หมอ (กับ) ผี : ดินสอสี

นิยายสั้นสยองขวัญ (Horror/ Chiller)

โดย : ดินสอสี
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

หมอกับผีคงไม่ใช่เรื่องที่ใกล้เคียงกันเท่าไหร่ เขาเป็นแพทย์ที่ศรัทธาในวิทยาศาสตร์ทั้งหัวใจ ดันได้มาเจอกับผีขี้ตื๊อตัวเป็น ๆ มาช่วยเป็นกำลังใจให้เขาในการอยู่ร่วมกับผีกันได้เลย

ชายหนุ่มถอดหน้ากากผ้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดเข้าห้องผ่าตัดเป็นชุดปกติ ก่อนจะเอ่ยปากลาผู้ร่วมงานคนอื่น ๆ เนื่องจากตอนนี้หมดเวลาทำงานของเขาแล้ว พฤกษ์เป็นศัลยแพทย์ที่เพิ่งจบได้ไม่นาน พอจบมาก็เข้าทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนในตัวเมืองแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด เขาเป็นแพทย์ที่มีความเป็นแพทย์อยู่เต็มตัว ทั้งเรื่องอุดมการณ์ ความสามารถ และความเชื่อ แน่นอนว่าเขาเชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์ อะไรก็ตามที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ เขาจะไม่มีทางเชื่อมัน โดยเฉพาะเรื่องผีสางที่ใครต่อใครกลัวนักหนา เขาเดินไปที่รถยนต์ของตัวเอง สตาร์ทเครื่องก่อนจะขับกลับไปยังที่พักที่เขาเช่าไว้นอกโรงพยาบาล นี่ก็ดึกแล้ว เขาง่วงเต็มแก่ อยากพักผ่อนเสียที

.
.
.

เอี๊ยดดด!!

เกือบไปแล้ว!

เจ้าแมวสีดำวิ่งตัดหน้าเขาไปทำให้เขาต้องหักหลบและเบรกตัวโก่ง ดีที่แมวตัวนั้นไม่เป็นอะไร และรถก็เซลงข้างทางเพียงเล็กน้อย เมื่อกลับมาถึงที่พัก เขาก็กระโจนลงเตียงนอนก่อนจะผล็อยหลับไป

.
.
.

ก๊อก ๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามทีปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์ แต่เขาไม่ได้สนใจ พยายามข่มตาหลับต่อ แต่เสียงเคาะประตูก็ยังดังขึ้นอีก ใครมันมาหาเขาเวลานี้กันนะ

ก๊อก ๆ

“มาแล้วครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงงัวเงียพร้อมกับเปิดประตูห้องออกดู

…ไม่เห็นมีใคร

เขาปิดประตูและเตรียมจะเดินกลับไปยังเตียงนอนแต่ทว่า

ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูดังรัวไม่หยุดจนเขาเปิดประตูออกไปดูอีกรอบ รอบนี้ชักไม่ตลกแล้ว ใครกันที่มาแกล้งเขาในยามดึกดื่นเช่นนี้ ไม่มีความเกรงใจกันบ้างเลย

“ใครครับ” เขาชะโงกหัวออกไปดูทางเดินฝั่งขวาก็ไม่เห็นมีใครจนกระทั่งหันกลับมา

วืดด!

“?” เงาสีดำที่รูปร่างเหมือนคนเคลื่อนผ่านตาเขาไปอย่างรวดเร็ว พฤกษ์ขยี้ตาแล้วลองเพ่งมองดูอีกครั้ง

ไม่เห็นจะมีอะไร

เขาหมุนตัวกลับมาเตรียมเปิดประตูเข้าห้องอีกรอบ

“เห้ย!” ชายหนุ่มตกใจอย่างแรงเมื่อหันกลับมาเจอชายหนุ่มในชุดข้าราชการสีกากียืนห่างไปไม่ถึงหนึ่งไม้บรรทัด เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสันทัด ผิวสองสี และผมถูกเซ็ตขึ้นไปอย่างลวก ๆ

“ตกใจอะไรขนาดนั้น” ชายคนนั้นถามกลั้วหัวเราะ

“ก็คุณโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ว่าแต่คุณเป็นใคร มีธุระอะไรกับผมครับ”

“ผมเหงา อยากหาเพื่อนคุย”

“ตอนนี้เนี่ยนะคุณ”

“ผมชื่อปราชญ์ เป็นอดีตเจ้าของห้องนี้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“อดีตเจ้าของห้อง? คุณจะมาทวงห้องคืนเหรอครับ” พฤกษ์กอดอกแล้วถอนหายใจ มองคนที่ทำตัวแปลก ๆ ตรงหน้า

“เปล่านะครับ ผมแค่แวะมาทักทายคุณเท่านั้นเอง”

“อ้อ ครับ ผมชื่อพฤกษ์ ถ้าคุณอยากคุยกับผม ขอเป็นพรุ่งนี้นะครับ ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายเต็มทน ความง่วงและเหนื่อยกัดกินความเป็นมิตรของเขาจนหมดสิ้น

“งั้นไว้พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่ก็แล้วกันครับ” ปราชญ์ยิ้มจนตาปิด มองอีกฝ่ายเดินกลับเข้าห้องของตัวเองไป