เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจมาถึงก็จัดการตรวจสอบสภาพศพจากนั้นก็ได้จัดการดำเนินคดีไปตามลำดับ ส่วนศพของปานนั้นป้าศรีก็รับผิดชอบจัดการทำพิธีโดยจัดพิธีงานศพของปานที่วัดในหมู่บ้าน ในพิธีงานศพของปานก็มีชาวบ้านบางคนที่ไม่ได้รังเกียจปานมาร่วมพิธีด้วย ป้าศรีรู้แก่ใจอยู่แล้วว่าคงไม่มีคนมาช่วยเหลือหรือร่วมในงานศพของปานมากสักเท่าไหร่
.
.
.
ในคืนที่สามในการจัดพิธีงานศพของปานก็ได้เกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดขึ้น ในขณะที่พระกำลังสวดอภิธรรมในคืนนั้นอยู่ก็ได้มีชาวบ้านคนหนึ่งได้ลุกไปเข้าห้องน้ำ ในขณะที่กำลังเข้าห้องน้ำอยู่นั้นชาวบ้านคนนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ฟูมฟายอยู่บริเวณหน้าประตูห้องน้ำจึงได้ตะโกนถามไปว่า
“นี่ ใครมาร้องไห้อยู่หน้าห้องน้ำน่ะ เป็นอะไรล่ะ”
ทันทีที่ตะโกนถามไปเสร็จก็ไม่ได้มีเสียงตอบกลับใดๆแต่กลับมีเสียงร้องไห้ดังมากกว่าเดิม ชาวบ้านคนนั้นจึงรีบใส่กางเกงแล้วค่อยๆเปิดประตูออกไปดูว่ามีใครอยู่ข้างนอกหรือเปล่า เมื่อเปิดประตูออกไปภาพที่เห็นคือปานกำลังยืนร้องไห้ในสภาพที่หัวห้อยโตงเตงเหมือนจะขาดออกจากลำคอและมีเลือดท่วมตัวแล้วปานเธอก็พูดว่า
“เจ็บ! ช่วยด้วย”
เมื่อได้เห็นและได้ยินดังนั้นชาวบ้านคนนั้นจึงร้องตะโกนลั่นวัดแล้ววิ่งหนีไปทางผู้คนที่กำลังนั่งฟังสวดอภิธรรมอยู่
ชาวบ้านคนอื่นๆและป้าศรีจึงตกใจและถามชาวบ้านคนนั้นว่าเป็นอะไรทำไมถึงร้องเอะอะโวยวายเช่นนั้น ชาวบ้านคนนั้นจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้กับทุกคนฟังว่าตนนั้นไปเจออะไรมาบ้าง
“นี่ปานแกไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วไปสบายเถอะ ส่วนเรื่องคนร้ายเดี๋ยวตำรวจก็คงตามจับได้แล้ว” ป้าศรีเดินไปใกล้ๆ โลงแล้วพูดออกมาด้วยความสงสาร
ผู้คนในหมู่บ้านต่างหวาดกลัวต่อวิญญาณของปานเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินชาวบ้านคนนั้นเล่ามา
.
.
.
ในคืนนั้นเองหลังจากที่ป้าศรีกลับถึงบ้านแล้วจึงนอนพักผ่อนเนื่องจากวันนี้เหนื่อยกับการเตรียมงานเป็นอย่างมาก ในช่วงหนึ่งที่ป้าศรีนอนก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงของฝีเท้าคนกำลังเดินเข้ามาใกล้ๆบริเวณเตียงที่ป้าศรีนอนอยู่ เมื่อป้าศรีได้ยินดังนั้นจึงลืมตาขึ้นมองปรากฏว่าเสียงฝีเท้านั้นเป็นของปานนั่นเอง ปานมาในสภาพที่น่ากลัวเหมือนกับสภาพศพของเธอซึ่งป้าศรีก็ไม่ได้กลัวปานเลยป้าแกจึงถามปานว่า
“มาทำไมหรือปาน ทำไมยังไม่ไปไหนสักที”
“ศรีๆ หิวข้าว…เจ็บ…หนาว” ปานตอบพร้อมกับร้องไห้ออกมา
ทันทีที่ปานพูดเสร็จก็หายไปในทันที ป้าศรีจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไหร่แต่ด้วยความเพลียจึงหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว
