โดย : ถักฝัน
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
ในช่วงเย็นของวันศุกร์หลังสอบเสร็จ ‘น้ำเหนือ’ เดินออกจากห้องสอบมาด้วยความเหนื่อยล้าจากการอ่านหนังสือยาวนานติดต่อกันหลายวัน สมองบอกให้เขากลับไปนอนพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง แต่ใจของเขาพุ่งไปที่ร้านอาหารหลังมอเจ้าประจำเป็นที่เรียบร้อย
น้ำเหนือคิดว่าการที่ได้ไปดื่มด่ำกับอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลังสอบเสร็จมันดีกว่าการกลับไปนอนพักผ่อนในห้องของตัวเองเป็นไหนๆ
คิดดังนั้นเขาจึงไม่รอช้าที่จะส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มแชทสายรหัสของตนเองก่อนจะเอ่ยปากเชิญชวนรุ่นน้องทั้งสามคนให้ไปเจอกันที่ร้านในตอนนี้ได้เลย โดยที่มื้อนี้เขาจะเป็นคนจ่ายเองทั้งหมด
คนแรกที่ตอบคือ ‘จัสติน’ รุ่นน้องปีสามที่เขาสนิทด้วยมากที่สุดในสายรหัส ก่อนจะตามมาด้วยน้องคนสุดท้อง ‘กันต์’ เฟรชชี่หน้าใหม่ที่มีดีกรีถึงเดือนคณะ และปิดท้ายด้วย ‘แทน’ เด็กปีสองที่ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่เขาก็สัมผัสได้ว่ารุ่นน้องหน้านิ่งคนนี้เป็นคนดีคนหนึ่ง
.
.
.
“คนเยอะจังครับพี่”
จัสตินพูดพลางเบ้ปาก เพราะว่าวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้าย และร้านนี้ก็ยังเป็นร้านเด็ดสำหรับนักศึกษาอย่างพวกเขา จึงไม่แปลกที่ในร้านจะมีคนเยอะขึ้นจนต้องต่อโต๊ะมาถึงหน้าร้านกันเลยทีเดียว น้ำเหนือรู้ดีว่าสายรหัสเขาไม่ใช่กลุ่มคนที่ชอบอยู่ในสถานที่ที่แออัดแบบนี้ แต่ในเมื่อมาแล้วก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปลอบใจรุ่นน้องก่อนจะบอกให้ทั้งสามรออยู่ข้างนอก ส่วนตัวเองเป็นคนเข้าไปจองโต๊ะในร้านเอง คุยกับพนักงานเสร็จสรรพก็เดินออกมาข้างนอกพร้อมบอกรุ่นน้องว่าต้องรอโต๊ะอีกประมาณสามคิว
.
.
.
เป็นเวลาเกือบยี่สิบนาทีที่ทั้งสี่คนยืนรออยู่หน้าร้าน กันต์เริ่มอิดออดเพราะเขายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่บ่ายโมง ตอนนี้เจ้าตัวจึงรู้สึกหิวราวกับไส้จะขาด
“พี่ ขี้เกียจรออ่ะ เปลี่ยนร้านเถอะ” ในที่สุดรุ่นน้องหน้านิ่งก็พูดขึ้นมา เพราะตัวเขาเองก็หิวเช่นกัน ขืนรอร้านนี้ต่อไปพวกเขาคงได้เป็นโรคกระเพาะกันหมดแน่ๆ
ในขณะที่น้ำเหนือตัดสินใจที่จะเปลี่ยนร้าน พนักงานก็ออกมาเรียกให้พวกเขาเข้าไปทันที จัสตินยกยิ้มอย่างดีใจก่อนจะรีบเดินตามพนักงานคนนั้นไปอย่างไม่มีอิดออด ตามด้วยกันต์ที่เดินตามพี่คนสนิทไปติดๆ
“ครั้งหน้าไม่เอาแล้วนะแบบนี้ รอนานมาก” แทนยังคงสร้างกำแพงกั้นตัวเองกับร้านนี้ไว้ น้ำเหนือคิดว่ารุ่นน้องคนนี้คงไม่ยอมทำลายมันลงง่ายๆ แน่ จึงทำเพียงกอดไหล่แล้วดันอีกคนให้เดินไปพร้อมกับเขา
พวกเขาได้ที่นั่งเกือบจะในสุดของร้านอาหาร ภายในร้านเสียงดังโหวกเหวกเพราะเหล่านิสิตนักศึกษาต่างพากันมาเฉลิมฉลองสอบเสร็จกันหมด น้ำเหนือยื่นเมนูให้กับรุ่นน้องทั้งสามก่อนจะสั่งของตัวเองไปด้วย เมื่อสักครู่เพื่อนของเขา ‘เฮง’ โทรมาบอกกับเขาว่าจะพาสายรหัสไปเลี้ยงเหมือนกัน รวมไปถึงสายรหัสร่วมอีกด้วย น้ำเหนือรู้ว่าอีกคนต้องการสื่อถึงอะไร
‘ไอซ์’ เป็นสายรหัสร่วมกับเฮง ดังนั้นงานเลี้ยงวันนี้คงไม่มีทางที่จะขาดไอซ์ไปได้ เพราะเพื่อนคนนั้นรู้ดี รู้ว่าเขามองไอซ์มานานแล้ว จึงพยายามให้เขากับไอซ์ได้เจอกันบ่อยๆ แต่ด้วยความขี้ขลาดของตัวเองทำให้เขาไม่กล้าที่จะเข้าหาอีกคน ความสัมพันธ์ของเราจึงกลายเป็นเพียงแค่คนรู้จักกันเท่านั้น
“พี่ เป็นไรอ่ะ ทำไมอยู่ดีๆ ทำหน้าบูดงั้น เปลี่ยนใจไม่อยากเลี้ยงพวกผมเหรอ ไม่ได้นะครับ” จัสตินพูดขึ้นหลังจากได้เห็นรุ่นพี่ทำสีหน้าราวกลับหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก น้ำเหนือส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงปฏิเสธก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พลางถอนใจเฮือกหนึ่ง กวาดสายตามองรุ่นน้องที่มองเขาอย่างสงสัย
“ถามไรหน่อยดิ ถ้าพวกนายมีคนที่ชอบคนนึง คนนั้นดีมากๆ เพอร์เฟคไปหมด แถมมีคนรู้จักเยอะไปทั่วมหาลัย พวกนายจะกล้าเข้าหาป่ะ” น้ำเหนือตัดสินใจถามออกไป
