ตอนที่ 1 ลูกก็ดูดี แม่ก็ใช้ได้
ในช่วงต้นเดือนธันวาคม เข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเต็มตัว และเพื่อนๆของเขาได้ตกลงกันเพื่อที่ จะไปซ่อมแซมโรงเรียนของชาวม้ง ในบนดอยแห่งหนึ่ง ซึ่งมีโครงการทำกันอยู่ 5 วันซึ่งแต่ละคนนั้นต้องใช้วันหยุดของตัวเองเพื่อ ลางานไป ก็คือ ลาพุธ-ศุกร์ควบกับเสาร์อาทิตย์เป็นต้น แต่ พี เขาตัดสินใจว่าจะอยู่ในที่นี้ต่อถึงวันจันทร์เพื่อจะเที่ยวต่อเพียงลำพัง คณะของพวกเขาเดินทางขึ้นสู่ยอดดอยทันทีในเช้าวันพุธ ซึ่งใช้เวลา 3 ชั่วโมง กว่าจะถึงจุดมุ่งหมาย พวกเขาไปถึงก็ได้รับการต้อนรับจากครูใหญ่ และนักเรียนในโรงเรียนประมาณ 20 กว่าคนเป็นอย่างดี และยังมีชาวบ้านนำอาหารมาเลี้ยงพวกเขาอีกด้วย พีได้ไปสะดุดตากับสาวชาวบ้านคนหนึ่ง ซึ่งก็คือ พาจี นั่นเอง พีได้ไปช่วยเธอยกของและก็ล้างจานตามแบบสุภาพบุรุษจากในเมือง
“สวัสดีครับ ผมชื่อ พี นะครับ พี่อยู่ไกลไหมครับ เดียวต้องขนของกลับอีกให้ผมช่วยไปส่งไหม”
ชายหนุ่มถาม ตาแบบฉบับผู้ชายเจ้าชู้
“ก็ไกลอยู่ค่ะ อยู่ในไร่ท้ายหมู่บ้านนู้น แต่เอารถกระบะมาไม่ต้องห่วงเพราะของพวกนี้ต้องเอาไปไว้บ้านผู้ใหญ่”
เป็นจังหวะเดียวที่ลูกสาวเธอเดินมา
”แม่เสร็จรึยัง หนูมาช่วยแล้ว”
“เสร็จพอดีเลยลูก ป่ะวันนี้ไม่ต้องเดินกลับ ไปกับแม่เลย อ่อนี่คุณพีเขามาช่วยซ่อมโรงเรียนให้เราหนะ นี่ลูกสาวค่ะ ที่ซอง เรียนที่นี่ ม.3 ละ ส่วนดิฉัน พาจี เป็นแม่ค่ะบ้านเราอยู่ในไร่ท้ายหมู่บ้านนะคะ คุณมีอะไรให้ช่วยก็บอก”
ชายหนุ่ม ได้แต่พยักหน้าและยิ้มพูดอะไรไม่ออก เพราะตะลึงในความสวยของสองแม่ลูกโดยที่เขาจะให้ความสนใจ ทีซองเด็กสาว ผู้อวบอิ่ม แก้มแดงปากชมพูเป็นพิเศษ
พีเป็นผู้ชายที่ตื่นเช้าเป็นปกติอยู่แล้วเพราะเขาชอบออกไปจ๊อกกิ้งไม่เว้นแม้แต่ขึ้นมาอยู่กลางป่ากลางเขาเช้าวันถัดมาเขาจึงออกวิ่งไปตามหมู่บ้านตั้งแต่เช้า วิ่งไปเขาก็แวะทักทายชาวบ้านไปอย่างเป็นกันเองและมีมิตรภาพจนเขาวิ่งไปถึงท้ายหมู่บ้านก็เห็นกระท่อมเล็กๆกลางไร่ มีควันไฟจากการทำกับข้าวลอยขึ้น เขาเดาเอาไว้ว่าคงเป็นบ้านของพาจี แน่นอน เขาจึงเดินเข้าไปเพื่อที่จะไปชวนพาชีพูดคุย เมื่อเขาไปถึงเขาเจอแต่เตาที่ก่อไฟและนึ่งข้าวเหนียวอยู่ เขามองไม่เห็นใครและกำลังจะหันหลังกลับออกมา
“พี่ มาหาแม่เหรอคะแม่ไม่อยู่แม่ไปเก็บผักในไร่ค่ะ” เสียงเล็กๆตะโกนมา เขาถึงหันกลับไป ทีซอง นั่นเอง
“เปล่าครับ พอดีผมวิ่งผ่านมาเลยแวะมาคุยด้วย เช้านี้ทำอะไรกินเหรอครับ” ชายหนุ่มชวนคุยตามอัธยาศัยแต่สายตาของเขาก็พิจารณารูปร่างของเด็กสาว และคิดว่าเธอคือช้างเผือกในป่าจริงๆ เพราะรูปร่างหน้าตาของเธอ สาวศัลยกรรมในเมืองหลายๆคนยังสู้ไม่ได้
“แม่จะทำน้ำพริกอ่องค่ะอยู่แทนด้วยกันไหมคะ” เด็กสาวเอ่ยปากชวนชายหนุ่ม
“ไม่ละครับขอบคุณมากๆ พอดีต้องไปทานกับเพื่อนๆหนะครับ” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับออกมาและวิ่งไปโรงเรียน
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังล้อมวงกินข้าวกับเพื่อนนั้นเด็กสาวก็หิ้วปิ่นโตมาให้
“แม่ฝากมาให้ค่ะ”
เด็กสาวพูดพร้อมยื่นปิ่นโตให้ชายหนุ่ม
“ แม่บอกว่าเอามาเผื่อให้เพื่อนๆของพี่ด้วยนะคะ”
ถึงตอนนี้เพื่อนๆในกลุ่มของพีเริ่มตะโกนแซว ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกดีกับความมีน้ำใจครั้งนี้ของสองแม่ลูกขึ้นมาในทันทีเพราะโดยพื้นเพของเขามาจากเด็กวัดซึ่งเขาจะ เซนซิทีฟ กับ อะไรแบบนี้มาก
ตกเย็น ขณะที่ พี และเพื่อนๆกำลังทำอาหารอยู่นั้น พาจี และ ทีซอง สองแม่ลูกก็เดินเข้ามา
“ขาดเหลืออะไรหรือเปล่าคะ มีอะไรให้พวกเราช่วยก็บอกนะ” พาจี พูดพร้อมกับยิ้มให้ทุกคน และช่วยเพื่อนๆของเขาทำอาหาร
“หนูจะบอกเส้นทางวิ่งให้พี่เอาไหมคะมีน้ำตกด้วยสวยนะ”
ทีซองเดินมาคุยกับชายหนุ่มขณะที่เขากำลังเก็บกวาดพื้นเพื่อเตรียมที่รับประทานอาหาร
“ไปทางไหนหรอครับ”
ชายหนุ่มถามเด็กสาว
“ไปทางท้ายหมู่บ้านเลยค่ะ ไปทางบ้านหนูแต่พี่ต้องเลี้ยวซ้ายขึ้นไปทางเขานะ ถ้าพรุ่งนี้พี่จะไปหนูจะไปรอเอาไหมคะ”
“ok ครับพรุ่งนี้เจอกัน” ชายหนุ่มบอกกับเด็กสาวพร้อมกับยิ้ม
