Can’t wait to see you คุณคือใครกันแน่ : น้ำเขียว

นิยายสั้นแนวเขย่าขวัญทางจิตวิทยา (Psychological Thriller/ Minerva)

13.16

[เค้าถึงแล้วนะ นี่เธอถึงยังงงงง]

13.45

[เค้ากลับแล้วนะ]

[มาแล้ววววววว]

[เค้ากำลังรีบสุดแล้วค้าบบ มอไซต์อะดิดันสตาร์ทไม่ติด เดี๋ยวเค้าถึง เค้าจะรีบทักไปเลยนะค้าบบ]

[คุณได้ส่งสติ๊กเกอร์]

[ไม่งอแงนะค้าบบ เธอไปรอเค้าที่ตึก13ก็ได้ เดี๋ยวเค้ารีบแง๊นไปเลย]

[คุณได้ส่งสติ๊กเกอร์]

ความเขินในตอนแรกของฉันได้จางหายไปหมดแล้ว เมื่อฉันจะต้องมานั่งรอผู้ชาย ที่จริงแล้วควรเป็นไม่ใช่หรอ ที่ควรจะมาถึงก่อนผู้หญิง เดี๋ยวถ้ามาถึงนะ แม่จะบ่นให้หูชาเลย แล้วโรงเรียนเก่าฉันนี่ก็ไม่คิดจะพัฒนาเลยใช่ไหม ถ้าดูผ่านๆ ก็เหมือนโรงเรียนร้างเหมือนกันนะเนี่ย เเล้ววันนี้ดันเป็นวันหยุดอีก ตั้งแต่ฉันเข้ามาในโรงเรียนเนี่ย ฉันยังไม่เห็นใครซักคนเลย ไม่ใช่อาจาร์ยจะกลับกันไปหมดแล้วหรอ

~ ติ๊งงงง ~

[คุณมี 1ข้อความใหม่ ]

[เค้าถึงแล้วนะ]

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบกลับข้อความที่แจ้งเตือนมา ก็มีเสียงของผู้หญิงคนนึงเรียกชื่อของฉันขึ้นมาก่อน

“พริกแกง” ฉันหันหลังไปตามเสียงเรียกนั้น แต่ก็ต้องตกใจกับบุคคลที่อยู่ข้างหน้าของฉันในตอนนี้

“มึงมาทำอะไรที่นี่อะฝ้าย” ฉันเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย

“แล้วมึงมาทำอะไรอะ” ฝ้ายถามฉันกลับด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย เหมือนไม่ใช่ฝ้าย คนที่ฉันเคยรู้จัก

“กูนัดคนไว้ แล้วมึงอะมาทำอะไร” ฉันตอบกลับ พร้อมกับเอ่ยคำถามที่ฉันยังไม่ได้คำตอบ

“กูก็มาตามนัดไง” ฝ้ายพูดขึ้น พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วทำเหมือนพิมพ์อะไรซักอย่างลงไปในนั้น

~ ติ๊งงง ~

[คุณมี 1ข้อความใหม่ ]

เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าของฝ้ายที่ตอนนี้ยืนส่งยิ้มมาให้ฉันอยู่

[เราก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้วนี่ไง ทำไมเธอทำหน้าแบบนั้นละ]

โทรศัพท์ของฉันตกลงที่พื้นอย่างแรง หลังจากที่ฉันได้อ่านข้อความที่ส่งมา ฉันมองไปที่คนข้างหน้า ก็พบเพื่อนของฉันกำลังยืนหัวเราะฉันอยู่

“นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรเนี่ย มึงกำลังทำเหี้ยอะไรอยู่” ฉันตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง

“กูทำอะไรอะ” ฝ้ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย

“มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย มึงทำแบบนี้ทำไมวะห้ะ” ฉันพูดขึ้นอย่างโมโห พร้อมกับเดินไปผลักคนตรงหน้าล้มลงอย่างแรง