ตอนที่ 2 ออกไปวิ่ง “ตามนัด” หรือออกไปวิ่ง “ตามยัด”
เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มออกวิ่งจ๊อกกิ้ง และก็ทักทายชาวบ้านตามปกติ ในใจเขาก็เริ่มคิดว่า ถ้าเขามีโอกาสได้เด็กสาวสักครั้งคงจะดี แต่เขาก็เปลี่ยนความคิดเพราะว่าเธอเพิ่งอายุ 16 เขาต้องติดคุกหัวโตแน่นอน แต่ชายหนุ่มอดจินตนาการ ถึงรูปร่างตอนไม่ใส่เสื้อผ้าของเด็กสาวไม่ได้ จนเขาวิ่งมาถึงเส้นทางตามที่เด็กสาวบอกเด็กสาวในชุดกางเกงกีฬาขาสั้น รองเท้าผ้าใบ และเสื้อยืดกีฬารอเขาอยู่ตรงนั้นแล้ว
“หนูนึกว่าพี่หนูจะมาไม่ทันซะอีกมัวแต่นึ่งข้าวให้แม่ค่ะข้าวสุกพอดีหนูก็เลยรีบออกมา”
เด็กสาวทักทายชายหนุ่มด้วยไมตรียิ้มแย้มแจ่มใส
“หนทางขึ้นไปลำบากไหมครับและไปไกลไหมครับ”
“ก็ลำบากนิดหนึ่งค่ะถ้าวิ่งไม่ไหวก็เดินถือว่ามาเอาบรรยากาศชมวิวสวยๆนะคะเดี๋ยวหนูจะพาไป”
ระหว่างทางนั้นเป็นทางแคบ มีหลายครั้งที่เด็กสาวต้องเดินเบียดชายหนุ่ม และเอา หน้าอก มาโดนแขนทำให้ชายหนุ่มสติกระเจิง และคิดเลิกคิดฟุ้งซ่าน เขาเริ่มลองให้เด็กสาวเดินนำหน้า แล้วเขาแกล้งเดินเบียดให้อาวุธของเขาไปโดนบั้นท้ายของเด็กสาว ซึ่งเด็กสาวก็ไม่มีท่าทีจะว่าอะไรให้กับชายหนุ่ม ทั้งสองเดินไปคุยกันไปสักพักจนเกือบจะถึงน้ำตกแล้ว
จู่ๆเด็กสาวก็ถามชายหนุ่ม
“พี่มีแฟนหรือยัง”
“เคยมีครับ”
“แล้วพี่เคยมีอะไรกับแฟนไหมคะ”
“เป็นแฟนกันก็ต้องมีสิครับ”
“มีกับทุกคนเลยเหรอคะ”
“ก็เกือบจะทุกคนครับ”
“ทีซองละครับมีแฟนหรือยัง”
“เคยมีค่ะ เคยมีอะไรกันครั้งหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ตอนนี้ไปเรียนต่อในเมืองแล้ว” เด็กสาวตอบชายหนุ่มแบบตรงๆด้วยความซื่อ
“รู้สึกยังไงบ้างละ”
ชายหนุ่มถามต่อ
“รู้สึกจั๊กจี้ค่ะ”
เด็กสาวมีท่าทางอายเล็กน้อย
“ตอนนั้นเขาชวนหนูไปที่หลังโรงเรียนค่ะ แล้วก็เอาของเขามาถูๆหนะค่ะ”
“ไม่ได้เอาสอดเข้าไปเหรอครับ”
ชายหนุ่มถาม พร้อมกับจ้องแก้มแดงๆบนใบหน้าที่เขินอายของเธอ