nanonk_ : แพรทำอะไรอยู่อะ ว่างคุยเปล่า?
pear.p : ก็คุยได้นะ
nanonk_ : ตอนแรกนะเรานึกว่าแพรมีแฟนแล้วซะอีก
pear.p : บ้าหรอ เราเนี่ยนะเราก็มีแต่ไอ้หม่อนนี่แหละ
nanonk_ : เอ้อ วันเสาร์นี้เราจะไปดูต้นไม้อะ แพรไปด้วยกันนะ
pear.p : เราไม่อยากทิ้งหม่อนไว้คนเดียวอะ
nanonk_ : ชวนหม่อนไปด้วยก็ได้ ไปกันหลายคนสนุกดี
pear.p : จริงหรอ งั้นเดี๋ยวเราขอถามหม่อนก่อนนะ
.
.
.
ฉันคุยกับชาคริสและนานนท์ได้สักพัก ก่อนจะตัดสินใจสานสัมพันธ์ต่อกับนานนท์ แต่ฉันก็ยังรู้สึกกับเขาแค่เพื่อน ไม่เคยคิดอะไรเกินเลย ไม่ต่างจากที่รู้สึกกับชาคริส แต่ชาคริสรุกฉันหนักไปหน่อยฉันคิดว่าตัวเองคงจะรับมือกับเขาไม่ไหว และอีกอย่างเขาก็ชอบชวนให้ฉันไปไหนมาไหนกับเขาอยู่เรื่อย พอฉันขอพาหม่อนไปด้วย เขาก็ไม่ยอม ฉันเลยขอลดความสัมพันธ์กับเขาไปแต่โดยดี
ฉันกับนานนท์ดูเหมือนจะไปด้วยกันได้ดี เขาเป็นคนคุยสนุก แถมยังคอยเทคแคร์ทั้งฉันและหม่อนเสมอมา ฉันชอบนะ เพราะมันดู Love me, Love my dog ดีอะ จะเสียก็แต่ท่าทีของหม่อนที่ดูแปลกไปทุกครั้งที่เราต้องเจอกัน 3 คน ต่างจากช่วงแรกๆ ต่างจากคนก่อนๆ ที่หม่อนดูจะไม่อะไร แต่กลับนานนท์หม่อนดูเหมือนไม่ชอบหน้าเขาเอามากๆ เขาทำอะไรก็ดูขัดไปหมด หรือว่า… หม่อนจะแอบชอบนานนท์
“หม่อน แกโอเคเปล่าวะ”
“เรื่องอะไรวะ?”
“ก็เรื่องที่ฉันคุยกับนานนท์ไง” ฉันถามไปตามตรง
“เปล่านะ ทำไมวะ” หม่อนถามกลับ
“ก็แกดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเขา แก…แกเป็นเพื่อนรักฉันนะ มีอะไรเราก็คุยกันได้ทุกเรื่องไม่ใช่หรอ?” ฉันถามพลางขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้ๆ หม่อน และจับมือของเธอไว้
“ฉันบอกว่าไม่มีอะไรก็คือไม่มีอะไรไงแก นี่แกไม่เชื่อคำพูดของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?” หม่อนถามกลับ ทำเอาฉันไปต่อไม่ถูกเลย
“เปล่าเว้ยแก ฉันก็แค่คิดว่าไม่พอใจนานนท์ตรงไหรรึเปล่า ฉันไม่เคยเห็นแกเป็นแบบนี้กับใครไง” ฉันตอบเกร็งๆ
“ฉันโอเค ถ้าแกโอเคกับนานนท์ ฉันก็ไม่ว่าอะไร”
“แกไม่ได้ชอบนานนท์ใช่ปะ?” ฉันตัดสินใจถามไปอย่างที่ใจคิด
“ชอบ? นานนท์? แกจะบ้าหรอ ฉันเนี่ยนะจะไปชอบผู้ชาย… คนนั้นน่ะ ไม่ทีทาง” หม่อนพูดกระตุกไปเล็กน้อย แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกติดใจอะไร
“ถ้าแกพูดแบบนั้น ฉันก็สบายใจ นี่แกถ้าแกมีอะไร แกต้องรีบบอกฉันเลยนะเว้ย แกรู้ใช่ไหม” ฉันโผล่เข้าไปกอดหม่อนจากด้านข้าง
“ฉันรู้แล้วน่า” หม่อนตอบเสียงนิ่ง
