หนูชื่อเด็กชายแม๊ก : ลูกกลอน

นิยายสั้นสยองขวัญ (Horror/ Chiller)

กานดาเริ่มเล่าถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอได้เจอกับกรอบรูปของเด็กที่ชื่อแม๊ก ระหว่างที่เล่าก็สังเกตเห็นท่าทางของชมพู่ไปด้วย ถึงชมพู่จะมีท่าทีแปลกใจ แต่ไม่มีทีท่าใส่ใจมากนัก ด้วยท่าทางและลักษณะของชมพู่ที่กานดาสังเกตุเห็น คล้ายจะเป็นคนแก่แดดแก่ลม ท่าทางไม่เบาเลยทีเดียว ทำให้กานดาเป็นห่วงว่า ถ้าหากส่งกรอบรูปนั้นคืนไป ชมพู่จะเอาไปดูแลต่อ หรือจะเอาไปทิ้ง กานดาไตร่ตรองสักครู่ ก็คิดได้ว่าเด็กอาจจะอยากอยู่กับแม่ของเขามากกว่า ไม่อย่างนั้นคงไม่มาเข้าฝันบอกถึงแม่ของตน ด้วยท่าทางดีใจขนาดนั้น

กานดาจึงตัดใจถามชมพู่ออกไปตรงๆ ”พี่จะเอาลูกกลับไปไหมจ๊ะ”

”เดี๋ยวก่อนกลับพี่จะแวะมาเอา” ชมพู่ พูดตอบพลางหันหลังเดินออกจากบ้านของกานดาไปด้วยท่าทางที่ไม่จริงจังกับคำพูดของตัวเองมากนัก

.
.
.

ตกเย็นเสียงเพลงที่ดังมาจากบ้านป้าแจ๋วเงียบลง เสียงสตาทร์รถออกไปจากบ้านป้าแจ๋ว กานดารีบวิ่งออกมาดู พบว่าชมพู่ไปสะแล้ว ทำให้กานดารู้ว่า แม่ของเด็กแม๊กคงไม่มาเอารูปกลับไปอีกแล้ว

.
.
.

”ทำไมวันนี้เมียฉันหน้าเศร้าจัง” สามียิ้มและพูดแซวกานดา ตามปกติ

”วันนี้เจอแม่ของเด็กในรูปแล้วนะ… เด็กคนนี้ ชื่อ แม๊ก” กานดาเล่าเรื่องราวที่เธอเจอมาในวันนี้ให้สามีฟัง ด้วยท่าทีผิดหวังแทนเด็กแม๊ก

”ดีแล้วที่ไม่เอาไป อยู่กับพ่อกับแม่กับน้องที่นี่แหละ” สามีของกานดาพูดขึ้นมาลอยๆด้วยท่าทางอารมณ์ดี พลางหันหน้าไปมองที่กรอบรูป

.
.
.

”ฮือ ฮือ” เสียงเด็กร้องไห้ทำให้กานดาฝันว่าตนลืมตาตื่นขึ้นมา ในฝันกานดารีบลุกขึ้น ลงจากเตียงมานั่งลงกับพื้นข้างๆ เด็กแม๊ก แล้วอุ้มเด็กเเม๊กขึ้นมานั่งบนตักกอดไว้แน่นด้วยความสงสาร

”อย่าเสียใจไปเลย อยู่กับน้านะลูก ถ้าแม๊กไปก็จะทำให้น้าเป็นห่วงแม๊กเปล่าๆ… อยู่กับน้า น้าจะดูแลหนูเอง ดีไหม” ในฝันเด็กแม๊กเงยมองหน้ากานดา ก่อนจะโผล่เข้ากอดกานดาไว้แน่น

.
.
.

ทุกๆ วันกานดาและครอบครัวใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและปกติดี และไม่เคยลืมใส่บาตรทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับเด็กเเม๊ก

สามีของกานดาเปลี่ยนจากลูกจ้างรายวัน มารับเหมาก่อสร้างด้วยตัวเอง ทำให้หลายปีผ่านมาครอบครัวของกานดามีฐานะดีและมั่นคงยิ่งขึ้น

”หนูต้องไปแล้วนะน้า” กานดาตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของเด็กแม๊ก ในลักษณะที่ไม่เหมือนเดิม ร่างกายของเด็กแม๊กมีแสงสว่างอยู่รอบตัว มองกานดาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและสดใส พร้อมกับโบกมือบ๊ายบายกานดาอย่างมีความสุข

.
.
.

กานดาบอกเล่าถึงเรื่องเมื่อคืนให้สามีฟัง

”อืม คงจะไปแล้ว…” สามีพูดด้วยท่าทีที่ไม่แปลกใจ ”เพราะพี่ก็ฝันแบบนั้นเหมือนกัน” สามีพูดย้ำพร้อมกับคว้าภรรยาเข้ามาโอบ

“เขาไปเกิดใหม่ก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรอ… หวังว่าชาติหน้า เจ้าตัวเล็กของเราจะได้ไปเกิดในครอบครัวที่ดีนะพี่”

ทั้งสองกอดกันอย่างมีความสุข ด้วยหวังว่า ต่อไปเจ้าผีน้อย จะพบเจอแต่เรื่องราวที่ดี ตั้งแต่นั้นกานดาก็ไม่เคยฝันเห็นเด็กแม๊กอีกเลย