เกาะน้อย…ที่รอคอยฝัน : กอหญ้า

นิยายสั้นรักโรแมนติค (Romantic)

ฉันคงไม่โง่พอที่จะอยู่ซ้ำเติมตัวเองหรอกนะ ฉันเริ่มเข้าใจว่าคนเวลาอกหักแล้วคิดสั้น มันถึงจุดพีคยังไงถึงได้คิดทำอย่างนั้นได้ คิดแล้วทำให้ฉันเริ่มนึกถึงคนที่อกหักคนอื่นเสียแล้วสิ เพราะมันหดหู่ไปหมดจริง            นี่ขนาดฉันเป็นคนค่อนข้างเข้มแข็งแล้วนะยังรู้สึกถึงความอ่อนพลังลงได้ถึงขนาดนี้ นับประสาอะไรกับคนที่ไม่มีภูมิต้านทานล่ะ กลับไปคราวนี้ฉันคิดว่านอกจากฉันจะทำงานตามสาขาที่เรียนมาแล้ว ฉันจะไปอาสาสมัครเป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิต

อย่าดูถูกเด็กวัย 22 อย่างฉันนะ จะอายุมากอายุน้อยไม่สำคัญ มันอยู่ที่แนวทางการมองชีวิตมากกว่า ดีเสียอีกการที่เรารับฟังปัญหาของคนอื่นเยอะๆมันทำให้เรามองปัญหาของเราเล็กนิดเดียวก็ได้ และพอดีกับที่รถค่อยๆ ขับช้าลงเพื่อเบรกและหยุดนิ่งอยู่กับที่เพราะถึงท่าเรือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันไหว้ขอบคุณน้ามิกซ์และเปิดประตูรถลงไป เขาเปิดประตูรถด้านตัวเองและลงไปเปิดประตูด้านหลังและหยิบกระเป๋าเดินทางเสื้อผ้าส่งให้ฉัน ฉันยอมรับว่ามันโหวงเหวงในหัวใจเล็กน้อย ความจริงแล้วมันก็ไม่น้อยล่ะ เฮ่อ แต่ก็ช่างเถอะถึงยังไงฉันก็เลือกที่จะไปจากที่นี่แล้ว มันเป็นสิ่งที่ฉันตัดสินใจอย่างดีที่สุดแล้วเพื่อตัวฉันเอง

อีกไม่เกิน 5 นาทีเรือลำใหญ่กำลังจะออกจากท่า พร้อมกับคนที่มาส่งฉันกำลังจะขับรถออกไป มันช่างสอดคล้องกับความเป็นจริงในขณะนี้เสียจริงๆ ที่ต่างคนต่างก็ต้องแยกกันไปมีชีวิตในแบบของตัวเอง เข้าสู่สภาวะของความเป็นจริง มีจุดหมายปลายทางจริงๆไม่ใช่เป็นเรือใหญ่ที่ไร้ฝั่งฝันอย่างเรื่องราวของฉันที่ผ่านมา

ในเวลาอีกชั่วสองโมงครึ่งที่ต้องอยู่ในเรือลำนี้ มันช่างเป็นเวลาชั่วโมงครึ่งที่แสนจะยาวนานกว่าทุกครั้งที่ฉันเคยนั่งมันมาเลยทีเดียว แต่ฉันก็เชื่อว่ามันคงจะเป็นเวลาชั่วโมงครึ่งที่ทำให้ฉันโตขึ้นและเรียนรู้อะไรได้มากขึ้น ขอบคุณค่ะน้ามิกซ์ที่ทำให้ฉันรู้ว่าความรักมันไม่ได้มีไว้สำหรับนักประพันธ์ที่จะวางพล็อตเรื่องกำหนดเรื่องราวให้ความรักของพระเอกนางเอกจบลงอย่างไร แต่ในชีวิตจริงเราไม่สามารถกะเกณฑ์ว่าสุดท้ายแล้วความรักก็ต้องสมหวัง ไม่แม้กระทั่งได้รู้เลยว่าเราเล่นเป็นตัวเอก ตัวรอง หรือตัวประกอบในเรื่องนั้นๆ แต่เราเลือกที่จะไม่เป็นตัวร้ายได้ เพราะนอกจากมันจะสร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่นแล้ว แม้แต่ตัวเองก็จะหมดความนับถือในตัวเอง

อีก 5 ปีหรืออีก 10 ปีข้างหน้า ฉันอาจจะมาที่นี่และจูงลูกของฉันมาแนะนำให้รู้จักลุงมิกซ์ของแก ถึงตอนนั้นฉันคงจะมองน้ามิกซ์เป็นแค่คนรู้จักคนนึง อาจจะลืมเสียด้วยซ้ำว่าช่วงเวลานึงของช่วงวัยฉันเคยเสียใจเพราะเขาขนาดไหน

ลาก่อนค่ะน้ามิกซ์ ลาก่อนพะงันแดนดินถิ่นวิมาน ฉันขอฝากความรักของฉันไว้กับเธอนะ ฉันจะทิ้งความรักของฉันไว้ที่นี่ ถึงแม้ว่ารักครั้งแรกของฉันจะไม่สมหวังอย่างที่คิดไว้ แต่สถานที่แห่งนี้จะยังคงเป็นเกาะน้อยที่รอคอยฝันสำหรับฉันต่อไปนะ และเกาะแห่งนี้จะยังสวยงามอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป              

….พะงันที่รัก                 ฉันขอฝากความฝันไว้

ฝากไว้ทั้งหัวใจ               ขอฝากไว้ให้ดูแล

….เมื่อใดที่นึกถึง           ความหวานซึงตรึงดวงแด

ความรักจากใจแท้          หากถึงแม้ไม่สมหวัง

….จะเก็บสิ่งสวยงาม      ไว้คอยถามกับความหลัง

เมื่อใดใจพลาดพลั้ง        ให้รู้ยังมีที่พัก

….พะงันจะยังคง            เสน่ห์ไหลหลงมั่นคงนัก

สักวันฉันประจักษ์          กับรักแท้จะกลับมา…….เยือน

เกาะน้อยที่รอคอยฝัน (ตอนจบ)