ณ หอพักนักศึกษาชาย
วันนี้ทั้งวันหลังจากแยกจากเธอ ผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเพราะเรียนกันคนละตึก ผมเรียนเสร็จกลับมาที่หอพักตามเคย และวันนี้ไอ้ซีก็ยังไม่กลับมา ทุกคนอาจจะงงว่าไอ้ซีเป็นใคร ไอ้ซีคือรูมเมทของผมครับ ที่สำคัญไปกว่านั้นคือมันเป็นเพื่อนสนิทของผมมาตั้งแต่ประถมต้น เราเรียนด้วยกันตลอด จนพอจบมัธยมต้น ไอ้ซีก็ไปเรียนต่อมัธยมปลายในเมือง เป็นโรงเรียนประจำจังหวัด แต่ใครจะไปคิดว่าพวกเราจะมาสอบติดที่มหาวิทยาลัยกันเกราด้วยกัน จนต้องกลับมาอยู่ด้วยกันอีก เพื่อนสนิทสุดเลิฟของผม แต่ไอ้ซีมันเรียนอยู่คณะวิศวะ ผมกับมันเลยเลิกเรียนไม่เหมือนกัน เจอกันทีก็ตอนเย็นของทุกๆวัน
ก๊อกๆๆ เสียงประตูห้องดังขึ้น ไอ้ซีคงกลับมาแล้ว แอ๊ดดดด ผมเปิดประตูห้อง ทันใดนั้นหนุ่มร่างสูง หน้าใสก็ยืนอยู่หน้าประตู ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ มันคือไอ้ซีตามที่ผมคิดไว้
“กลับมาแล้วหรอ กลับค่ำเชียวนะมึง” ผมทักทายเพื่อนรักของผม บอกเลยว่าถึงแม้มันจะสูงกว่า หุ่นดีกว่า แต่ยังไงผมก็หล่อกว่า เพราะมันบอกผมแล้วว่ามันยอมให้ผมหล่อกว่ามัน ตั้งแต่ตอน ป. 6 ผมจำได้แม่น แต่เอาจริงๆ ถึงมันจะไม่พูดอย่างนั้นก็เถอะ ยังไงผมก็คิดว่าผมหล่อกว่าอยู่ดี แต่ถ้าอยากให้ตัดความเข้าข้างตัวเองออกไป ตัดสินหน้าตาแบบเป็นกลางจริงๆล่ะก็ ก็สูสีนะ นี่ผมเป็นกลางแล้วนะ !
“ค่ำดิ เพราะกูมัวแต่ไปส่องสาวคณะศิลปกรรมศาสตร์กับเพื่อนที่คณะ นี่กูได้เฟสบุ๊คเขามาละด้วย เพื่อนที่คณะกูแม่งอย่างเทพ สืบแป๊บเดียวได้เฟสบุ๊คมาละ เขาโคตรน่ารักเลยว่ะ”
“ไหนดูหน่อย” ผมเห็นท่าทางไอ้ซีดูดีใจมากเป็นพิเศษราวกับเจอนางฟ้าอะไรอย่างนั้น จึงทำให้ผมอยากดูด้วยว่าจะสวยแค่ไหนกันเชียว แต่ไอ้ซีเป็นพวก ถ้าไม่ได้คบก็จะไม่บอกเพื่อนว่าคุยกับใครอยู่
“เห้ย ไม่เอา กูไม่ให้ดูเว้ย กูจะดูคนเดียว เดี๋ยวมึงมาชอบคนของกู” พอผมได้ฟังมันบอกผมแบบนั้น ผมก็แสยะยิ้มในใจ คิดหรอว่ากูจะชอบคนของมึง คนที่กูเจอมาไม่มีใครมาแทนที่เธอได้หรอก ทั้งน่ารัก เหมือนเด็ก ตัวเล็ก ผมสั้น สเปกผมเลยอ่ะ คิดแล้วก็อยากจะหยิกแก้มเธอ น่าหมั่นเขี้ยวมากกกกก
“มึงยิ้มเหี้ยไรของมึงเนี่ย เคลิ้มเชียว” เสียงไอ้ซีดังขึ้นข้างหูผม ทำให้ผมสะดุ้ง ผมคงเผลอยิ้มออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจตอนคิดถึงเธอ
“ป๊าว” ผมตอบไอ้ซีอย่างมีพิรุธ แต่ไอ้ซีก็ไม่ได้สนใจอะไร เอาแต่นั่งดูรูปคนที่มันไปเจอมา ในโทรศัพท์บนหน้าโปรไฟล์เฟสบุ๊คของเธอ ผมจึงแอบเดินย่องไปข้างหลังทำเป็นหยิบจับนั่นนี่ แล้วกะจะแอบดูชื่อเฟสบุ๊ค แต่ไอ้ซีมันดันรู้ทันผมซะก่อน ผมจึงดูได้แค่ตัวนำหน้าเป็น Wa….. ซึ่งไม่พอให้ผมไปค้นได้เพราะกว้างเกินไป ผมก็ได้แต่ปล่อยผ่านไป เพราะยังไงผมก็ไม่สนใจคนของมันอยู่แล้ว ยังไงซะ ไอ้เจ้าเด็กของผมก็น่ารักกว่าใครๆ แน่นอน
“เออ กูไม่รู้ก็ได้วะ เชิญมึงดูรูปเขาไปคนเดียวเถอะ กูก็มีคนของกูเหมือนกัน”
“อะๆ กูบอกตัวย่อชื่อเล่นให้ จ.” ด้วยความที่ไอ้ซีกลัวผมงอนมัน มันเลยยอมบอกผมนิดหน่อย แต่ใครจะไปสนใจล่ะ ผมสนใจแต่ไอ้เจ้าเด็กเท่านั้น
“แล้วแต่จะชื่ออะไรเถอะ กูไม่อยากรู้แล้ว พรุ่งนี้มีเรียนเช้าจะไปหาอาบน้ำนอนละ” ผมพูดพลางหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
