“รินไปนะถ้ารินไม่ไปมุกคงอด ไปนะ ไปนะ”
“ก็ได้ๆ” รินตอบรับคำไปด้วยความกระอักกระอ่วน
”งั้นพรุ่งนี้กวางมารับนะ” มุกอ้อนวอนรินจะไปด้วยทำให้กวางขัดไม่ได้
ทั้งสามคนเดินทางด้วยความอึดอัดใจ “เดี๋ยวกวางไปซื้อน้ำมาให้นะรินนะ”
“จ้ะ”
เมื่อมุกและรินอยู่บนรถลำพัง 2 คน มุกก็ไม่พลาดโอกาสที่จะทำให้ความรู้สึกรินสั่นคลอน
“ริน มุกขอโทษนะที่อยู่ๆก็กลับมา”
“ขอโทษรินทำไม?”
“ตอนนั้นมุกกับกวางตกลงจะแยกทางกัน เพราะกวางอยากให้มุกทำความฝันของตัวเองให้สำเร็จ ตอนนี้มุกกลับมาแล้ว รินก็อย่าขวางเลยนะ” รินพยักหน้ารับคำ ด้วยความปวดใจ มุกรังแกรินสาระพัดแต่ด้วยความจิตใจดีของรินก็เป็นฝ่ายขอโทษก่อนอยู่เสมอ
กวางเดินกลับขึ้นรถสังเกตุได้ถึงความผิดปกติของริน แต่กวางไม่ได้โง่ ระหว่างเดินทางกลับ กวางคิดทบทวน ที่ผ่านมากวางรับรู้ได้ถึงสายตาที่รินมองเขาด้วยความรัก กวางค่อนข้างมั่นใจกับสิ่งที่ตนคิดถึงแม้รินเอาแต่ก็ปฏิเสธทุกการเข้าใกล้เสมอ การผลักไสของริน อาจเป็นเพราะกวางยังไม่ชัดเจนพอและกวางก็อยากให้รินเป็นฝ่ายเอ่ยปากก่อน อาจเพราะเรื่องราวที่กวางเคยผ่านมา กวางจึงไม่พร้อมกับการผิดหวังซ้ำอีกครั้ง กวางต้องจัดการตัวเองและเพื่อยืนยันบางอย่าง กวางจึงแกล้งถอยตัวเองออกจากมุกและริน โดยขาดติดต่อ ต่างจากที่เคยทำมา
รินกระวนกระวายใจอยู่ไม่น้อย ที่กวางเงียบหายไป อีกทั้งการที่กวางหายไปทำให้มุกมาหารินด้วยท่าทางไม่พอใจ
“กวางไม่ได้อยู่กับรินหรอ” ท่าทางที่ตกใจในการมาของมุกก็ปนความโล่งใจที่ทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
“ไม่ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า” รินถามกลับด้วยสีหน้ากังวล มุกมองรินด้วยสายตาโกธรเคืองแล้วเดินออกไปอย่างไม่พอใจ
