ณ บ้านของไพลิน
พ่อและแม่ของเธอเองก็ได้คุยกับเรื่องของเธอเช่นเดียวกัน เพราะเธอเป็นลูกสาวคนเดียวจึงอยากให้มีคู่ชีวิตที่ดีมาดูแล แต่เธอกับไม่เห็นด้วยเพราะยังสนุกกับการทำงาน ทันทีที่ขึ้นห้องนอน เธอหันไปเห็นกล่องกระดาษสีน้ำตาลวางอยู่ที่ใต้โต๊ะทำงาน ซึ่งเป็นกล่องเก็บความทรงจำสมัยเด็ก เมื่อเปิดดูจึงพบสมุดไดอารี่ ที่เธอเขียนถึงผู้ชายคนหนึ่ง คนที่เธอแอบหลงรัก เค้าคือพี่ชายที่คอยช่วยเหลือเธอที่โรงเรียน แต่เธอไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักมากนักเพราะพี่ชายคนนี้ได้ย้ายโรงเรียนไปก่อน
/ ความบังเอิญหรือพรหมลิขิต
(นีรนาจ) : ภูผาเย็นนี้จะมีแขกพิเศษมาทานข้าวที่บ้านนะลูก
(ภูผา) : นี่วันหยุดใครกันครับจะมา เพื่อนคุณพ่อเหรอครับ ภูผากล่าวถามนีรนาจแม่ของเธอ
(นีรนาจ) : ป่าวจ้ะลูก แขกคนพิเศษของแม่เอง ไปแต่งตัวให้หล่อเลยนะลูก
หลังจากนั้นนีรนาจได้ลงมือทำอาหารเย็นและจัดโต๊ะอาหารด้วยตัวเอง และเตรียมความพร้อมสำหรับการตอนรับแขกของเธอ
เย็นวันนี้ทุกคนในบ้านแต่งตัวเพรียบพร้อมตามที่แม่กำชับไว้พร้อมกับ สั่งให้ภูผาเตรียมออกไปต้อนรับแขก สักครู่มีเสียงรถขับเข้ามา เมื่อมองไปที่ประตูรถเห็นหญิงสาวก้าวขาลงจากรถด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำ ที่ช่วยให้ขาเธอดูเรียว ชุดเดรสยาวสีขาวที่เปิดไหล่ สาวสวยคนนี้กำลังเดินเข้ามา เธอและเขาหันมองหน้าและสบตากันด้วยความตกใจ เธอคือไพลินนั่นเอง และเธอเองก็ไม่ทราบเช่นกันว่านี้คือบ้านของภูผา ทั้งคู่นิ่งอยู่สักครู่จนนีรนาจออกมาทักทายและเชิญไพลิน รวมถึงแม่ของเธอที่โต๊ะอาหาร
นี่มันอะไรกัน ไพลินและภูผาต่างคนต่างเกิดคำถามขึ้นในหัว ภูผาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือไม่ เพราะเธอมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับหุ้นส่วนสาวที่เขาแอบตกหลุมรัก แต่ในขณะเดียวกันเขากับเกลียดการถูกจับคู่ ไพลินเองก็เช่นกันน่าจะไม่พอใจหากรู้ว่ากำลังถูกจับคู่กับชายหนุ่มตรงหน้า หลังจากรับประทานอาหารเย็นแม่ของทั้งคู่คุยกันถูกคอ จนกลัวว่าหนุ่มสาวจะเบื่อ จึงให้ภูผาพาไพลินเดินชมรอบบ้าน
(ไพลิน) : บังเอิญนะคะ ที่เราได้มาเจอกันที่นี้
ไพลินพูดขึ้น พร้อมกับให้ภูผาบอกทางไปห้องน้ำแก่เธอ ระหว่างทางเธอเดินไปเห็นรูปของเด็กคนหนึ่ง มันทำให้เธอตกใจและมีน้ำตาไหลซึมออกมา เธอพูดกับตัวเอง ‘‘ นี่มันอะไรกัน นี่มันคือคุณเหรอ ฉันตามหาพี่มาตั้งนาน ตั้งแต่วันที่พี่ย้ายโรงเรียนออกไป ฉันไม่ได้ข่าวคราวพี่อีกเลย ’’
(ภูผา) : คุณไพลิน… คุณไพลิน… เจอห้องน้ำรึยัง เห็นคุณหายไปนาน
(ไพลิน) : (รีบเช็ดน้ำตาออก) เจอแล้วค่ะ ไปกันเถอะ เธอตอบพลางแอบมองผู้ชายที่กำลังเดินนำหน้าเธอไป
.
.
.
หลังจากที่ภูผาย้ายโรงเรียนไปเรียนต่อต่างประเทศ ทั้งคู่ไม่เคยเจอกัน จนกระทั่งวันที่เขาสองคนพบกัน ก็ไม่มีใครจำกันได้…
