13.16
[เค้าถึงแล้วนะ นี่เธอถึงยังงงงง]
13.45
[เค้ากลับแล้วนะ]
[มาแล้ววววววว]
[เค้ากำลังรีบสุดแล้วค้าบบ มอไซต์อะดิดันสตาร์ทไม่ติด เดี๋ยวเค้าถึง เค้าจะรีบทักไปเลยนะค้าบบ]
[คุณได้ส่งสติ๊กเกอร์]
[ไม่งอแงนะค้าบบ เธอไปรอเค้าที่ตึก13ก็ได้ เดี๋ยวเค้ารีบแง๊นไปเลย]
[คุณได้ส่งสติ๊กเกอร์]
ความเขินในตอนแรกของฉันได้จางหายไปหมดแล้ว เมื่อฉันจะต้องมานั่งรอผู้ชาย ที่จริงแล้วควรเป็นไม่ใช่หรอ ที่ควรจะมาถึงก่อนผู้หญิง เดี๋ยวถ้ามาถึงนะ แม่จะบ่นให้หูชาเลย แล้วโรงเรียนเก่าฉันนี่ก็ไม่คิดจะพัฒนาเลยใช่ไหม ถ้าดูผ่านๆ ก็เหมือนโรงเรียนร้างเหมือนกันนะเนี่ย เเล้ววันนี้ดันเป็นวันหยุดอีก ตั้งแต่ฉันเข้ามาในโรงเรียนเนี่ย ฉันยังไม่เห็นใครซักคนเลย ไม่ใช่อาจาร์ยจะกลับกันไปหมดแล้วหรอ
~ ติ๊งงงง ~
[คุณมี 1ข้อความใหม่ ]
[เค้าถึงแล้วนะ]
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบกลับข้อความที่แจ้งเตือนมา ก็มีเสียงของผู้หญิงคนนึงเรียกชื่อของฉันขึ้นมาก่อน
“พริกแกง” ฉันหันหลังไปตามเสียงเรียกนั้น แต่ก็ต้องตกใจกับบุคคลที่อยู่ข้างหน้าของฉันในตอนนี้
“มึงมาทำอะไรที่นี่อะฝ้าย” ฉันเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย
“แล้วมึงมาทำอะไรอะ” ฝ้ายถามฉันกลับด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย เหมือนไม่ใช่ฝ้าย คนที่ฉันเคยรู้จัก
“กูนัดคนไว้ แล้วมึงอะมาทำอะไร” ฉันตอบกลับ พร้อมกับเอ่ยคำถามที่ฉันยังไม่ได้คำตอบ
“กูก็มาตามนัดไง” ฝ้ายพูดขึ้น พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วทำเหมือนพิมพ์อะไรซักอย่างลงไปในนั้น
~ ติ๊งงง ~
[คุณมี 1ข้อความใหม่ ]
เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าของฝ้ายที่ตอนนี้ยืนส่งยิ้มมาให้ฉันอยู่
[เราก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้วนี่ไง ทำไมเธอทำหน้าแบบนั้นละ]
โทรศัพท์ของฉันตกลงที่พื้นอย่างแรง หลังจากที่ฉันได้อ่านข้อความที่ส่งมา ฉันมองไปที่คนข้างหน้า ก็พบเพื่อนของฉันกำลังยืนหัวเราะฉันอยู่
“นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรเนี่ย มึงกำลังทำเหี้ยอะไรอยู่” ฉันตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง
“กูทำอะไรอะ” ฝ้ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย
“มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย มึงทำแบบนี้ทำไมวะห้ะ” ฉันพูดขึ้นอย่างโมโห พร้อมกับเดินไปผลักคนตรงหน้าล้มลงอย่างแรง