วารีผล็อยหลับไปได้สักพัก เธอก็รู้สึกว่าบริเวณหว่างขาของเธอถูกล่วงล้ำจนชื้นแฉะ เมื่อสอดมือเข้าไปในผ้าห่ม ก็รู้ได้ทันทีว่าที่มาของความชื้นแฉะมาจากนิ้วเรียวยาวของมือใหญ่ ที่เข้ามาล่วงล้ำเธอนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
“ลุงเนย์คะ “ จุ๊ๆ ลุงเนย์มองหน้าเธอยิ้มๆ แล้วจุ๊ปากให้เธอเงียบๆ
“ลุงบอกแล้วไงลุงจะทำให้วารีมีความสุข แบบที่ไม่เคยมีมาก่อน ก่อนที่เครื่องจะลง วารีไม่ต้องกังวล ปล่อยใจไปตามความรู้สึกนะ “ ลุงพูดด้วยน้ำเสียงเบาที่ให้ได้ยินกันพียงสองคน
วารีหน้าแดงกล่ำ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยให้ใครมาแตะต้องของสงวนของเธอเธอ นี่สรุปแล้วเธอต้องมาเสียตัวบนเครื่องบินกับช่างภาพอิมอพอร์ตคนนี้หรือนี่
“ แต่ลุงคะ “ ไม่ทันจะได้พูดจบประโยค ลุงเนย์ก็ประกบปากจูบเธอไม่ให้พูดได้อีก คราวนี้สาวน้อยวารีสั่นสะท้าน เกิดมาก็เพิ่งเคยเจอทั้งจูบ ทั้งโดนแตะต้องของสงวน เธอตัวสั่นด้วยความไม่เคย
นิ่วของลุงเนย์ยังคงซุกซน ทั้งบี้ทั้งคลุกเคล้ากลีบเนื้ออย่างไม่สนว่าเจ้าของร่างจะรู้สึกอย่างไร
ความเสี่ยวซ่านเข้าครอบงำวารีจนหมดสิ้น ขาทั้งสองข้างแยกห่างออกจากกันโดยไม่รู้ตัว เธอหลงใหลอยากให้นิ้วเรียวยาวสัมผัสเธออย่างนั้นและแรงขึ้นๆ เหมือนลุงเนย์จะรู้จังหวะ นิ้วเรียวยาวจึงเซาะไซร้สัมผัสกลีบเนื้อแน่นที่ไม่เคยสัมผัสมือชายอย่างถี่และหนักขึ้นเรื่อยๆ วารีเริ่มปิดสะโพกจะตอบรับจูบของลุงเนย์ด้วยลิ้นของเธอ
โอ้…ทุกอย่างมันช่างเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่ต้องมีใครสอนเธอ
แล้วลุงเนย์ก็พุ่งสู่จุดที่อ่อนไหวที่สุดของกลีบเนื้อของสาวน้อย นิ้วเรียวสะกิดปุ่มของกลีบเนื้อที่ยื่นรอคอยการสัมผัสอย่างกระชั้นถี่ๆ จนกระทั่งความเสียวของวารีพุงสู่จุดสูงสุด เม็ดในซอกหลืบกระตุกถี่ๆ ในขณะที่สะโพกยกลอยขึ้นจากเก้าอี้ นิ้วเรียวยาวย้ายจากปุ่มกระสัน และพุ่งตัวสู่ปากถ้ำที่ฟิตแน่น นิ้วเรียวขยับเข้าออกจนสุดนิ้วอยู่ไม่กี่ครั้ง จยรู้สึกได้ถึงการตอดรัดที่เกิดขึ้นกันนิ้วแบบถี่และแรง
วารีรู้สึกว่าความทรมานและความอัดแน่นถูกปลดปล่อย เธอรู้สึกตัวเบาเหมือนไร้น้ำหนัก ใบหน้าของวารียิ้มอบ่างมีความสุข ดวงตาฉ่ำเยิ้มโดยไม่รู้ตัว
ลุงเนย์ มองหน้าสาวน้อยที่ไม่เคยผ่านเกมแห่งความรักด้วยความเอ็นดู เขาก้อมลงจูปปากวารีเบาๆ ก่อนจะบอกว่า ยังมีเวลาอีก ชม.กว่าๆ กว่าเครื่องจะลง รีบนอนพักซะนะ เดี้ยวจะไม่มีแรงเดิม เพื่อนๆ จะสงสัยเอา
“ค่ะลุง” วารีตอบรับเสียงแผ่ว ตอนนี้ลุงเนย์พูดอะไรเธอก็เชื่อทั้งนั้น ก็ลุงทำให้เธอรู้จักกับความสุขรูปแบบใหม่นี่นะ
