เป๋าฮื้อรัก : Alistonut

นิยายสั้นวาย ชาย-ชาย (YAOI)

โดย : Alistonut
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

07.02 น.

โรงเรียนมัธยมคังเซ

เป๋าฮื้อ!! ทำไมวันนี้มาเรียนเช้าจัง กินข้าวเช้ามารึยังเนี่ย ถ้ายังไปกินกับเราเร็ว”

เสียงข้าวเจ้า ทักผมขึ้นในตอนที่ผมกำลังเดินเข้าโรงเรียน ข้าวเจ้าเป็นเพื่อนในกลุ่มของผมครับ เธอเป็นคนคอยดูแลผมทุกอย่างเลย แต่ไม่ใช่แค่ข้าวเจ้าหรอกนะครับยังมี ใบเตยกับเต อีกสองคนที่คอยดูแล คอยโอ๋ผมจนเคยตัวแล้วครับ

ตั้งแต่เด็กๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ ถูกเพื่อนๆ หรือแม้แต่เด็กแถวบ้านแกล้งเป็นประจำเลยครับ จนเมื่อได้เจอกับทั้งสามคนนี้ตอนขึ้น ม.4 พวกเขาทั้งสามคนทั้งแสบทั้งซนทั้งนั้นไม่น่าเข้ากับผมได้เลย แต่พวกเราก็เข้ากันได้ดีเลยครับ พวกเขาชวนผมเล่นอะไรต่างๆที่ไม่เคยเล่น ทำให้ผมมีชีวิตอย่างเด็กคนอื่นๆ เขาที่ได้เล่นสนุกสนานไปพร้อมกับเพื่อนๆ คอยปกป้องผม เมื่อมีเพื่อนคนอื่นมารังแก

พวกเขาทั้งสามคนเป็นเหมือนเพื่อนไม่พอยัง เป็นเหมือนพ่อแม่ของผมอีกครับ ฮ่าๆๆ แต่นั้นก็ทำให้เราทั้งสี่คนรักและคอยดูแลซึ่งกันและกันตลอดมาน่ะครับ

“หวัดดีเป๋าฮื้อ ยัยแก้มยุ่ยของใบเตยยย ไหนวันนี้กินข้าวเช้ากับอะไรมา” เสียงของใบเตยนั่นเองครับที่เรียกผม แล้วเข้ามาบีบแก้มกลมๆของผมทั้งสองข้างใน ตอนที่ผมกับข้าวเจ้าเดินเข้าห้องเรียนมาหลังจากที่กินข้าวเสร็จ

“อิข้าว มึงอย่ามาบีบแก้มลูกกูแรงยังงี้นะ แก้มลูกกูยืดหมด” ดีที่ข้าวเจ้าห้ามไว้ก่อนครับ ไม่งั้นแก้มผมย้วยแน่ๆ

“พวกมึงสองตัวนี่ก็วอแวเป๋าฮื้อมันจังเลย เป๋าฮื้อมานี่เร็วมานั่งนี่เดี๋ยวโดนบีบแก้มอีก” เตพูดขึ้นครับ เตเป็นหนึ่งเดียวของกลุ่มเลยครับที่ดูโตที่สุด แล้วก็ไม่ได้โอ๋ผมเท่าข้าวเจ้าและใบเตย เพราะด้วยความที่เขาเป็นผู้ชายด้วยมั้งครับเลยไม่ขนาดนั้น ก็เขาก็ยังคอยดูแลผมเหมือนทั้งสองคนนั้นนั่นแหละครับ

“เออมึงวันนี้ไปดูบาสกันป่ะ ได้ยินว่าวันนี้ห้องคิงแข่งกับห้องควีน ไปดูพี่พระรองกัน” เสียงใบเตยเอ่ยชวนพวกผมขณะที่รอคุณครูเข้ามาสอนครับ

“มึงจะไปดูบาสหรือดูพี่พระรอง บอกจุดประสงค์จริงๆ ของมึงมาซะใบเตย” เตเป็นตัวแทนพูดในสิ่งที่พวกเราอยากถามเลยครับ ฮ่าๆ

“มึงนี่ถามแปลก ก็ต้องไปดูพี่พระรองแมะอิเต”  ใบเตยตอบครับ พี่พระรองก็คือคนดังของโรงเรียนเราครับอยู่ ม.5 ห้องคิง พี่เขาเรียนเก่งกิจกกรรมดีเป็นที่รักใคร่ของสาวๆ แฟนคลับพี่เขาก็เยอะมากๆเลยครับ

“ถ้าเป๋าฮื้อไป กูก็ไป” เตบอกครับ แล้วทุกคนก็หันกลับมาฟังคำตอบจากผม

“เอ่อ…ไปจ้ะไป เป๋าฮื้อจะไปดูบาส” ขนาดนี้แล้วก็ต้องไปแล้วล่ะครับ
.
.
.

16.01 น.

สนามบาส

ตอนนี้พวกเราก็มาอยู่กันที่สนามบาสครับ คนเยอะมากๆ ตั้งแต่ผมเคยมาดูบาสเลย ส่วนมากก็จะเป็นผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ครับ

“มึงนั่นไงๆ พี่พระรองมาแล้วๆ” เสียงกรี๊ดกร๊าดดังไปทั่วบริเวณที่ผมอยู่ จนหูผมมันอื้อไปหมด สาวๆ พวกนี้นี่น่ากลัวจังเลยอ่ะ

“โอ๊ยย พี่พระรองหล่อมาก ไม่ไหว ใจหนูมันเหลวเป็นน้ำไปหมดแล้วค่า..”

“เห้ยๆ นั่นพี่โชก็ลงด้วยเหรอปกติไม่เห็นลงนิ” พี่โชก็คือเพื่อนในกลุ่มของพี่พระรองครับ ปกติเห็นเขาบอกว่าพี่โชชอบเตะบอลมากกว่าแต่วันนี้เห็นมาลงแข่งบาส ทำให้การเล่นบาสครั้งนี้ดูน่าสนุกขึ้นครับ
.
.
.

“พี่โชเขาก็ดูเล่นเก่งนะ ไม่ได้แย่อะไรสักหน่อย” ข้าวเจ้าพูดขึ้น หลังจากที่เราดูการเล่นบาสจนจบเกม

“ก็จริง แต่พี่พระรองกูก็คือเทพมากๆ”

“ให้มันน้อยๆ หน่อยพวกมึงสองคนน่ะ เป็นผู้หญิงแท้ๆ”

“แหม อิเตอย่าให้รู้นะว่า ไปเฝ้าพี่ต่ายที่ชมรมน่ะ” พี่ต่ายเองก็เป็นสาวสวยประจำโรงเรียนครับ แต่พี่เขาอยู่ ม.6 แล้ว

“ทุกคนงั้นเราแยกกันตรงนี้นะ เรากลับบ้านก่อนบ๊ายบายจ้า เจอกันพรุ่งนี้” ผมขอตัวแยกออกมาจากพวกเขาก่อนครับ เพราะบ้านของผมอยู่คนละทางกับเพื่อน