ฉันนั่งรอการตอบกลับจากแฟนของฉันมาได้ประมาณเกือบ 3 ชั่วโมงแล้ว แล้วนี่มันก็ใกล้จะเช้าแล้วด้วย เขาจะไม่กลับมาหาฉันจริงๆหรอ แล้วถ้าเขาไม่กลับมาจริงๆ ฉันจะทำยังไงดีละ ฉันนึกภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าถ้าไม่มีเขา ฉันจะอยู่ยังไง ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ไหม ได้โปรดกลับมาหาฉันเถอะนะ ฉันจะไม่ร้องขออะไรอีกต่อไปแล้ว
.
.
.
07.42
“เธอกลับมาหาเค้าจริงๆด้วย” ฉันตะโกนออกมาอย่างดีใจ หลังจากที่ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา ฉันโผเข้ากอดแฟนของฉันอย่างแรง แต่ตาของฉัน ดันเหลือบไปเห็นผู้หญิงอีกคนนึงที่อยู่ด้านหลังของแฟนฉัน
“ใครหรอ” ฉันพูดขึ้นมา ขออย่าให้เป็นอย่างที่ฉันกำลังคิดอยู่เลยนะ
“เราคุยกันมาได้ซักพักนึงแล้ว” แฟนของฉันพูดขึ้น ด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง
“แล้วยังไง” ฉันเอ่ยขึ้น พร้อมกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา
“เมื่อคืนเค้าบอกเลิกเธอไปแล้ว นั่นแปลว่าตอนนี้เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้น เธอช่วยเก็บของๆ เธอออกไปจากห้องของเค้าด้วย” เขาพูดขึ้น พร้อมกับกำลังจะก้าวเท้าเดินจากห้องไป
“เดี๋ยวก่อน เธออย่าพึ่งไป” ฉันพูดขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบน้ำฉันอยู่ตอนนี้
“เค้ารับได้ เธอจะมีคนอื่นก็ได้ แต่เธออย่าทิ้งเค้าไปเลยนะ เค้าอยู่ไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่มีเธอ เค้าจะไม่ว่าอะไรเลย แค่ของให้เรายังอยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไปได้ไหม เค้าขอร้องนะ” ฉันไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรในตัวแล้วตอนนี้ ฉันก้มลงกอดขาของเขา เพื่อขอร้องอ้อนวอนให้เขาไม่ทิ้งฉันไป เขาถอนหายใจออกมาอย่างแรง พยายามที่จะดึงมือของฉันให้ออกไปจากขาของเขา
แต่ฉันก็พยายามยื้อให้เขาอยู่กับฉันได้มากที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้
“น่าสมเพชจังเลยนะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมา พร้อมกับมากอดแขนของแฟนฉัน
“เธออยู่กับอีนี่ไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวมันจะฆ่าตัวตายไปซะก่อน ถ้ามันรับได้ก็ให้มันรับไป เพราะเค้าก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้วเรื่องที่เธอมีแฟน” ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาได้อย่างไม่อายปาก เหมือนกับว่าเธอนั้นไม่ได้ทำอะไรผิด
“รับให้ได้ตลอดแล้วกันนะ” ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกจากไป
.
.
.
19.36
“เค้าก็คิดถึงเธอเหมือนกันครับ”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะจับจุ๊บให้เข็ดเลย”
“เค้ารักเธอนะครับ”
สิ่งที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันทำไปเพื่ออะไร ที่ฉันต้องทนนอนฟังแฟนของฉันคุยกับผู้หญิงคนอื่น โดยไม่ได้แคร์เลยว่าก็มีฉันนอนอยู่บนเตียงทั้งคน ไม่เป็นไร ขอแค่เขายังอยู่กับฉันก็พอ
