สองส่วนที่ธรรมชาติสร้างขึ้นให้แตกต่างแต่สมดุล สัมผัสรุกเร้าภายนอกอย่างเป็นจังหวะเสมือนท่วงทำนองของบทเพลงที่แสนไพเราะ และด้วยหัวใจที่เอิบอิ่มๆปด้วยความรักและความผูกพัน ไม่กี่นาทีต่อมากอไผ่และพุดหอมก็เดินทางไปสู่จุดหมายปลายทางได้อย่างอิ่มเอม โดยที่ไม่มีการรุกล้ำเข้าสู่ภายในของกันและกันเลย แล้วเพลงรักที่ไม่ต้องการการครอบครองก็จบลงอย่างสวยงาม
สายฝนยังคงยังคงโปรยปรายไม่ขาดสาย ร่างเปลือยเปล่าสองร่างยังคงกอดก่าย
ท่ามกลดินโคลนอย่างมีความสุข ทุกอย่างปิดฉากลงด้วยอ้อมกอดที่โอบแน่น และการจูบที่แสนจะอ่อนโยนของกันและกัน กอไผ่น่ารักเสมอ ไม่เคยทอดทิ้งไปในทันทีทันใดเมื่อศิลปะแห่งความรักได้สิ้นสุดลงมันทำให้พุดหอมรับรู้ได้ถึงความรักความผู้พันธ์ที่ไม่ใช่เพียงความต้องการการตอบสนองทางธรรมชาติเท่านั้น
……สายฝนแห่งโลกที่เป็นปัจจุบันยังโปรยปรายราดรดพุดหอมไม่หยุด พุดหอมก้มลงหยิบรองเท้าบู้ทขึ้นมาสวม เพื่อเดินกลับบ้าน
พุดหอมยิ้มกับตัวเอง ความปรารถนาเบาๆถูกจุดขึ้นในความรู้สึกที่คิดถึงชายคน
รัก เรียกร้องให้เธออยากสัมผัสกับกลิ่นโคลน สายลม และเม็ดฝน อีกครั้ง …อีกครั้ง…และอีกครั้ง เธอรักความอิ่มเอมที่เดินทางถึงจุดหมายปลายทางโดยไม่ต้องครอบครองด้วยการสอดใส่ มันอาจท้าทายจิตใต้สำนึกขแงคุณที่จะหยุดยั้งอามรณ์ด้านมืด แต่ถ้าคุณทำได้ คุณจะยิ่งกว่าถึงจุดสุดยอดตามแนวทางของเซ็กส์ที่แสนจะธรรมดาๆ ทั่วไป
