“กุ้งตื่นหรือยัง ลุกขึ้นอาบน้ำ เดี๋ยวพี่ศักดิ์มารับไปสมัครงานนะ” บอยที่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าพันช่วงล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่เรียกคนรักที่ยังนอนจมอยู่บนเตียงไม่มีท่าทีว่าจะลุกด้วยน้ำเสียงหนักๆ
“ยังง่วงนอนอยู่เลย” เธองัวเงียพูดพร้อมเหวี่ยงผ้าห่มออกเหมือนเด็กโดนขัดใจ
“เดี๋ยวสมัครงานเสร็จค่อยกลับมานอนต่อโอเคไหมครับ” บอยพูดปลอบอย่างเอาใจแต่อีกคนสะบัดหน้าบึ้งใส่ แล้วเดินกระทืบเท้าเข้าห้องน้ำไป บอยได้แต่ยิ้มมุมปากตามหลังและแต่งตัวรอ
“กุ้ง หลับในห้องน้ำเหรอ พี่ศักดิ์ใกล้ถึงแล้วนะ” เมื่อเห็นว่ากุ้งเข้าไปเงียบอยู่ในห้องน้ำนานเกินไป บอยจึงส่งเสียงเตือน อีกทั้งรู้สึกเกรงใจหากศักดิ์จะมาเสียเวลารอตนเองกับกุ้งอีก
“ค้า…เสร็จแล้วค้า” เสียงแหลมขานเหมือนประชดก่อนจะเปิดประตูออกมาโดยมีผ้าขนหนูพันกายส่วนศีรษะมีผ้าขนหนูผืนเล็กแต่สีเดียวกันพันอยู่ และนี่เป็นสาเหตุให้เธออาบน้ำนาน
ไม่ถึง20นาทีกุ้งก็แต่งตัวเสร็จ โดยแต่งหน้าปัดแก้มอ่อนๆ แค่นี้ก็สวยใสน่ามองสำหรับคนที่นั่งลุ้นอยู่ข้างๆ “เป็นไงเร่งดีจัง รถพี่ศักดิ์ยังไม่เห็นโผล่มาเลย”
“ก็แต่งตัวเสร็จก่อนพี่ศักดิ์มาถึงนะดีแล้ว…เอกสารล่ะ เอามาว่างไว้ก่อนเดี๋ยวลืม”
“เตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ” เธอบอกพร้อมส่งสายตาค้อนให้ด้วย
เสียงเครื่องยนต์ดังอยู่หน้าห้องพักที่เป็นห้องแถวชั้นเดียว บอยลุกขึ้นไปเปิดประตูและชะโงกหน้าออกไปดู “พี่ศักดิ์มาแล้ว ป่ะกุ้งลุกขึ้น” เขาบอกพร้อมเข้ามาปิดพัดลม สำรวจตรวจความเรียบร้อยก่อนออกจากห้องโดยกุ้งยังวิ่งหานูนหานี่อยู่ ไหนว่าพร้อมแล้ว!บอยได้แต่ส่ายหน้าอย่างนึกขำเมื่อสีหน้าที่แต่งไว้สวยๆเริ่มหงิกงอ
เมื่อนั่งอยู่ในรถกุ้งก็เอ่ยขึ้น “หากได้ทำงานที่เดียวกันคงดี”
“ส่วนมากเขาไม่ค่อยรับคนที่เป็นแฟนกัน กลัวมีปัญหาภายหลัง” ศักดิ์ที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมื่องหลวงมาหลายปีเอ่ยบอก
“อ่อ แล้วในบริษัทไม่มีคู่ผัวเมียเลยซิ”
“มีนะ บางคนเข้ามาทำงานแล้วเจอกันชอบกัน”
“ว้า…”
“กังวลเหรอ” บอยถามเมื่อเห็นสีหน้าแฟนสาวหุบเหี่ยว
“ใช่ซิ ไม่อยากแยกกันนิ”
“ก็แยกกันไม่กี่ชั่วโมง เย็นมาก็เจอกันแล้ว” บอยเอ่ยปลอบเพื่อไม่ให้อีกคนกังวลจนเกินไป ศักดิ์ได้แต่มองคู่รักทางกระจกแล้วอมยิ้ม…
เมื่อพากันไปสมัครงานเสร็จเรียบร้อย ศักดิ์ที่เช่าบ้านอยู่ไม่ไกลกันก็กลับมาส่งคู่รักที่บ้านเช่า โดยระหว่างทางนั้นศักดิ์ก็แนะนำและชี้ให้ดูว่ารถคันไหนที่จะขับผ่านเส้นทางไหน และจะโดยสารเพื่อไปทำงานได้ ทั้งสองพยายามสังเกตและจดจำ ก่อนจะพากันไปแวะซื้อข้าวแกงอาหารสำเร็จรูปของคนใต้ที่ศักดิ์ซื้อกินอยู่เป็นประจำ
“กรุงเทพฯนี่อากาศร้อนดีเนอะ” เมื่อลงจากรถที่มีแอร์เย็นฉ่ำ กุ้งก็บ่นทันที
“จะเปลี่ยนใจหรือเปล่าล่ะ” บอยที่รู้สึกผิดอยู่บ้างเอ่ยถาม และได้ผ่ามือของก้อยตอบกลับอย่างไว
“กุ้งตัดสินใจแล้ว ว่าจะออกมาใช้ชีวิตอิสระโดยไม่มีสายตาใครๆจ้องจะจับผิด ก่อนที่จะแก่ตัวไป” เธอบอกแล้วรีบแย่งกุญแจจากมือของบอยไปไขเสียเอง
