สายฝน  ลมทุ่ง และกลิ่นดิน : ภูผา วายุ

นิยายสั้นอิโรติค 18+ (Erotic)

อย่างไม่รอช้า พุดหอมพยุงตัวขึ้นและเริ่มถอดเสื้อผ้าของคนรักออกจนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว ความเป็นชายกลางลำตัวของกอไผ่มันเชิญชวนอย่างโดดเด่น ถึงแม้ขนาดจะไม่โดดเด่นนัก แต่มันก็เต็มไปด้วยความรู้สึกของความรัก

พุดหอมอดไม่ได้ที่จะไม่สัมผัสความเป็นเอกลักษณ์ของส่วนนั้น เธอก้มตัวมาด้านหน้า แล้วใช้มือเล็กๆสัมผัสทักทายเบาๆก่อนจะก้มตัวลงใช้ริมฝีปากจูบเบาๆที่ส่วนรอยหยัก กลิ่นของดิน กลิ่นของฝนสร้างความรัญจวนใจเป็นยิ่งนัก พุดหอมเริ่มครอบครองความสง่างามด้วยการใช้ริมฝีปากขนาดเล็กประทับจูบลงที่ส่วนรอยหยักของความเป็นชายอีกครั้ง แล้วจึงใช้ลิ้นลากวนจากบริเวณโคนจนถึงปลายโดยรอบ ก่อนจะใช้ปากครอบครองความเป็นชายจนไม่เหลือให้เห็น ลิ้นของพุดหอมโลมเร้าความเป็นชายอย่างซุกซนในปากของเธอ กลิ่นเหงื่อจากการทำงานในไร่ของผุ้ชายทำให้เกิดความรู้สึกรัญจวนอย่างบอกไม่ถูก เธอค่อยๆขยับปากขึ้นและลงเพื่อสร้างความรู้สึกให้กับเขา สัมผัสนั้นทกให้ความเป็นชายเขม็งเกร็งขึ้นในอุ้งปากของเธอเมื่อถูกกระตุ้น  เธออยากแสดงความขอบคุณเขาที่ปฏิบัติต่อเธออย่างนุ่มนวล

“คนดีจ๋าถ้าใกล้ถึงจุดหมายบอกพุดนะคะ” กอไผ่พยักหน้าด้วยความรู้สึกที่ล่องลอยไม่แพ้กัน

”จ้ะพุด” น้ำเสียงที่ตอบรับกระเส่าไม่แพ้กัน “พุดจ๋ากอไผ่ใกล้แล้วจ้ะ”

สิ้นเสียงของกอไผ่พุดหอมผลักคนรักนอนหงายลงบนพื้นดิน แล้วเธอก็พาตัวเองขึ้นทาบทับโดยจงใจให้ความงดงามของโลกทั้งสองฝ่ายที่ธรรมชาติสร้างขึ้นมาคู่กันกดทับและบดขยี้อย่างแนบแน่น พุดหอมใช้มือยันหน้าอกของชายคนรักเพื่อพยุงตัวแล้วขยับสะโพกขึ้นลงให้ทั้งสองสิ่งสัมผัสกันเพียงภายนอก แม้จะโดนน้ำฝนชะล้างความเรียบลื่นของน้ำแห่งความปรารถนาไปบ้างแต่ความลื่นไหลแห่งการสัมผัสก็ยังคงอยู่