บทที่ 3
“พวกเราจะออกเดินทางกันเลย เชื่อใจข้าแล้วเจ้าจะไม่เจ็บปวด” มือหนาที่ลูบไล้เส้นผมของผมอยู่ผละออกไปช้า ๆ ก่อนจะเลื่อนไปวางแหมะสัมผัสที่แก้มต่อดวงตาของพวกเราประสานกันอีกครั้งก่อนที่ไอ้คนตรงหน้าผมจะพูดสิ่งที่เหลือเชื่ออกมา
“เป็นของข้าเถอะนะแล้วจากนี้เจ้าจะได้อยู่กับข้าและมีความสุขตลอดกาล” มันไม่ได้รอให้ผมตอบรับอะไรเลย ปากหนาก็ก้มต่ำลงมาซะละ สัมผัสวาบวามท่วมท้นตีตื้นขึ้นมาทันทีลิ้นหน้าสีสดที่เคยแลบเลียปากที่โคตรจะเซ็กซี่ตอนนี้ลิ้นนั้นกำลังสาละวนไล่ต้อนลิ้นผมอยู่ นุ่มมากแล้วก็หวานมาก ไม่ได้หวานที่น้ำลายหรืออะไรแต่เป็นความหวานทางความรู้สึก
“อื้อ ฮ้า หะ หายใจไม่ทัน” ผมกำเสื้อยืดคนตรงหน้าไว้แน่น ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอใครจูบเก่งขนาดนี้มาก่อน สาว ๆ ที่ว่าช่ำชองถ้าเทียบกับไอ้ยักษ์ตรงหน้าผมแล้วมีกี่ร้อยคนก็เทียบมันไม่ติด
ปากหนาผละออกจากผมก่อนจะก้มต่ำกว่าเดิม จมูกคมโด่งเริ่มซุกไซร้เข้าที่ซอกคอทั้งดูดเม้มสลับกับขบกัดและเลียปลอบประโลม ใช่เลย ความรู้สึกนี้
“อ๊ะคะ โคล โคลแน่ ๆ โคล ชะ ชอบทำแบบนี้ อ๊ะ อ๊า”
“ก็บอกแล้วว่าข้าเป็นร่างแปลง โคลคือข้าและข้าคือโคล” มือหนาฟอนเฟ้นไปทั่วร่างกายผม บีบเค้นจนพอใจ ผมไม่ได้ใส่เสื้อใส่แต่บ็อกเซอร์ตลอดแล้วก็นั่นแหละโคตรโชคร้ายเลยแต่ใครมันจะไปรู้ล่วงหน้าละว่าเหตุการณ์บ้า ๆ นี่จะเกิดขึ้น
“จะ จะดีเหรอคือกูเป็นผู้ชาย”
“ช่างหัวเรื่องเพศไปสิ มีแต่มนุษย์เท่านั้นแหละที่ยึดติดกับเรื่องไร้สาระนี้”
นิ้วหนาที่สากกร้านพอสมควรขยับเขยื้อนเคลื่อนมาขยี้จุดอ่อนไหวของช่วงอก ไม่ไหว บอกเลยว่า ไม่ไหวเพิ่งรู้ว่าหัวนมมันเสียวขนาดนี้ ไอ้เวรนี่ก็ทั้งคีบทั้งดึงทั้งบีบ อกกูจะเละคามือมึงแล้วนะเฮ้ย
‘เวรแล้วไงอารมณ์กูจะฉุดรั้งไว้ไม่อยู่แล้ว’
