วันนี้ทั้งวัน ฝ้ายช่วยเพื่อน ๆ ในห้องจัดบอร์ดกันตั้งแต่ช่วงสายจนถึงสามโมงเย็นก็ยังไม่เห็นวี่แววของสนที่มาช่วยเลย หญิงสาวจึงคิดว่าจะส่งข้อความไปหาสน ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้กดพิมพ์จู่ ๆ ก็มีข้อความจากครูประจำชั้นส่งมาในไลน์กลุ่มห้องเรียนว่า
‘สนเสียชีวิตแล้วนะทุกคน เพื่อนเราประสบอุบัติเหตุ ขณะกำลังนั่งรถทัวร์เพื่อเดินทางกลับบ้านในเวลาเที่ยงคืนเมื่อ 6 วันก่อนและได้นอนรักษาตัวอยู่ในไอซียูของโรงพยาบาล XX จนกระทั่งได้จากไปเมื่อเวลา 12.00น.ของวันนี้’
“ไม่จริง!!!” ไม่ใช่เพียงแค่ฝ้ายที่ตะโกนออกมา แต่รวมถึงเพื่อนทั้งห้องที่ต่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“มิน่าล่ะ ตลอด 5 วันที่ผ่านมา เราถึงไม่เห็นสนมาโรงเรียนเลย ทำไมแม่ของสนไม่เห็นบอกอะไรมาก่อนเลยล่ะ!”
“คงเป็นเพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่น่ะสิ แต่ใครจะไปคิดว่าสนมันจะจากทุกคนไปเร็วขนาดนี้!”
คำพูดของเพื่อน ๆ ในห้องสร้างความตกใจให้แก่ฝ้ายมากยิ่งขึ้น หญิงสาวเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่เมื่อ 6 วันก่อนที่เธอได้ทำพิธีดูเนื้อคู่ ซึ่งหากสิ่งที่ทุกคนบอกเป็นเรื่องจริงก็ตรงกับวันและเวลาที่ชายหนุ่มประสบอุบัติเหตุเลยน่ะสิ!
เช่นนั้นก็แสดงว่าสนที่อยู่กับเธอมาโดยตลอด 5 วันที่ผ่านมาก็คือ “วิญญาณ” และมีแค่ฝ้ายเท่านั้นที่เห็นเขา! เรื่องที่ให้คบกันอย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ แท้จริงก็เพราะสนไม่ต้องการให้เพื่อนในห้องคนอื่นสงสัยว่าเธอมองเห็นวิญญาณเขาได้สินะ
คิดได้ดังนั้น ฝ้ายก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ก่อนจะวิ่งออกจากห้องเรียนเพื่อหมายจะไปหาสนที่โรงพยาบาล ท่ามกลางความตกใจของเหล่าเพื่อน ๆ ร่างบางวิ่งมาจนถึงหน้าโรงเรียนและได้ข้ามถนนโดยไม่ได้มองว่ามีรถคันหนึ่งกำลังแล่นมาด้วยความเร็วสูง
แต่ก่อนที่ร่างของเธอจะถูกรถคันนั้นชน ก็มีอ้อมแขนแข็งแรงของใครบางคนมาดึงหญิงสาวกลับมาอยู่ที่ฟุตบาทฝั่งโรงเรียนจนร่างบางล้มลงไปนั่งกองกับพื้น ทันทีที่เห็นว่าใครเป็นคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ แรงสะอึกสะอื้นก็เริ่มมีมากขึ้น
“สน ขอท่านมาช่วยฝ้ายเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษนะที่สนต้องปิดบังฝ้ายมาโดยตลอด” สนคุกเข่าลงพลางลูบผมนุ่มของฝ้ายอย่างทะนุถนอม ด้วยรอยยิ้มแห่งความรักที่ยังคงมอบให้ไม่ต่างจากวันแรกที่เจอกัน ฝ้ายมองข้างหลังสนก็เห็นวิญญาณตาแดงฉานดวงเดิมกำลังยืนรอเขาอยู่ไม่ห่าง
“ไม่ไปไม่ได้หรือสน แล้วฝ้ายจะอยู่กับใคร ฮือ ๆ ” ฝ้ายบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะโผเข้ากอดสนแน่น
“ไม่ได้หรอก มันถึงเวลาของสนแล้ว ที่จริง…สนต้องไปตั้งแต่วันที่ประสบอุบัติเหตุแล้ว แต่เพราะ ‘เนื้อคู่คนนี้’ เรียกสนมา ทำให้วิญญาณสนสามารถต่อเวลาอยู่บนโลกนี้ได้ระยะหนึ่ง สนจึงอยากใช้โอกาสนี้อยู่กับฝ้าย ทำในสิ่งที่สนอยากทำกับฝ้ายมานาน”
คำบอกเล่าของสน ทำให้ฝ้ายนึกย้อนไปถึงการทำพิธีดูเนื้อคู่หน้ากระจกในคืนนั้น ซึ่งบังเอิญไปตรงกันกับเวลาที่สนประสบอุบัติเหตุเข้าพอดีทำให้กลายเป็นว่า นอกจากการทำพิธีนี้จะทำให้เธอเห็นหน้าเขาแล้ว ยังเรียกวิญญาณเขามาอยู่กับเธออีก พอมาคิดดูแล้วมันก็เป็นประสบการณ์รักแรกที่ทั้งน่ากลัว น่าตลก น่าเศร้า และน่าตราตรึงในหัวใจของเธออย่างที่จะไม่มีวันลืมเลย
“ฝ้ายจะคิดถึงสนตลอดไปนะ หวังว่าสักวันเราคงจะได้เจอกันอีก” ฝ้ายยิ้มให้สนที่ยังคงเอื้อมมือมาปาดน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบาด้วยแววตาโศกเศร้าอย่างเห็นได้ชัดเจน
“สนก็หวังว่าหากชาติหน้ามีจริง สนกับฝ้ายจะได้รักและสมหวังกันนะ ชาตินี้…สนคงอยู่ดูแลฝ้ายต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ขอให้ฝ้ายเจอคนที่ดีในอนาคตและอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ”
“ถึงเวลาแล้ว” วิญญาณชายคนเดิมเตือนสน ให้รู้ว่าเวลาของเขาในโลกใบนี้ได้หมดลงแต่เพียงเท่านี้
“ลาก่อน…รักแรกและรักสุดท้ายของสน” สนลุกขึ้นก่อนจะเดินไปยืนอยู่ข้าง ๆ วิญญาณชายร่างสูงด้วยรอยยิ้มและคำทักทายร่ำลาหญิงสาวคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างของวิญญาณทั้งสองจะแปรเปลี่ยนเป็นดวงไฟสีสุกใสและหายไปในที่สุด
“ลาก่อน…รักแรกและรักสุดท้ายของฝ้าย”
