแหละ” ฉันพูด

โดยคืนนั้นทั้งฉันและเข้มอยู่ทำงานที่สถานีตำรวจกันจนดึกดื่น

“ดึกแล้วหมวดกลับไปนอกพักก่อนไหม” เข้มถามฉัน

“นอนได้ยังไงคดียังไปไม่ถึงไหนเลย” ฉันตอบ

“ถ้านั้นกินอะไรหน่อยละกันเดี๋ยวผมสั่งให้” พูดจบเข้มก็สั่งข้าวต้มเจ้าโปรดของฉันมาให้ทันที

“นี่นายรู้ได้ไงว่าฉันชอบกินร้านนี้”ฉันถามเข้มไป

“เราทำงานด้วยกันมานาน ทำไมเรื่องแค่นี้ผมจะไม่รู้หละ” เข้มตอบฉันพร้อมส่งยิ้ม

ลึกๆ คู่หูฉันก็ใส่ใจฉันเหมือนกันนะนี่ ฉันคิดในใจ หลังจากเรากินข้าวกันเรียบร้อยเราก็ทำงานกันต่อ สักพักนึง เราก็ทราบถึงที่กบดานของพวกคนร้าย ฉันและเข้มตกลงกันว่าเราจะลงพื้นที่ไปตรวจสอบด้วยกันในวันพรุ่งนี้

และก็มาถึงวันที่ฉันและเข้มต้องไปสังเกตการณ์ที่ที่พวกคนร้ายกบดานอยู่ โดยเราจอดรถสังเกตการณ์อยู่ที่นั่นทั้งวัน กินก็กินในรถ นอนพักเราก็นอนในรถเหมือนกัน เมื่อเราอยู่สังเกตการณ์กันมาเป็นเวลานาน เข้มก็มองมาที่ฉันแล้วพูดว่า

“นอนพักสักงีบเถอะหมวด เดี่ยวผมรับช่วงต่อให้เอง”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังไหว” ฉันตอบเขาไป

“หมวดบอกว่าไม่อยากให้ผมขัดใจหมวดใช่ไหม ผมก็ไม่อยากให้หมวดขัดผมเหมือนกัน เพราะฉะนั้นพักสักหน่อยเถอะครับเชื่อผม” หลังจากเข้มพูดจบ ฉันก็ตัดสินใจงีบไปสักพัก