เย็นวันต่อมาหลังจากปฏิบัติราชการที่นิคมสร้างตนเองห้วยหลวงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คุณวิทยาได้มีโอกาสพาคณะพวกเราไปกราบนมัสการ หลวงปู่ขาว อนาลโย ที่วัดถ้ำกองเพล อำเภอหนองบัวลำพภู จังหวัดอุดรธานี ซึ่งเราก็ทราบกันดีอยู่แล้วว่าหลวงปู่ขาวท่านเป็นพระที่มีปฏิปทาที่ดีเลิศอยู่แล้วในบรรดาพระธุดงค์กรรมฐานสายของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ตลอดระยะทางที่มาถ้ำกองเพลนี้อยู่ไม่ไกลจากนิคมห้วยหลวงมากนัก ภายในบริเวณถ้ำกองเพลนี้มีเนื้อที่กว้างขวางมาก จากปากทางเข้าวัดสองข้างทางเป็นถนนลาดยางปกคลุมไปด้วยทิวไม้ใหญ่เป็นทิวแถวไปจรดถึงพิพิธภัณฑ์ ทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกลางดึกที่ผ่านมามันคุ้น ๆ อย่างไรชอบกล ฉันพยายามสะกดกลั้นความยินดีเอาไว้จนกระทั่งรถมาจอดที่พิพิธภัณฑ์ คณะพวกเราเข้ากราบภายในพิพิธภัณฑ์เพื่อสักการะหลวงปู่ขาว
ฉันนั่งลงกราบแล้วตั้งจิตอธิษฐานขอบารมีองค์ท่านจากนั้นก็เดินมาหยุด ณ เบื้องหน้ารูปปั้นของหลวงปู่ขาว จากนั้นเดินมาหยุด ณ เบื้องอัฐิของหลวงปู่เพื่อขอชมบารมีท่านอย่างใกล้ชิด
ทันใดนั้น กระแสพลังแห่งพระเมตตาบารมีขององค์ท่านได้แผ่กระจายไปทั่วร่างของฉัน เกิดอาการขนลุกชูชันไปทั่วทั้งตัวไม่สามารถที่จะควบคุมได้เลย ข้างในเหมือนมันสะท้านอย่างประหลาด ฉันรีบทรุดกายลงกราบอย่างนอบน้อมอีกครั้งหนึ่ง ฉันรีบก้มลงกราบเท้ารูปปั้นหลวงปู่ขาว อนาลโย อย่างนอบน้อมอีกครั้งหนึ่งรู้สึกปิติยินดียิ่ง มันบอกยากนะที่จะอธิบายออกมาให้ทุกคนรับรู้ความรู้สึกกับเราได้หมด จากนั้นเดินออกมาจากพิพิธภัณฑ์เพื่อชมความสงบเงียบรอบวัดและแล้วก็ได้มาหยุดลงตรงกุฏิไม้หลังหนึ่งตั้งอยู่บริเวณด้านหน้าของวัดซึ่งสร้างไว้บนแผ่นหินผาขนาดใหญ่ ฉันเริ่มรวมจิตให้สงบแล้วเริ่มทบทวนพิจารณาอีกครั้ง
บ้านไม้หลังนี้ มันช่างเหมือนกับบ้านหลังเมื่อคืนที่ผู้หญิงคนนนั้นพาฉันไปมาเหลือเกิน เหมือนอย่างไม่มีที่ติทั้งตัวบ้านและที่ตั้ง จึงมั่นใจว่า ณ ที่นี่คือที่ซึ่งฉันมาเมื่อคืนนี้เอง ฉันคิดทันทีจะทำอย่างไรก่อนหลังดี เอาอย่างไรดี เท่าที่คิดออกตอนนั้นคือหยิบปัจจัยออกมาจากกระเป๋า ๑๐๐ บาท แล้วตั้งจิตอธิษฐานอุทิศส่วนกุศลที่ได้กระทำดีแล้วในพระพุทธศาสนาที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบันนี้ขอแผ่ถึงดวงวิญญาณของเธอผู้นั้น แล้วจึงหยอดปัจจัยใส่ลงในตู้บริจาคของวัดไป ทั้งที่ใจหนึ่งก็คิดว่ามันไม่เพียงพอหรอกการทำเพียงเท่านี้ที่จะช่วยดวงวิญญาณนั้นได้ต้องทำมากกว่านี้เพื่อให้เธอพ้นทุกข์พ้นกรรม แต่ตอนนี้ทำได้เท่านี้ถ้ายังมีบุญเอื้อกันอยู่ก็ขอให้วิญญาณเธอตามฉันไปกรุงเทพไปบอกเอาก็แล้วกันว่าจะให้ทำอย่างไรให้บ้างเพราะต้องกลับกรุงเทพพรุ่งนี้แล้ว
เมื่อกลับมาถึงกรุงเทพได้เพียงอาทิตย์เดียวก็ได้ข่าวว่าคุณวิทยาได้รับอุบัติเหตุอย่างที่ฉันได้ทำนายไว้แต่ก็คลาดแคล้วเป็นอะไรไม่มากนัก แต่ภาพของผู้หญิงวันกลางคน ๆ นั้นไม่เคยลืมไปจากความทรงจำขงฉันเลย ได้แต่ตักบาตรและแผ่เมตตาให้เธอตลอดมา แต่หาทางออกไม่ได้จะช่วยเธอแบบบไหนดีเธอจึงจะได้จากบ้านหลังนั้นไปได้ จนกระทั้งวันหนึ่ง ฉันได้รับจดหมาดปิดผนึกจากพระภิกษุคือพระ อธิการธวัชวัย ญาณทีโป เจ้าอาวาสวัดป่าบำรุงจิต ตำบลผานกเค้า อำเภอภูกระดึง จังหวัดเลย ท่านเขียนมาขอความร่วมมือให้ฉันเป็นเจ้าภาพอุปสมบทบุคคลจำนวน ๒๐ คน ผู้มีศรัทธามั่นคงในพระพุทธศาสนาที่ได้เคยผ่านการอบรมปฏิบัติธรรมจากศิษย์สำหนักพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต และสำนักสาขาอาจารย์ชา(วัดป่านานาชาติ) มามากกว่า ๓ ปี มีความปรารถนาจะบวชตลอดไป ต้องใช้ปัจจัยรูปละ ๕,๕๐๐ บาท จัดให้มีขึ้นที่จังหวัดเลย วัดศีรบุญเรือง บวชแล้วส่งไปวัดป่านานาชาติ และไปปฏิบัติที่ถ้ำกองเพล สิ่งแรกที่ฉันคิดได้คือผู้หญิงคนนั้นจะได้ไปเกิดแล้วความลิงโลดมันเกิดขึ้นภายในใจอย่างประหลาด มุ่งมั่นเป็นที่สุด
ดังนั้นฉันเริ่มงานทันทีมีคนมาร่วมปัจจัยกับฉันมากมายเกินคาด แล้วจึงรีบนำปัจจัยนั้นถวาย พระอธิการธวัชชัย ญาณทีโป เป็นธุระบวชพระ ๙ รูป แทนจิตก็อุทิศให้เธอคนนั้นได้ตลอดไป
