You deserved it ผมตั้งใจมอบมันให้คุณ : ไอนที

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

วันต่อมา…

“นที ป่ะได้เวลาแล้ว” สมาชิกในวงมาตามผมไปขึ้นเวที เพราะถึงเวลาแสดงแล้ว

“โอเค ป่ะพวกเรา สู้” ผมพร้อมที่จะทำการแสดงแล้วครับ

“สวัสดีค้าบบบบบบ” ผมกล่าวทักทายแฟนๆ ที่มารอชมการแสดงของพวกเรา พร้อมกับผมก็มองหาว่าแฟนคลับคนสำคัญของผมอยู่ตรงไหน แต่ผมก็ยังหาไม่เจอเพราะคนเยอะมาก แต่ไม่เป็นไร ผมมั่นใจว่ายังไงกัสก็น่าจะมา ผมก็จะเล่นคอนเสิร์ตให้เต็มที่และมอบความสนุกให้กับแฟนๆ เช่นเคย
.
.
.

พวกเรามอบความสุขให้กับแฟนๆ จนเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเที่ยงคืนแล้ว นี่คงเป็นบทเพลงสุดท้ายของค่ำคืนนี้

“เพลงสุดท้ายแล้ว ขอให้ทุกคนช่วยกันร้องด้วยนะครับ อ่อผมมีอีกอย่างอยากจะพูดครับ กัส พี่ไม่รู้ว่ากัสอยู่ตรงไหน แต่พี่ขอบคุณเรามากๆนะ” ทำไมผมขอบคุณกัสน่ะหรอ ก็เพราะว่าผมน่ะ มีกำลังใจในการทำงานเยอะเลย คนที่ชอบนี่เนอะ แต่กัสคงอาจจะงงแหละว่าขอบคุณอะไร ขอบคุณทำไม ฮ่าๆๆๆๆ
.
.
.

หลังจากจบการแสดงผมกับเพื่อนๆก็ได้กล่าวขอบคุณแฟนคลับ และเราก็ได้ลงจากเวที ผมได้เดินไปรอกัสที่ข้างเวทีตามที่เราได้นัดกันไว้ และแล้วชายร่างเล็ก ผิวขาว ก็เดินเข้ามาหาผมพร้อมกับรอยยิ้มที่ผมมองจากที่ไหนก็รู้ว่า คือกัส รอยยิ้มที่สดใสแบบนี้ไม่มีทางที่ผมจะจำไม่ได้ และกัสตัวเล็กแบบนี้ผมนี่อยากจะอุ้มกลับบ้านด้วยจริงๆเลย

“พี่นทีครับ” ชายร่างเล็กเรียกชื่อของผม

“มาแล้วหรอ ที่แท้ก็ตัวเล็กนี่เองพี่เลยมองไม่เห็นเรา” ผมแกล้งแซวกัสไปเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันอึดอัดเกินไป ในการเจอกันครั้งแรกของเรา

“ที่พี่หาว่าผมเตี้ยหรอ” พ่อหนุ่มตัวเล็ก ก็ได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม พร้อมกับใช้มือวัดความสูงกับตัวของผม

“พี่ก็สูงกว่ากัสนิดหน่อยเองเถอะ” ดูทำหน้าเข้า หน้าหงิกหน้างอเป็นเด็ก จะน่ารักไปถึงไหนเนี่ยห้ะ

“สูงเท่าไหล่ของพี่นี่นะ ที่กัสว่านิดหน่อย” ผมยังแซวไม่เลิก ก็เวลาเค้าทำหน้าแบบนั้น มันน่ารักดีนี่นา ผมก็อดใจที่จะไม่แกล้งไม่ได้น่ะสิ

“พี่สูงเกินไปเองต่างหาก แบบผมนี่แหละน่ารักจะตาย”

“น่ารักจริงๆด้วย”

“ห้ะ พี่พูดว่าอะไรนะครับ” เอ้านี่ผมไม่ได้คิดในใจหรอกหรอ นี่ผมเผลอพูดว่ากัสน่ารักหรอนี่ น่าอายจริงๆ ดีนะที่พูดเบาๆกัสเลยฟังไม่ชัด

“ห้ะ อ่อ เปล่าๆ อ่ะๆเท่านี้แหละโอเคแล้ว”

“แปลกจัง” ชายร่างเล็กพูดไปด้วยพร้อมกับมองไปรอบๆ

“แปลกอะไรครับ”

“ก็แปลกที่ทำไมวันนี้ไม่มีใครมาขอถ่ายรูปกับพี่เลย”