“ทีมเรามาครบแล้วค่ะ เริ่มเลยมั้ยคะ” เพื่อนคนหนึ่งในทีมผมพูดขึ้น แล้วทางผู้ใหญ่ของบริษัทพี่ไอนทีก็ได้แนะนำนักจัดรายการชื่อดังให้กับพวกเรา
“อ่ะ ไอนทีแนะนำตัวเองให้ทุกคนได้รู้จักหน่อยสิ” ผมก็ได้แต่นั่งมองดูว่า พี่ไอนทีอยู่ไหน เพราะในห้องก็มีแต่พวกเรา ทางผู้ใหญ่บริษัทพี่ไอนทีที่เป็นผู้หญิงอีก 2 คน แล้วก็ คนที่มาถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นตอนหน้าห้องน้ำ สุดท้ายก็ไอ้ปากหมานั่น แล้วพี่ไอนทีของผมอยู่ไหน
พอทางผู้ใหญ่พูดเสร็จ จู่ๆ ไอ้ปากหมานั่นก็ลุกขึ้นยืน
“สวัสดีครับทุกคน ผมเซฟครับ หรือ ไอนทีที่ทุกคนรู้จัก ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ” ห้ะ นี่จะบอกว่า พี่ไอนที คือไอ้คนที่ด่าผมเมื่อกี้หรอ ไม่จริง ผมไม่เชื่อ พี่ไอนทีของผมไม่ใช่แบบนี้ พี่เขาเป็นคนอ่อนน้อม แล้วก็พูดเพราะด้วย
“คุณเป็นอะไรหรอครับ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย” ไอ้บ้านั่นแกล้งถามผม หลังจากที่เห็นว่าผมมีปฏิกิริยาทางใบหน้าที่ไม่เชื่ออย่างชัดเจน
“อ่อ เปล่าครับ” นี่ไอ้คนนี้คือพี่ไอนทีของผมจริงๆ หรอ ไอนทีคือนามแฝงหรอ
“นี่แหละค่ะทุกคน ไอนที ที่ทุกคนได้ฟังเสียงของเค้าทุกวันตอนหกโมงเย็น” พี่ตัวแทนบริษัทของ Nertter enterprise พูด
และแล้วภาพฝันของผมที่นึกไว้ในหัวมาตลอดว่า พี่ไอนทีต้องมีลุคเทพบุตรสุดหล่อ พูดเพราะ อ่อนน้อมก็แตกสลายไป กลายมาเป็นไอ้บ้าปากหมาที่อยู่ตรงหน้าผม ผมแทบอยากจะเป็นลม
.
.
.
วันงานโปรโมทหนังสือในรายการ…
ตอนนี้เป็นเวลา 15.00 น. ทางบริษัทของเราก็นัดให้ไอนทีหรือไอ้บ้าเซฟนั่นมาทำการซ้อมอ่านสคริป ซึ่งงานในครั้งนี้ผมเป็นคนรับผิดชอบทามไลน์ ว่าแต่ละช่วงจะพูดอะไร จะนำเสนอแบบไหน ในช่วง 3 ชั่วโมงที่เหลือก่อนรายการจะออนแอร์
ผมนั่งคุยรายละเอียดให้อดีตนักจัดรายการวิทยุที่ผมชื่นชอบฟัง แต่ว่ายังพูดไม่เคยจบสักครั้ง ไอ้บ้านั่นก็ขัดตลอด เดี๋ยวก็บ่นหิวน้ำ เดี๋ยวก็บ่นว่าอยากกินนั่นกินนี่ จนผมไม่ได้อธิบายให้จบสักที นี่หรอคนที่คนอื่นๆ ในทีมของผมที่เข้ามาอธิบายงานที่ตัวเองรับผิดชอบ ที่ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เซฟน่ารักมาก เป็นกันเองมาก ไม่เคยเห็นใครที่ดังแล้วเป็นกันเองเท่านี้มาก่อน
เหอะ ตีสองหน้าล่ะสิไม่ว่า ตัวจริงของมันอยู่ต่อหน้าผมนี่
“นี่นายช่วยจริงจังสักทีได้มั้ย เลิกแกล้งฉัน เดี๋ยวก็ออนแอร์แล้วนะ” ผมตะคอกใส่คนที่อยู่ตรงหน้าอย่าอารมณ์เสีย และแล้วคำพูดของเขาก็ทำให้ผมถึงกับนิ่ง
“จริงจังอะไรอีก ก็นายส่งมาให้อ่านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” ห้ะ นี่ผมส่งไปให้เขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมจำได้ว่าผมส่งไปยังเมลของ… โธ่เอ้ย ไอ้ทะเลทำไมไม่ดูดีๆ ก่อน นี่ผมเผลอส่งไฟล์ไปยังเมลของบริษัทต้นสังกัดของไอนที แทนที่จะส่งให้เพื่อนๆ ในทีมดู ดีนะที่งานทามไลน์ที่ผมวางไว้มันโอเคอยู่ ไม่อย่างงั้น อยากแก้อะไรก็แก้ยาก เพราะทางบริษัทต้นสังกัดเขาเห็นพ้องกับทามไลน์นี้ไปแล้ว ไอ้บ้าเซฟมันถึงได้อ่านมาก่อนแล้ว
“ห้ะ! ฉันส่งผิดหรอ แล้วทำไมนายไม่บอกแต่แรก มาแกล้งให้ฉันอธิบายใหม่อยู่ได้”
