หุ่นยนต์รหัสวายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งซึ่งมีใบหน้าเหมือนกับ ดร.ยามาโมโตะ ทุกประการยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผู้ที่สร้างตนขึ้นมานั้นหมดสติไปแล้วและลมหายใจเองก็กำลังค่อยๆ จะหมดไป วายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งยิ้มกว้างก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี มันลากร่างของ ดร.ยามาโมโตะไปไว้ที่มุมห้องมุมหนึ่งก่อนจะกดปุ่มปลุกให้วายเอ็มศูนย์ศูนย์สองฟื้นขึ้นมา
เกิดแสงสว่างวาบภายในแคปซูลและดับลง วายเอ็มศูนย์ศูนย์สองค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองภาพตรงหน้า วายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งยิ้มรับอย่างอารมณ์ดี
“สวัสดี… YM002”
.
.
.
เป็นเวลาเนิ่นนานนับตั้งแต่วายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งเกิด มันถูกสร้างขึ้นมาเหมือนกับมนุษย์ทุกประการทั้งมีความรู้สึกนึกคิดและความฉลาด ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิ ผู้สร้างมันขึ้นมาภูมิใจหนักหนากับผลงานชิ้นนี้ มันเหมือนกับดร.ยามาโมโตะทุกประการยกเว้นความอยากมีอยากได้ที่มันมีมากกว่าต้นแบบ
ดร.ยามาโมโตะสร้างมันขึ้นมาให้เหมือนมนุษย์และแน่นอนว่ามนุษย์ทุกคนล้วนอยากมีอยากได้.. ซึ่งตรงนี้ดูเหมือนด็อกเตอร์จะสร้างให้มันมีมากกว่าปกติ
มันอยากมีอยากได้ทุกอย่างของด็อกเตอร์ รวมไปถึงการได้มีชีวิตอยู่แทน ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิ ยิ่งมันสวมรอยเป็นด็อกเตอร์สติเฟื่องเท่าไหร่มันก็ยิ่งอยากกลายเป็น ดร.ยามาโมโตะมากเท่านั้น มันวางแผนตั้งแต่ด็อกเตอร์สร้างวายเอ็มศูนย์ศูนย์สองขึ้นมาว่าจะวางยาด็อกเตอร์ตัวจริงและสวมรอยเป็น ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิ ตลอดไป
ตอนแรกวายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งไม่พอใจนักที่วายเอ็มศูนย์ศูนย์สองจะถูกสร้างขึ้นมา แต่คิดๆ ดูแล้วถ้าหากอยากมีชีวิตจริงๆ ในฐานะมนุษย์คนหนึ่งไม่ใช่หุ่นยนต์ มันก็ควรที่จะทำให้ ดร.ยามาโมโตะคืนดีกับภรรยาให้คนอื่นๆ เห็นและให้ภรรยาบอกใครต่อใครว่า ดร.ยามาโมโตะเลิกบ้าแล้ว
ตลอดเวลาที่มันสวมรอยเป็น ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิ มันสามารถทำให้ใครหลายๆ คนมองว่าด็อกเตอร์หายสติเฟื่องและกำลังจะตามง้อภรรยา ดังนั้นวายเอ็มศูนย์ศูนย์สองที่จะถูกสร้างขึ้นมาจึงเหมาะอย่างยิ่งที่จะสวมรอยเป็นภรรยาของด็อกเตอร์
แน่นอนว่าภรรยาตัวจริงนั้นมันจะตามหาและฆ่าปิดปากเธอเสียก่อน พร้อมกันนั้นก็นำศพของด็อกเตอร์และภรรยาไปทำลายไม่ให้เหลือแม้แต่ซาก แค่นี้มันก็จะได้เป็น ดร.ยามาโมโตะ ทาเคชิ อย่างสมบูรณ์แบบ วายเอ็มศูนย์ศูนย์หนึ่งจ้องมองวายเอ็มศูนย์ศูนย์สอง มันยิ้มกว้างให้กับหุ่นยนต์อีกตัวที่เพิ่งตื่นขึ้นมา
“ยินดีต้อนรับวายเอ็มศูนย์ศูนย์สอง… เธออยากมีชีวิตแบบที่ไม่ต้องเป็นหุ่นยนต์เหมือนกันหรือเปล่าล่ะ?”
