พบรักในกองถ่าย : มะลิ

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

โดย : มะลิ
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อน้ำหวาน ฉันเป็นนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ ที่เพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ ตอนที่เพิ่งเรียนจบมาต้องขอบอกเลยว่าฉันพยายามหางานดีๆที่บริษัทใหญ่ๆแล้วแต่มันยากเหลือเกิน จนเมื่อรุ่นพี่ได้แนะนำงานในกองถ่ายหนังในให้ และหน้าที่ของฉันในงานก็แค่คอยช่วยฝ่ายต่างๆยกน้ำ ยกของ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะฉันเห็นว่ามันเป็นงานที่ใครก็สามารถทำได้นี่ฉันเพิ่งเรียนจบมาใหม่ๆเลยนะ น่าจะได้งานที่ดีกว่านี้ แต่ความคิดฉันก็ต้องเปลี่ยนไปเพราะบริษัทดีๆที่ฉันไปสมัครงานไว้ ไม่มีที่ไหนเรียกฉันเลย ฉันจึงตัดสินใจตอบตกลงงานในกองถ่ายกับรุ่นพี่ของฉันไป

โดยวันแรกที่ฉันเริ่มงานในกองถ่าย ทุกอย่างมันช่างดูน่าตื่นเต้น มีดารานักแสดงที่ฉันเคยได้แต่ดูผ่านในโทรทัศน์ วันนี้ฉันกลับได้มาเห็นตัวเป็นๆ แล้วฉันก็เริ่มหน้าที่แรกในกองถ่ายหนังของฉัน โดยรุ่นพี่บอกให้ฉันยกอุปกรณ์ประกอบฉากต่างๆพวก กล้อง สายไมค์ เก้าอี้ มันอาจจะดูเหมือนงานง่ายๆ ใช่ไหมคะ แค่ยกของไปมา แต่มันเหนื่อยมาก ทุกอย่างมันหนัก แถมของบางอย่างก็ต้องขนย้ายอย่างระวังเป็นพิเศษอย่างเช่น ตัวกล้องของผู้กำกับ ทั้งวันของฉันทำอยู่อย่างนั้นวนไปมา ฉันจึงเริ่มรู้สึกเบื่อและคิดที่จะลาออก แต่ความคิดนั้นก็ต้องหายไปเมื่อระหว่างที่ฉันกำลังพักเที่ยงอยู่นั้น ฉันก็ได้เจอกับ วิน วินดาราหนุ่มสุดหล่อที่ฉันชอบงานแสดงของเขามากๆ ฉันเป็นแฟนคลับตัวยงของเขาเลยก็ว่าได้ วันนั้นเขาอยู่ใกล้ตัวฉันมากอย่างกับในฝัน และตอนนั้นเองที่ฉันคิดว่า ถึงงานจะเหนื่อยมากแค่ไหนฉันก็จะทนไว้ เพราะอย่างน้อยแค่ได้เห็นหน้าวินฉันก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง

แต่และแล้ววันที่ทำให้ฉันต้องเหนื่อยจริงๆก็มาถึง ระหว่างที่ฉันกำลังยกไมค์ ไปให้รุ่นพี่ฉันอีกคน ฉันก็เผลอทำไมค์หล่น เพราะระหว่างเดินตาของฉันมันไม่ได้มองทางเลย มันมองแต่วิน และก็เรียบร้อยเพราะด้ามไมค์มันหัก ตอนนั้นฉันโดนรุ่นพี่เรียกไปด่าอย่างหนัก เพราะฉันซุ่มซ่าม ฉันรีบขอโทษรุ่นพี่ไปและบอกกับรุ่นพี่ว่า จะไม่มีเหตุการณ์แบบขึ้นอีกแน่นอน เคลียร์กับรุ่นพี่จบฉันก็กลับไปทำงานต่อ แต่วันนั้นทั้งวันมันไม่มีความสุขไปแล้วหนะสิคะ เพราะฉันโดนด่าไปหูชาขนาดนั้น เมื่อถึงเวลาพักฉันก็แยกออกมายืนรับลมอยู่คนเดียวพร้อมถอนหายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วฉันก็ได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา

“อย่าคิดมากเลยนะครับ”วินพูดกับฉันพร้อมส่งยิ้ม ใช่ค่ะฟังไม่ผิด วินที่เป็นดาราที่ฉันชอบมายืนพูดกับฉันอยู่ตรงนี้ ฉันตื่นเต้นมากเลยรีบตอบวินกลับไปว่า

“ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบเขาไปสั้นๆแค่นี้เลย เพราะตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก

“ตัวไมค์ตัวนั้นมันซ่อมได้นะครับ เอาเป็นว่าคุณไม่ต้องคิดมากไปก็แล้วกัน ผมไปก่อนนะครับ” พูดจบเขาก็เดินหายไป ทิ้งให้ฉันยืนตื่นเต้นต่ออยู่คนเดียว