เออ ! เอากับแกสิ แต่เอ…ทำไมเราต้องทำตามลุงแกด้วยนะ ทำไมไม่บอกเพื่อนๆ ในทีมงานให้รู้ แต่…ไม่ดี…จิตใต้สำนึกของวารีถกเถียงกันให้วุ่น
แล้วก็สรุปเองว่าแบบนี้ก็ดีนะอบอุ่นดี ชักชอบในการจู่โจมแบบไม่บอกไม่กล่าวของตาลุงเนย์แล้วสิ ชวนให้ตื่นเต้นตลอดเอาว่ะ เลยตามเลยแล้วกัน ดูซิว่ามันจะมีอะไรทำได้มากกว่านี้อีก บนเครื่องบินแบบนี้
วารีเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้สึกลางๆ เลือนๆ ว่า มือของเธอเองป้วนเปี้ยวและซุกซนอยู่ตรงเป้าของลุงเนย์ ซึ่งสัมผัสได้ถึงความเคลื่อนไหวตัวของบางสิ่งบางอย่างภายใต้เป้ากางเกงของลุง มันดูแข็งแกร่งและใหญ่โต เธอคลำเล่นเพลินๆ จนได้ยินเสียงลุงเนย์ครางเบาๆ ว่า “ฮืมมม ดีจังเลยวารี ดีจัง”
วารีสะดุ้งพรวด รีบชักมือกลับ แต่ก็ถูกมือลุงรั้งไว้แน่นและให้ตะบบอยู่ตรงนั้นต่อไป
.
.
.
ถึงเวลาตื่นขึ้นมากินอาหารมื้อค่ำ ทุกคนก็ถูกปลุกด้วยเสียงของ แอร์โอสเตสสาวสวย ทุกคนตื่นขึ้นมาทานอาหารมื้อเย็นและตั้งท่าหลับต่อ แต่อีตาลุงเนย์ไม่มีท่าทีอย่างนั้น ทานข้าวเสร็จแกก็ขอวิสกี้ขวดเล็กจากแอร์โฮสเตส 2 ขวด
ใจหนึ่งวารีก็อยากจะแลกที่นั่งกับทีมงานคนอื่น แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะรู้ว่าลุงเนย์แกจะทำอะไรกับเธอได้อีก เลือดสาวบริสุทธิ์พลุ่งพล่านเหมือนรอคอยอะไรบางอย่าง เธอจึงตัดสินใจที่จะนั่งอยู่กับลุงเนย์ต่อไป
.
.
.
ไฟในเครื่องเริ่มปิดลงให้ผู้โดยสารได้หลับพักผ่อน ทีมงานของวารีหลับกันหมดแล้ว เพราะต่างรู้หน้าที่ที่ต้องเก็บแรงไปทำงานในต่างถิ่นอีกร่วมสองสัปดาห์
ลุงเนย์ เปิดขวดวิสกี้ดื่มเป็นขวดที่สองแล้ว ตาของลุงดูฉ่ำเยิ้ม แกอมวิสกี้ไว้ในปาก แล้วตาก็สำรวจไปยังที่นั่งของทีมงาน เมื่อเห็นทุกคนหลับหมด แกก็ก้มลงประกบปากจูบปากวารีอย่างแนบแน่น แล้วค่อยๆ ป้อนวิสกี้ในปากของแกเข้ามาที่ปากของวารีจนหมด แล้วแกก็ใช้ลิ้นดุนเข้าอุ้งปากของวารีอย่างรวดเร็วรุนแรง ลิ้นใหญ่ซอกซอนไปทั่วปากของวารี
อะไรกันนี่ เธอกำลังโดนผู้ชายจูบเป็นครั้งงแรกบนเครื่องบินตอนอายุ 33 นี่นะ
“ฮืมมม หวานจังวารี อยู่รอดมาได้ยังไงนี่นะ ฮืมม” ลุงเนย์ครางเบาๆ ในขณะที่จูบปากของวารีไว้ไม่ปล่อย
“ ทำตัวตามสบายนะวารี เดี้ยวลุงจะช่วยให้วารีรู้จักกับความสุขที่วารีไม่เคยสัมผัสมาก่อน ไว้ใจลุงนะ” อีตาบ้า ก็เพราะไว้ใจไม่ใช่รึ เรื่องมันถึงบานปลายมาถึงขนาดนี้น่ะ วารีได้แต่คิดในใจ แต่ก็ไม่ขัดขวางอะไร ปล่อยทุกอย่างเลยตามเลยไปตามความต้องการของธรรมชาติแล้วกัน เธอเหลือบมองทีมงานและผู้โดยสารคนอื่นๆ ด้วยความกังวลว่าจะมีใครเห็น แต่ก็โล่งอกที่ไม่มีใครสนใจเธอกับลุงเนย์
“ลุงเนย์ยังคงควานลิ้นไล่กระหวัดลิ้น ดูดกลืนความหวานของวิสกี้ในอุ้งปากของวารีอย่างไม่หยุด จนกระทั่งความหวานของวิสกี้จางลง ลุงเนย์ก็เอาเคราที่ดกดำของแกมาชุกไซ้ซอกคอและเรื่อยมายังหว่างอกของวารี
“ตรงนี้แค่นี้ก่อนนะ เดี้ยวถึงนิวซีแลนด์แล้วลุงจะดูดดื่มให้หนำใจ”
แล้วลุงเนย์ก็เลื่อนใบหน้าไปจูบที่ใบหูของวารี
