โดย : โลมาตัวสีเขียวที่ว่ายอยู่ในทะเลสีชมพู
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media
“ โอโซนเลิกเรียนแล้วมึงจะไปไหนวะ” กิต เพื่อนสนิทร่วมคณะของผมเอ่ยถามขึ้น
โอโซน คือชื่อของผมเองครับ ผมเป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ ปี 2 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านรังสิต ด้วยความที่อยู่ปี 2 แล้ว วิชาเรียนก็เลยเข้มข้นเป็นพิเศษ วันนี้ตารางลากยาวตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น ทำให้สภาพผมตอนนี้มันไม่ต่างจากซอมบี้เลยสักนิด
“ว่าจะไปกินข้าวก่อนกลับหอว่ะ กูหิวมากเลยเนี่ย” ผมว่าตอบเพื่อนสนิทพร้อมกับเอามือลูบท้องตัวเองที่ว่างๆ นี่
“ กูมีร้านเด็ดจะแนะนำ อาหารอร่อย แถมพ่อค้าแซ่บอีกนะเว้ย” กิตเอ่ยขึ้นด้วยแววตาแพรวพราว
“ร้านไหนก็ไปเถอะ กูหิวจนลำไส้เล็กมันม้วนเข้าไปในกระเพาะแล้วเนี่ย” ผมตอบมันไปด้วยอย่างเวอร์ๆ
“ไอ้จาฟาร์ มึงจะไปด้วยป่ะ” กิตเอ่ยถามจาฟาร์เพื่อนสนิทหน้าขรึมอีกคนของผม
“ไม่อ่ะ กูจะกลับไปนอน” มันว่าขึ้นด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ และสายตาที่ดูอิดโรยมาก เป็นขนาดนี้ก็ควรกลับไปนอนแหละถูกแล้วเพื่อน
.
.
.
18:30
namusté
ร้านอาหารตามสั่งแห่งหนึ่ง
“ทำไมคนมันเยอะขนาดนี้วะ” ผมเอ่ยถามคนเป็นเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยความสงสัย คนมาจากไหนกันเยอะแยะ ถ้าสั่งตอนนี้จะได้กินตอนไหนเนี่ย
“ก็กูบอกแล้วว่าร้านเด็ด คนมันก็ต้องเยอะสิ” กิตว่าขึ้นอย่างตื่นเต้น
“แล้วกูจะได้กินตอนไหน” ผมตอบมันไปอย่างเนือยๆ ตอนนี้เอาอะไรมาให้ผมก็กินครับ ไม่จำเป็นต้องเป็นร้านดังนี่ก็ได้ ขอแค่มีอะไรตกถึงท้องเป็นพอ
หลังจากที่เรารอคิวกันอยู่สักพักก็มีพนักงานร้านมารับออร์เดอร์สักที
“รับอะไรดีคะ” หญิงสาวในชุดผ้ากันเปื้อนสีแดงเอ่ยถ่ามขึ้น
“ผมเอากะเพรากุ้งครับ มึงอ่ะ” กิตว่าตอบพนักงาน แล้วเงยหน้าจากเมนูขึ้นมาถามผม
“เอาข้าวผัดปูที่นึงครับ” ผมเอ่ยบอกพนักงานด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“งั้นรอสักครู่นะคะ”
