แผนลับ แดนต่างดาว : ร่ำฝน

นิยายสั้นแนวแฟนตาซี (Fantasy)

นับจากวันนั้นฟอล์ทเซย์ก็มักจะชวนเธอไปทำกิจกรรมและเที่ยวเล่นตามสถานที่ต่าง ๆ บนดาว MexMelden 48 หลังเลิกงานทุกวันไม่ว่าจะเป็นการพานั่งยานพาหนะสำรวจน้ำชมสัตว์ประหลาดใต้ทะเลที่ทั้งน่ารักและน่ากลัว สอนเธอทำขนมเค้กเนื้อสัตว์ทะเลร่วมกับโพซีซึ่งเป็นขนมสุดฮอตของคนที่นี่ รวมถึงพาไปเก็บของป่ายามราตรี และดูปรากฏการณ์ฟ้าร้องเพลงซึ่งจะมีเพียงสามสัปดาห์ต่อครั้ง ทำให้เธอรู้ว่าคนที่นี่สามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้ชัดเจนแม้จะเป็นเวลากลางคืน

ยิ่งใช้ชีวิตอยู่ที่ดาวดวงนี้นานเท่าไหร่ พรฟ้าก็ยิ่งไม่อยากกลับโลกของเธอมากขึ้นเท่านั้น เธอไม่อยากจากชายหนุ่ม ไม่อยากจากโพซีที่รักเธอเหมือนหลานทุกวัน และไม่อยากจากความสวยงามราวกับภาพฝันของดาวดวงนี้ไปเลน หลายครั้งที่หญิงสาวต้องย้ำเตือนตัวเองเสมอว่า…เธอเป็นชาวโลก!
.
.
.

วันเวลาล่วงเลยมาสองสัปดาห์แล้ว คืนนี้ฟอล์ทเซย์ก็วางแผนจะชวนเธอมาดูดาวที่ป่า ซึ่งเขากับเธอพบกันเป็นครั้งแรกดังเช่นวันก่อน

ยานพาหนะพาทั้งสองบินเข้ามาใกล้เกาะที่ตรงกับจุดที่พวกเขาเคยมาดูดาวกันแล้ว แต่ทว่าครั้งนี้กลับมีบางอย่างผิดปกติเมื่อยานไม่ได้ชะลอและลงจอดแต่อย่างใด มันกลับบินผ่านไปอย่างรวดเร็วทำให้หญิงสาวต้องหันไปเขย่าแขนชายหนุ่มเพื่อบอก แต่เขากลับเอาแต่มองไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรกับเธอ พรฟ้าจึงมั่นใจแล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยอะไรออกไป ยานลำดังกล่าวก็พาพวกเขาร่อนลงมายังฐานทัพเดิมที่เธอเคยถูกจับมา ก่อนจะเข้าไปข้างในและลงจอดอย่างง่ายดาย ท่ามกลางกลุ่มคนในฐานทัพนับสิบที่ออกมายืนเรียงแถวด้านข้างราวกับต้อนรับพวกเขา!

ฟอล์ทเซย์ดึงข้อมือของพรฟ้าให้ตามเขามาที่ห้องชั้นบนของฐานทัพ ซึ่งภายในมีกลุ่มบุคคลเดิมที่เธอเคยเจอนั่งรออยู่ก่อนแล้ว แต่ที่ทำให้หญิงสาวตกใจก็คือหนึ่งในนั้นเป็น…โพซีที่ตอนนี้อยู่ในชุดหนังทางการของสภา! ชายหนุ่มโค้งคำนับให้ทุกคนซึ่งทั้งหมดก็โค้งให้เขาตามมารยาท

“ข้าพานางมาแล้วครับท่านผู้พันดูบี้” ฟอล์ทเซย์บอกชายคนเดิมที่เคยเข้ามาหาเธอตอนที่ฟื้น

“ขอบใจท่านมากสำหรับภารกิจนี้ท่านผู้กองฟอล์ทเซย์ ข้าหวังว่าท่านคงทำให้พรฟ้าเกิดความรักและเข้าใจดาวดวงนี้มากขึ้นแล้ว ก็มันเป็นบ้านที่แท้จริงของนางนี่”

“บ้านอะไรกัน! ฉันไม่เข้าใจ” พรฟ้าถามทุกคนเสียงดังด้วยความตกใจและสับสนกับเหตุการณ์ตรงหน้าไปหมด

“…ฟังนะพรฟ้า” ฟอล์ทเซย์หันมาบอกกับเธอด้วยสีหน้าจริงจัง

“แท้จริงแล้วเธอไม่ใช่มนุษย์โลก! เธอมีสายเลือดของชาวดาว MexMelden 48 มากกว่าครึ่ง เพราะ ‘เอลฟี่’แม่ของเธอคือหนึ่งในหัวหน้าทีมสำรวจอวกาศ ที่เมื่อสิบกว่าปีก่อนถูกส่งไปยังโลก และเผลอรักกับพ่อของเธอซึ่งเป็นมนุษย์ที่นั่นจนคลอดเธอ พอรู้เรื่องนี้พวกเขาก็ได้หนีไป พวกเราส่งคนมาสืบหาเธออยู่นานหลายปีจนได้รู้เรื่องทั้งหมด พวกเราตามไปดูถึงที่จนได้พบกับลูกสาวของเอลฟี่ที่มีพลังในการมองจิตใจคนอื่นเหมือนเรา และยังมีกรุ๊ปเลือดพิเศษของชาวดาวเราอยู่มากกว่า80% ด้วย”

“ตั้งแต่นั้นมาพวกเราจึงรอให้พรฟ้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่ พอจะรับเรื่องราวเหล่านี้ได้ และวันนี้มันก็มาถึงแล้ว กลับมาอยู่บ้านที่แท้จริงของเราเถอะนะ…หลานแท้ๆ ของตา” โพซีบอกด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างโหยหา

“ถ้ามันเป็นเรื่องจริง แล้วทำไมฉันไม่สามารถมองความคิดของพวกคุณออกล่ะ ทำไมฉันถึงโดนพวกคุณหลอกแบบนี้ได้!” พรฟ้าตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเครือ

“พลังในการมองจิตใจนี้ ไม่สามารถใช่กับมนุษย์บนดาวเดียวกันได้หรอก ยกเว้นพวกสัตว์และสิ่งมีชีวิตจากดาวดวงอื่น”

ผู้พันดูบี้เป็นฝ่ายตอบก่อนจะยกกรงหนูตัวหนึ่งมาตั้งตรงหน้าพรฟ้า และจ้องตาของมัน ก่อนที่เธอจะเห็นว่าดวงตาของอีกฝ่ายกลายเป็นสีทองและมีม่านตาที่หดลง ไม่ต่างกับเวลาที่หญิงสาวมองคนอื่นเลย!

“หนูตัวนี้มันอยากกินน้ำ”

ผู้พันบอกก่อนจะนำถ้วยที่บรรจุน้ำและชีสใส่ไปในกรงหนูตัวนั้นให้เธอดู ซึ่งมันก็เลือกที่จะดื่มน้ำและไม่เหลียวแลชีสซึ่งอยู่ระยะใกล้กว่าเลย

“ฉันเป็นชาวดาวดวงนี้ ฉันไม่ใช่มนุษย์โลก”

พรฟ้าพึมพำกับตัวเองด้วยความตกใจ แต่ในใจลึก ๆ เธอกลับรู้สึกดีใจที่ได้กลับมาเจอโพซีที่เป็นตาแท้ ๆ และพบกับคนที่เหมือนกับเธอสักที

“เธอรู้แล้วใช่ไหมว่าตัวเองไม่ได้แตกต่างจากคนอื่นเลย จะมีก็แค่ร่างกายเธอ สามารถทนกับอากาศของดาวดวงนี้ได้มากกว่าคนอื่นก็เท่านั้น ที่นี่คือบ้านของเธอนะพรฟ้า…พวกเรายินดีรับเธอมาเป็นส่วนหนึ่งแล้ว ทั้งหมดขึ้นอยู่กับเธอเท่านั้น” ฟอล์ทเซย์แตะบ่าของเธอด้วยความหวัง

พรฟ้านิ่งอยู่นานพักใหญ่ท่ามกลางความกังวลของทุกคน ก่อนที่หญิงสาวจะตัดสินใจได้เด็ดขาดและพูดออกไป

“ฉันจะอยู่กับครอบครัวของตัวเองที่ดาว MexMelden 48 ค่ะ!”

ทันทีที่กล่าวจบ ร่างบางก็โผเข้ากอดคุณตาโพซี ก่อนที่ฟอล์ทเซย์จะตามเข้ามากอดทั้งสองด้วยความผูกพันที่ก่อตัวขึ้นจนมันปรากฏชัดเจนในวันนี้ มาวันนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่ใช่ตัวประหลาดของใคร ๆ เพียงแค่ไปอยู่ผิดที่ผิดทางก็เท่านั้น

ขอบคุณทุกคนที่ไม่ทอดทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวในโลก ต่อไปฉันจะอยู่ดูแลคนในครอบครัวที่เหลือคนสุดท้ายของตัวเอง ให้เหมือนกับทุกวันเป็นวันสุดท้าย และใช้ชีวิตอยู่บนดาวบ้านเกิดของตัวเองให้สนุกสุด ๆ ไปเลย!