01:00
AA PLUS
“ พรุ่งนี้จะไปกี่โมงครับ” พี่มันเอ่ยถามผมขึ้น
“ครับ ???”
“เดี๋ยวพี่จะไปส่ง”
“พี่ไม่มีงานทำรึไง ถึงเอาเวลามาตามแต่ผมแบบนี้” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย
“มีครับ แต่ยังไม่ทำ” พี่แสงเหนือเอ่ยตอบอย่างยิ้มแฉ่ง
“แล้วทำไม ไม่ไปทำล่ะ”
“งานมันไม่หนีพี่ไปไหน แบบน่านฟ้านี่ครับ ^^” โอ้มายก๊อดดดด ผมอยากจะเป็นลมกับความคิดของพี่มัน นี่มันใช้ชีวิตยังไงให้รอดขึ้นมาถึงปีสี่วะ ผมล่ะหนักใจแทนพ่อกับแม่มันเลย
“ผมง่วง ไปนอนก่อนนะ”
“เนี่ย เขินแล้วก็ชอบเดินหนีพี่แบบนี้ตลอด”
“ไม่ได้เขินโว้ยยยยยยยยยยยยยย ง่วง ! จะ! ไป! นอน!”
“ฮ่าๆๆๆ พี่เข้าใจแล้ว เลิกตะโกนเถอะ เดี๋ยวคอจะแตก ฝันดีนะครับ…เด็กน้อยของพี่” หลังจากที่พูดกวนผมเสร็จ พี่มันก็ขับรถออกไปจากตรงนี้ ทิ้งให้ผมที่กำลังยืนงงหน้าหงายอยู่คนเดียว แล้วนั่นมันจะขับรถออกไปไหนดึกๆ ดื่นๆ ไหนบอกว่าอยู่หอนี้ไง
.
.
.
[ แสงเหนือพาร์ท ]
หลังจากที่ผมส่งเจ้าตัวเล็กเสร็จก็ขับรถออกมาจากหอ จริงๆแล้วผมอยากเดินไปส่งน่านฟ้าถึงห้องด้วยซ้ำ แต่ไอ้เพื่อนตัวดีของผมมันดันตามตัวซะก่อน
“กว่าจะมาได้นะครับสุดหล่อ” ฮาร์ท เพื่อนสนิทที่กำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ ได้เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะคอมเอ่ยทักผม
“ติดเด็กจนไม่มาทำงาน ระวังจะไม่จบเอานะเพื่อน” ดิน เพื่อนอีกคนที่อยู่ข้างๆ ฮาร์ทก็แซวผมพร้อมกับยิ้มหมั่นไส้ใส่
“กูก็มาทุกวันไหม วันนี้แค่ช้านิดหน่อยเอง น้องมันเลิกดึก” ผมอธิบายแก้ตัวกับเพื่อนสนิทสองคน
“พอๆ เลิกแก้ตัวแล้ว มาพิมพ์งานได้แล้ว จะส่งอาทิตย์หน้าอยู่แล้วเนี่ย”
และค่ำคืนนี้ของผมก็ผ่านไปอย่างน่าเบื่อหน่าย ทำไมการทำโปรเจคมันไม่มีความสุขเหมือนนั่งมองหน้าน่านฟ้าเลยวะ ไม่เอาแล้ว ผมไม่ทำแล้ว พอ จบ เลิก !!!!
.
.
.
06:00
“เฮ้อ ส่วนของกูเสร็จแล้วนะ” ผมที่กลายร่างเป็นซอมบี้ไปแล้วเรียบร้อย ที่บอกว่าจะเลิกทำงานเมื่อคืนนี้นั่นพูดเล่นน่ะครับ ถ้าไม่ทำผมก็ไม่จบสิ ถึงแม้ว่ามันจะทุกทรมานมากก็ตาม รีบทำให้เสร็จจะได้เอาเวลาในชีวิตของผมทั้งหมดไปจีบน้องน่านฟ้าให้ติดสักที จีบมาเป็นปีแล้วยังแห้วอยู่เลย เฮ้อ คนหล่อล่ะเพลียใจจริงๆ
[จบแสงเหนือพาร์ท]
