Latte or Americano [Coffeeverse] : ถักฝัน

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

เสียงกระซิบนุ่มทุ้มยังคงดังอยู่ในหัวของเขาราวกับเครื่องเล่นเพลงที่ถูกเล่นซ้ำๆ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ตัวเองเฝ้ามองมาตลอดจะมีรสชาติที่ทำให้เขาแปลกใจได้ขนาดนี้

“พี่ Aftertaste เป็นไงบ้าง” จัสตินเอ่ยปากถามทันทีที่เขานั่งลง

“ฉันว่าฉันเจอ Coffee ที่ Blend กับตัวเองแล้ว” คำตอบของเขา สร้างความประหลาดใจให้กับรุ่นน้องอีกสามคนเป็นอย่างมาก

“พี่ไม่ชอบลาเต้นี่ ผมได้ยินว่าเขามี Aftertaste เป็น Hazelnut Latte” แทนพูดขึ้นมา

น้ำเหนือเห็นด้วยกับแทน เขาสงสัยว่าทำไมเขาถึงรู้สึกชอบรสชาติของอีกคน ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองเกลียดการดื่มลาเต้มากๆ เขาได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ ตอนนี้คงต้องสนุกกับการกินเลี้ยงไปก่อน พยายามจะไม่หันไปมองร่างบางที่นั่งหัวเราะร่าอย่างมีความสุขกับสายรหัสของตัวเอง แต่สุดท้ายเขาก็พบว่าตัวเองทำไม่ได้ ตั้งแต่มีครั้งแรก เขาก็นับไม่ได้อีกเลยว่าตัวเองหันไปอีกคนกี่รอบกันแน่ รู้เพียงแค่ว่าอีกฝ่ายก็ส่งยิ้มกลับมาให้เขาทุกครั้งที่หันไป ทำให้ใจดวงน้อยๆ ฟูฟ่องขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

“หน้าแดงแล้วพี่ เมาเบียร์เหรอ” กันต์เอ่ยปากถามหนุ่มรุ่นพี่ ที่ตอนนี้หน้าแดงราวกับลูกตำลึงสุกไม่มีผิด น้ำเหนือเอื้อมไปฟาดไหล่รุ่นน้องอย่างแรงเป็นครั้งที่สองของวัน ทำให้กันต์ร้องโอดโอยออกมา
.
.
.

น้ำเหนือไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว เขาจ้องจานอาหารของตัวเองที่ไม่เหลือเศษซากอะไรอีก นอกจากช้อนส้อมที่วางคู่กัน รุ่นน้องทั้งสามขอตัวกลับก่อนแล้ว โดยที่กันต์และแทนให้เหตุผลว่าอยากกลับไปเล่นเกม และจัสตินให้เหตุผลว่าเขาอยากกลับไปทำโปรเจกที่ถูกตีกลับให้เสร็จๆ เสียที

ดังนั้นในตอนนี้ เขาจึงเป็นคนเดียวในโต๊ะที่ยังนั่งเหงาอยู่ตรงนี้

ในระหว่างที่นั่งรอ เขาได้ยินเสียงกล่าวลาของใครสักคนจากโต๊ะทางข้างหลัง เมื่ออีกคนเดินมาถึงโต๊ะเขาถึงได้รู้ว่าเป็นไอซ์นั่นเองที่เดินออกมาพลางเรียกเขาให้เดินตามตนเองไป น้ำเหนือได้ยินเสียงโห่ทั้งในทางดีและไม่ดีตลอดทางที่เดินออกจากร้าน พยายามจะทำตัวไม่สนใจแต่ก็อดที่จะหันไปสบถใส่ไม่ได้ จนในที่สุด ไอซ์ต้องจับข้อมือเพื่อที่จะดึงให้ออกจากร้านให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้อีกคนไปมีเรื่องกับใครเสียก่อน

“คุณจะไปตอบโต้คนพวกนั้นทำไมกัน เดินออกมาปกติไม่ได้หรือไง” เมื่อทั้งคู่หนีออกมาถึงสวนสาธารณะใกล้ๆ ไอซ์จึงเปิดบทสนทนาด้วยการต่อว่าอีกคนทันที

“มันว่าคุณ ผมไม่ชอบ” ไอซ์ขยับยิ้มอย่างพึงพอใจกับคำตอบของอีกคน

“ห่วงผมเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ” น้ำเหนือสวนทันควันพลันหันหน้าเข้าหาอีกคน เขาสบเข้ากับดวงตากลมที่กะพริบปริบๆ ราวกับรอคำอธิบายเพิ่มเติมจากเขา “คือ ก็ไม่เชิงว่าแบบนั้น คือว่า…”

“ไม่ต้องพูดก็ได้ ไม่เป็นไร เรามาคุยกันเรื่องในร้านดีกว่าไหม” ไอซ์ชวนอีกคนเปลี่ยนเรื่อง เพราะเห็นท่าทางอึกอักของคนข้างกาย

“ก็ดีครับ” น้ำเหนือสูดหายใจเข้าลึกๆ พลางหยุดเดิน ทำให้ร่างบางด้านข้างต้องหยุดด้วย ก่อนจะหันหน้ามาทางเขาอย่างสงสัย “ผมคิดว่าผม Blend กับคุณ”

ไอซ์รู้สึกว่าอยู่ดีๆ ใบหน้าของตนเองก็เห่อร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ เขาก้มหน้าลงซ่อนความเขินอายของตัวเองเมื่ออีกคนส่งยิ้มให้

“ผมชอบคุณ ชอบมานานแล้วด้วย” น้ำเหนือตัดสินใจกล่าวความในใจที่อัดอั้นมาตั้งแต่ปีหนึ่งให้อีกคนได้รับรู้ นึกขอบคุณคำพูดจากรุ่นน้องคนสนิทที่ทำให้เขากล้าที่จะสารภาพกับอีกคน ถึงแม้มันจะช้าไปถึงสี่ปี แต่มันก็ไม่ได้สายเกินไปที่จะพูดมันออกมาในตอนนี้

เขามองไอซ์ที่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำ มือบางเอื้อมจับมือของเขาไว้ก่อนจะค่อยๆ ลูบอย่างเบามือ

“ขอบคุณที่บอกนะ ผมดีใจที่คุณพูดมันออกมา ผมเองก็ชอบคุณมานานแล้วเหมือนกัน” ไอซ์กล่าวพลางขยับยิ้มกว้างให้กับอีกคน “คุณชอบมันจริงๆ ใช่ไหม Hazelnut Latte น่ะ”

“ผมชอบมันครับ และก็ชอบคุณด้วย” น้ำเหนือหยอกคนตรงหน้าก่อนจะโดนตีเข้าที่แขนเบาๆ “ไอซ์ครับ ให้ผมจีบคุณนะ”

ไอซ์เบิกตากว้างกับคำพูดตรงไปตรงมาของอีกฝ่าย เขาพูดไม่ออกกับสิ่งที่อีกคนพูดออกมา เขามีคนเข้าหาเยอะก็จริง แต่เพราะว่าในใจมีเพียงแค่คนคนนี้ที่ทำให้เขาใจสั่นทุกครั้งที่เจอ เขาจึงไม่คิดที่จะลังเลอีกต่อไป เขาเขย่งตัวขึ้นพลางยื่นหน้าเข้าไปกระซิบกับอีกคนอย่างแผ่วเบา เป็นเสียงกระซิบที่ทำให้น้ำเหนือรู้สึกราวกลับดอกไม้ผลิบานในหัวใจ

‘ตกลงครับ’