ส่งบุญให้พ่อ เพื่อต่ออายุขัย : กอหญ้า

นิยายสั้นแนวชีวิต ดราม่า (Drama)

โดย : กอหญ้า
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

เราเคยสงสัยกันหรือไม่ว่า การที่เราเชื่อว่าคนๆนึงได้หายสาบสูญไปเป็นเวลาหลายสิบปี และทุกคนได้ลงความเห็นกันว่าบุคคลคนนั้นได้ถูกแทงบัญชีว่าเป็นคนที่เสียชีวิตไปแล้ว หากบางที่แล้วเขาอาจจะยังไม่ได้ตายไปแล้วก็ได้ หากแต่ได้ถูกพลังบางอย่างหรือสิ่งเร้นลับบางอย่างได้ทำการปกปิดซ่อนเร้น และกักขังหน่วงเหนี่ยว อำพรางเอาไว้ก็ได้

อย่างเช่นเรื่องราวของเด็กหนุ่มวิรัชที่หลายคนเข้าใจว่าเขาได้ตายไปแล้วด้วยการกระโดดน้ำฆ่าตัวตายเมื่อสิบกว่าปีก่อน แต่ใครจะรู้ว่าความจริงแล้ววันนั้นได้มีวิญญาณตนหนึ่งมาช่วยเขาไว้แล้วปิดบังอำพรางไม่ให้คนอื่นได้เห็นเขา แล้วพาร่างที่ไม่ได้สติมายังปลายน้ำอีกฝั่งหนึ่ง ทุกคนจึงหาร่างของเขาไม่เจอ และเข้าใจกันว่าเขาได้ถูกกระแสน้ำพัดพาไปร่างอันไร้วิญญาณไปไกลจนหาศพไม่เจอ

แต่แท้ที่จริงแล้ว วิญญาณตนนั้นซึ่งก็คือวิญญาณแม่ของเขาเอง ขอเท้าความไปในขณะที่วิรัชเล็กๆอายุประมาณ5ขวบ พ่อกับแม่ของเขามีอาชีพออกเรือหาปลาในแม่น้ำแล้วเกิดการทะเลาะกัน พ่อของเขาได้บันดาลโทสะทุบตีทำร้ายแม่ของเขาจนถึงกับความตาย และได้พลัดตกจากเรือฝังร่างจมหายไปในแม่น้ำสายนั้นนั่นเอง และวิญญาณแม่ของเขาได้อาฆาตมาดร้ายพ่อของเขาหมายจะเอาชีวิตตลอดเวลา

แต่หลังจากที่วิรัชรู้สึกตัวฟื้นขึ้นมาก็ได้พบว่าเขาได้อยู่กับชายชราคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในกระท่อมในป่าลึกแต่เพียงลำพัง ซึ่งในขณะนั้นวิรัชมีอายุแค่ 9 ปีแค่นั้นเอง สอบถามจึงรู้ว่าชายชราท่านนี้เห็นเขาสลบอยู่ที่ริมแม่น้ำจึงพามารักษาที่กระท่อมของเขา ชายชราท่านนั้นบอกว่าวิรัชโชคดีที่มีวิญญาณของบุพการีคอยช่วยเหลือ แต่วิญญาณนั้นกลับอาฆาตผู้เป็นพ่อ เหตุเพราะมีกรรมที่ก่อต่อกันอยู่

“เอ็งอยากช่วยพ่อเอ็งมั้ยไอ้หนูน้อย”

ชายชราท่านนั้นถามเด็กน้อยวิรัชในขณะนั้น

“ช่วยยังไงหรือครับคุณตา ผมไม่เข้าใจ”

วิรัชตอบแบบไร้เดียงสา ตามประสาความเป็นเด็ก

“เดี๋ยวอีกหน่อย เอ็งก็จะรู้เอง แต่ตอนนี้เอ็งต้องอยู่ที่นี่ ยังกลับบ้านไม่ได้”

ชายชราท่านนั้นดูท่าทางเคร่งขรึมเอาเรื่อง แต่ไม่รู้ทำไมวิรัชถึงรู้สึกไม่กลัวกับชายแปลกหน้าคนนี้