One day with him (Coffeeverse)  : ถักฝัน

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

“ถูกใจอะไรกันล่ะครับ ไม่มีหรอก” เขาโบกมือเป็นพัลวัน ลูกชายประธานคนนั้นเนี่ยนะจะมาถูกใจทายาทร้านก๋วยเตี๋ยวอย่างเขา เป็นไปไม่ได้หรอก ที่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้ก็เพราะจับพลัดจับผลูได้ลองเล่นเปียโนของญาติแล้วดันชอบใจต่างหาก คุณพ่อคุณแม่ถึงยอมส่งเขาเรียนจนมาถึงขนาดนี้ หากไม่มีเปียโนของญาติวันนั้น เขาคงไม่ได้โคจรมาเจอกับอีกคนหรอก

ทันใดนั้นที่เสียงเปียโนหยุดลง เสียงปรบมือดังอย่างสนั่นหวั่นไหวเช่นเดียวกับตอนเริ่ม เป็นการบ่งบอกว่าคนก่อนหน้าเขาเล่นเพลงจบลงแล้ว และกำลังจะเดินลงมาจากเวที

“คุณไปป์พร้อมไหมคะ” ทีมงานเอ่ยถามหาความมั่นใจจากเด็กหนุ่มหน้าซีดตรงหน้า

ถ้าถามว่าพร้อมไหม เขาคงตอบได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าไม่พร้อม แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อตอนนี้มันถึงเวลาที่เขาจะต้องขึ้นไปเฉิดฉายบนเวทีแล้ว

“พร้อมครับ” ไปป์ตอบพลางลุกขึ้น ปากตอบไปว่าพร้อมแต่ไอ้ขาเจ้ากรรมดันสั่นพับๆ อย่างกับเจ้าเข้า แถมไม่พอยังหนักอึ้งเหมือนโดนแช่แข็งไว้อีก จะก้าวแต่ละทีก็เหมือนกับกินแรงของเขาไปมหาศาล

เขาถูกพามายืนรอตรงด้านข้างทางขึ้นไปบนเวที พอได้มองออกไปทำให้เขาใจเต้นยิ่งกว่าเดิม คนที่นั่งรอชมเขาอยู่เป็นร้อยต่างพากันชะเง้อมองผู้เข้าแข่งขันคนต่อไป ไปป์เลือดสูบฉีดไปทั่วใบหน้า ร่างกายของเขารู้สึกชาไปหมดทุกส่วน สมองขาวโพลนเพราะคลื่นความตื่นเต้นที่ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง

เห็นไผ่เดินกลับมาทางที่เขายื่นรอเตรียมจะขึ้นเวที และนี่เป็นครั้งแรกที่ให้เห็นอีกฝ่ายชัดๆ ไผ่เป็นคนตัวผอมและมีสีผิวที่ขาวมากๆ แสงไฟที่กระทบกับใบหน้าเย็นชาของเขาทำให้เขาดูดีไม่มีที่ติ ดวงตาเรียวรีมองกลับมาที่เขาเนิ่นนานจนเป็นเขาเองที่ต้องหลบสายตาก่อน ไปป์มองไปยังเปียโนเครื่องที่ตั้งอยู่ตรงกลางเวทีกว้างพลางรวบรวมสมาธิ

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ บริเวณมือข้างขวาอีกครั้ง หันไปก็พบกับเจ้าของมืออีกข้างที่เอื้อมมาจับเอาไว้

“อย่าปล่อยให้มือเย็น ตั้งสติดีๆ แล้วค่อยเล่น นายนั่งเตรียมตัวอยู่ตรงนั้นจะสิบวิหรือหนึ่งนาทีก็ไม่มีใครว่า ขอแค่ตั้งสติให้ดีก่อนจะเล่นก็พอ”

ไปป์สบตากับอีกคน ราวกับว่าโลกหยุดหมุน นัยน์ตาสีเข้มของอีกคนที่แสดงความจริงใจออกมา ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย เขาพยักหน้าพลางยิ้มให้กับอีกคน ก่อนที่ไผ่จะเดินออกไป

“หมายเลข 26 นายภคพล แซ่ลิ้ม”

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินออกไป สิ่งแรกที่ปะทะเข้ากับสายตาของเขาคือผู้ชมจำนวนมากที่รอรับฟังบทเพลงที่เขาจะถ่ายทอดต่อไปนี้ ไปป์โค้งคำนับ สายตาพลันเห็นหน้าจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ฉายรายชื่อบทเพลงที่เขาจะเล่นต่อจากนี้

I.Sarah (from Grade 7)

II.Weaving a spell (from Grade 6)

ไปป์นั่งลงก่อนจะขยับตำแหน่งของเก้าอี้ให้พอดีกับตนเอง เขาหลับตาพลางรวบรวมสมาธิให้ได้มากที่สุด ไม่รู้ว่าเวลาที่นั่งอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนก่อนที่เขาจะเริ่มบรรเลงโน้ตตัวแรกออกมา