เราสองคนเดินอยู่ภายใต้ร่มเดียวกัน เดินไปด้วยกันเรื่อยๆ พี่เขาเป็นคนถือร่มให้ครับเพราะตัวพี่เขาสูงกว่าผม
“พี่ก็เอาร่มไปฝั่งตัวเองหน่อยดิ เนี่ยเสื้อพี่เปียกหมดแล้ว”
“ไม่เป็นไรเสื้อพี่แห้งง่าย พี่ชื่อมอธนะ แล้วเราเถอะคุยกันมาตั้งนานชื่ออะไรเนี่ย”
“ซอลครับ แล้วทำไมวันนี้พี่มาเรียนคนเดียวอ่ะเ พื่อนพี่ไปไหนหมด”
“วันนี้มันมีนัดเตะบอลกันอ่ะ เลยกลับไปกันตั้งแต่เที่ยงแล้ว บอกไปเตรียมตัวฮ่าๆๆ แต่ก็ข้ออ้างทั้งนั้นอ่ะ” เราก็คุยกันระหว่างทางจนถึงหอครับ ผมกำลังจะเข้าลิฟท์ แต่ก็เห็นพี่เขากำลังตามเข้ามา
“เห้ย! พี่ไม่ต้องไปส่งผมถึงห้องก็ได้ ผมกลับเองได้”
“5555 พี่ไม่ได้จะไปส่งซอลสักหน่อย พี่จะกลับห้องพี่ห้องพี่อยู่ชั้น 7” โอโห้ หน้าแตกเลยครับ TT แล้วก็ไม่บอกกันแต่แรก จนลิฟท์มาถึงชั้น 6 ซึ่งเป็นชั้นที่ผมอยู่ ผมเลยจะเดินออกไปครับ แต่พี่เขาก็รั้งผมไว้ก่อน
“ซอลขอเฟสหน่อยดิไหนๆ ก็รู้จักกันแล้ว” พี่มอธเอ่ยออกมาและนั้นทำให้ผมตกใจเลยครับ นี่เขากำลังจะจีบผมรึเปล่านะ ผมกลัวผมคิดไปเองจัง แต่บอกตามตรงนะครับว่า ผมน่ะแอบชอบพี่เขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นพี่เขาใส่ชุดบอลมาเรียนวันนั้นแล้ว ผมจึงตัดสินใจให้เฟสพี่เขาไปครับจีบก็ดี แต่ไม่จีบก็แป้กครับงานนี้
จากนั้นผมก็ออกจากลิฟท์แล้วเดินเข้าห้องผมไปครับ
.
.
.
หลายวันต่อมา….
“มึงซื้อนมมาทำไมตั้ง 2 ขวดวะซอลกินยังไม่อิ่มเหรอ” ต้ามันถามผมหลังจากออกมาจาก 7-11 แล้วเห็นผมถือนมออกมา 2 ขวดใหญ่ครับ
“เปล่าเอาไปให้พี่มอธอ่ะ เขาฝากซื้อ”
“แล้วพี่มอธนี่ใครวะ พี่โรงเรียนมึงอ่อ”
“เปล่าอ่ะเพิ่งรู้จักกัน วันที่มึงไปดูหนังกับต๊ะนั่นแหละ”
“เดี๋ยวนะ ช่วงนี้ที่มึงเล่นโทรศัพท์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่หัวเราะคิคิคุคุ นี่อย่าบอกนะว่ามึงคุยกันกับพี่เขาอ่ะ”
“อืม” ใช่ครับตอนนี้ผมกำลังคุยๆ กับพี่มอธอยู่
หลังจากที่เขาขอเฟสผมไปวันนั้น เขาก็ทักผมมาตลอดจนเราสองคนเริ่มคุยกันและเจอกันบ่อยๆ ที่ที่เรียนพิเศษช่วงพักเบรกบ้างหรือที่หอพักบ้าง พี่เขาเป็นคนฮฮาดีครับ มีรั่วบ้าง แต่เวลาอ่านหนังสือนี่ก็เป็นคนที่จริงจังมากเลยนะครับ เขาตั้งใจจะสอบเข้าหมอปีนี้ครับ ตอนดึกๆ ที่หอสมุดผมเห็นเขามานั่งทำโจทย์อ่านสรุปทุกวันเลย เป็นคนที่น่าชื่นชมมากๆ
“อ่ะเอานมไป” ผมบอกพี่เขาเมื่อมาถึงโต๊ะและเอานมที่ซื้อมาให้เขาที่กำลังนั่งเรียนเทปอยู่
“อ่ะ ซอลก็เอาป๊อกกี้นี่ไปด้วยพี่ซื้อมาให้ แล้วก็ตั้งใจเรียนนะ”
“ค้าบบ พี่ก็เหมือนกันไปแล้ว” แล้วผมก็เดินไปโต๊ะเรียนที่ผมต้องเรียนครับ พอพลิกเจ้าป๊อกกี้มาอีกฝั่งเพื่อแกะมากินก็เจอเข้ากับกระดาษโพสต์อิทสีขาวเข้าครับ ข้างในมีข้อความหนึ่งเขียนไว้ด้วยลายมือหวัดๆ แต่ผมก็ชอบมากๆ เลย
‘เป็นแฟนกันมั้ย…ถ้าตกลง ก็เปิดป๊อกกี้ออกมากิน แล้วก็ตั้งใจเรียนซะไอ้น้องซอล’
หลังจากอ่านข้อความในโพสต์อิทจบ ผมก็ทำการแกะป๊อกกี้ออกมากินทันทีเลยครับ แล้วก็นั่งตั้งใจเรียนทั้งๆ ที่ท้องเหมือนมีผีเสื้อร้อยๆ ตัวกำลังบินอยู่ในนั้น ใครมันจะไปทนไหวล่ะครับ ดูพี่เขาทำกับผมสิ ทำไมวิธีการตอบตกลงเป็นแฟนกับเขามันถึงยากแบบนี้ล่ะ
แต่ไม่ได้ครับผมต้องตั้งใจเรียน พี่เขากำลังแอบดูผมอยู่ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกับเขาเอาได้….