จากสุวรรณภูมิ ถึงเมืองระยอง : ภูผา วายุ

โดย : ภูผา วายุ
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

อัมพวาตัดสินใจไม่ผิดเลยสักนิด ที่ได้เช็คอิน โรงแรมในสนามบินฮ่องกง เพื่อนอนพักในขณะที่ต้องรอต่อเครื่องกลับเมืองไทยถึง 4 ชม. เพราะระยะเวลาที่ต้องบินมาจากสนามบิน LA ของสหรัฐอเมริกาก็นานโข เรียกว่ากินแล้วหลับกินแล้วหลับไปไม่รู้กี่รอบ ยังดีที่มีทิวทัศน์ความเป็นธรรมชาติที่น่ามหัศจรรย์ จากหน้าต่างเครื่องบินที่เดี้ยวมืด เดี้ยวสว่าง เมื่อต้องข้ามเขตเส้นแบ่งของแต่ละประทศให้คอยต้องลุ้นอย่างตื่นเต้นตลอดเวลา ตลอดการเดินทางอัมพวาไม่โปรดที่จะเปิดดูหนังบนเครื่อง แต่ชอบที่จะนั่งดูวิวข้างหน้าต่าง จนง่วงและหลับไปมากกว่า และเกือบทุกครั้งที่เธอมักจะถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงของแอร์โฮสเตสที่ถามว่า  coffy or tea  และทุกครั้งมักได้คำตอบจากอัมพวาว่า orange juice please  คิดแล้วก็ขำดีที่เธอชอบดื่มน้ำส้มเป็นชีวิตจิตใจ กว่าจะลงเครื่องส้มน่าจะเกือบหมดไร่ กระมัง

และด้วยการเดินทางที่ยาวนาน 10 กว่าชั่วโมง หากต้องมานั่งรอต่อเครื่องที่สนามบินฮ่องกงอีก  ชม . กว่าจะถึงสนามบินสุวรรณภูมิ เธอคงเหี่ยวเป็นผักตากแดด และสภาพอย่างนั้นคงไม่ดีแน่ๆ ที่จะพบคนที่คอยรับอยู่ที่สนามบินปลายทาง อายเค้าตายเลย หายไปเป็นปีสองปี กลับมาโทรมไม่มีที่ติซะอย่างนั้น

หลังได้หลับพักผ่อนเกือบ  3 ชม.เต็มที่โรงแรมแอร์พอร์ตในฮ่องกง อัมพวาก็ตื่นเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่  เธอเลือกชุดแซกสีน้ำตาลทองอ่อนๆ ที่สั้นเหนือเข่า สวมชุดชั้นในลูกไม้สีน้ำตาลทองของ วิกตอเรีย ซีเคร็ท รองเท้าบู้ทหุ้มส้นแบบสั้นกำมะหยี่สีน้ำตาล  และผ้าคลุมไหล่เนื้อนิ่มอีกผืน  เป็นชุดเดินทางต่อสุดท้ายเพื่อพบหน้าคนรัก

อัมพวาจ้องมองตัวเองในกระจกด้วยความพึงพอใจ ชีวิตการไปเรียนต่อที่อเมริกา ทำให้เธอมีโอกาสเข้าฟิตเนสดูแลตัวเองอย่างเต็มที่ เพราะราคาค่าเข้า    ฟิตเนสที่อเมริกา เสียค่าใช้บริการเพียง 1 เหรียญ หรือ 32 บาทไทย ซึ่งสามารถเล่นเครื่องออกกำลังกายได้ทั้งหมด  รวมทั้งลงอ่างจากุซซี่ เข้าห้องอบซาวน่า โดยไม่จำกัดเวลา อัมพวาเลยกลายป็นคนติดการเข้าฟิตเนสไปด้วยปริยาย ผิดกับตอนที่อยู่เมืองไทยจะเสียค่าสมาชิกฟิตเนสที่ไหนสักแห่งต้องคิดแล้วคิดอีก  เพราะราคาแพงเสียเหลือเกิน แต่ที่อเมริกา รัฐบาลเขาเป็นคนสนับสนุนให้ประชาชนมีโอกาสได้ออกกำลังกายจึงเอาภาษีที่เก็บได้มาอุ้มค่าใช้จ่ายให้กับฟิตเนส  แล้วให้ประชาชนจ่ายน้อยๆ ฮืม! ว่าไปแนวคิดนี้รัฐบาลไทยน่าเลียนแบบนะ

เมื่อขึ้นต่อเครื่องเรียบร้อยแล้ว  น้ำส้มแก้วแรกยังไม่ทันมาเสิร์ฟ อัมพวาก็อดที่จะคิดถึงคนรักที่รอรับอยู่ปลายทาง ไม่ได้  ประโยคตลกปนเจตนาที่ทะลึ่งของเขาเมื่อรู้วันเวลาที่จะเดินทางกลับของอัมพวายังคงก้องอยู่ในหู

“ รักษาร่างกายให้แข็งแรงนะวา กลับมาจะได้รับเจอศึกใหญ่ไหว”   ครั้งนั้นอัมพวาได้แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แกล้งไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังบอก  ทั้งที่เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาหมายถึงอะไร

รักษ์คนรักของอัมพวาเป็นผู้ชายที่มีความเป็นผู้ชายรอบด้าน รวมถึงเรื่องรสนิยมความต้องการในเรื่อง เซ็กส์  เขาใช้มันเป็นเครื่องมือในการแสดงออกถึงความรัก ความคิดถึง  อัมพวาจะรู้เสมอว่าเมื่อไหร่ที่เขาต้องการเซ็กส์ เพราะอวัจนภาษาทางกายของเขาชัดเจน  บ่อยครั้งหลังจากที่เขาแอบตีก้น  หรือมีเสียงลมหายใจที่แรงกว่า ปกติ มีสายตาเจ้าเล่ห์ที่ส่อประกาย อัมพวาจะต้องถูกเขาร่วมเซ็กส์ด้วยทุกครั้ง ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ในห้องส่วนตัวก็ตาม   สิ่งหนึ่งในร่างกายของคนรักที่อัมพวามองทีไรแล้วเกิดอารมณ์ก็คือ ก้น   รักษ์เป็นผู้ชายที่มีก้นที่เซ็กซี่ ยิ่งเวลาที่เขาสวมกางเกงยีนส์ที่มีทรงทำให้ก้นโด่งขึ้นด้วยแล้ว เธออดที่จะแอบมองดูก้นของเขา และแอบเกิดความต้องการขึ้นทุกครั้งไป แต่เธอก็ไม่เคยบอกเขา  บอกไปได้ไงล่ะน่าอายตายเลย เราเป็นผุ้หญิงนะ อัมพวาบอกกับตนเองเช่นนั้น และเลือกที่จะควบคุมความรู้สึกรอเวลา

เครื่องบินลดระดับลงสู่พื้นดินแล้ว อัมพวารู้สึกตื่นเต้นที่จะได้พบหน้าคนรัก  อยากเห็นแววตาของเขาที่มองมายังเธอ จะเป็นยังไงหนอ ไม่รู้สิ เขาจะชอบเธอที่เปลี่ยนแปลงไปไหมนะ แต่เธอก็ได้ทำตัวสดชื่น แข็งแรงพร้อมจะเจอศึกใหญ่แล้วนี่นา  เอาเถอะอะไรก็ได้หมดถ้าสดชื่นนะ อัมพวาแอบคิดในใจในขณะที่กำลังรอกระเป๋าที่วิ่งมาตามสายพาน ไม่ถึงสิบนาทีกระเป๋าใบใหญ่สองใบที่ผูกผ้าทำสัญญลักษณ์ไว้ของเธอก็มา