โดย : Plaster
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
ถ้ามีคนพูดถึง”ม่าน”ฉันก็คงนึกถึงภาพละครเวทีอันสมบูรณ์แบบสวยงามที่กำลังเฉิดฉายส่องสว่างไปกับการแสดงบนเวทีที่ทำให้คนเพลิดเพลิน แต่สิ่งที่สะดุดตาฉันมากที่สุดไม่ใช่การแสดงอันสวยงามนี้แต่ฉันกลับเห็นม่านที่กำลังทำหน้าที่เป็นฉากอย่างไม่บกพร่อง
ทำไมฉันถึงสนใจม่านก็ไม่รู้ บางทีไอ้ม่านพวกนั้นก็คงเป็นฉันในตอนนี้ มันเหมือนมากจนฉันอยากจะรู้ว่าสิ่งที่อยู่ข้างหลังม่านจะเป็นเหมือนกับฉันบ้างมั้ย ข้างหลังม่านพวกนั้นจะเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ความเหนื่อยทั้งกายและใจที่สั่งสมมาจนในใจแทบอยากจะฉีกตัวเองเป็นชิ้น ๆ มั้ย หรือหลังม่านนั้นจะมีความสุขและสวยงามเหมือนกับละครเวทีที่ฉันคิดภาพอยู่หรือเปล่า ละครเวทีที่มีคนชื่นชมมากมายเหลือเกิน ต่างกับหลังม่านที่ไม่มีใครคิดจะแยแส
ม่านสำหรับฉันก็เหมือนร่างกายฉากบังหน้าที่จะต้องดูดีอยู่ตลอดเวลา ไม่มีใครรู้ว่าข้างในตัวฉันคิดอะไร รู้สึกยังไง ฉันรู้สึกเหมือนกันกับการยิ้มแสดงละครแล้วบอกใครต่อใครว่าทุกอย่างมันดูสวยงาม แต่ความจริงคือมัน… เน่าเฟะสิ้นดี หลายครั้งหลายหนที่ข้างหลังม่านนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าและมืดมน แต่ฉันกลับต้องยิ้มอยู่เสมอ เป็นฉากม่านไร้ค่าที่ไม่เคยมีคนมาแยแสและต่างบอกทุกคนว่าฉันนั้นโอเค
ฉันอยากจะตะโกนออกไปให้มันดังที่สุด ให้เหมือนจิตใจที่กำลังกรีดร้องจนแทบจะขาดใจของฉัน แต่ฉันไม่เคยทำได้คนเข้มแข็งไม่ได้แปลว่าร้องไห้ไม่เป็น คนอ่อนแอก็ใช้ว่าจะร้องไห้ให้กับปัญหาทุกเรื่อง แล้วใครกันแน่ที่เป็นคนเข้มแข็งหรืออ่อนแอ
