ว่านผีปอบ : ตรีเนตร

นิยายสั้นสยองขวัญ (Horror/ Chiller)

โดย : ตรีเนตร
ลิขสิทธิ์ : Magic Time Media

สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นมันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าในโลกนี้ยังมีสิ่งที่เร้นลับอีกมากมายที่หาทางพิสูจน์ไม่ได้ นอกจากสิ่งนั้นจะปรากฏกับคนคนนั้นเองเท่านั้นปลายหนาวที่ผ่านมา ผมได้เดินทางไปเที่ยวภาคเหนือเพราะผมชอบอากาศที่นั่นและมันเป็นฤดูที่พรรณไม้เมืองหนาวกำลังชูช่อและใบอวดสายตาของนักท่องเที่ยวที่มักจะเดินทางไปชมกันทุก ๆ ปี ผมเองโชคดีที่ไม่ต้องเสียค่าที่พักแพง เพราะผมมีเพื่อนซึ่งเป็นคนพื้นเพอยู่ที่นั่น จะเสียก็แต่เพียงแค่ค่ารถไปและกลับเท่านั่นอง

หลังจากที่ผมก้าวลงจากรถไฟที่สถานีรถไฟจังหวัดเชียงใหม่ โจ้ซึ่งเป็นเพื่อนของผมก็เดินเข้ามารับผมทันทีวันนั้นพวกเราเดินทางจากกรุงเทพฯด้วยกันสี่คน คือ เมฆ เด่น บอยและผม รวมทั้งโจ้ด้วยก็ห้าคนพอดี เราตั้งใจว่ามาครั้งนี้จะเที่ยวให้จุใจเลยทีเดียว เพราะจะหาโอกาสมาแบบนี้นั้นคงไม่ง่ายนักหรอก เมื่อมีโอกาสจึงได้ชวนกันมา จากนั้นพวกเราก็เดินทางกันด้วยรถสองแถวไปยังบ้านของนายโจ้ต่อไป

.
.
.

บรรยากาศที่นั่นค่อนข้างจะหนาวเป็นพิเศษเพราะว่าอยู่บนที่สูงเรียกได้ว่าในช่วงเช้าหมอกจะลงหนามากเลยทีเดียว บางวันเล่นเอาเกือบเพลนั่นแหละหมอกจึงจะจางหายไป คนที่บนอำเภอนี้ดูค่อนข้างจะสวย

โดยเฉพาะพวกผู้หญิงทางเหนือ ผิวจะขาว แก้มจะแดงเป็นสีชมพูเปรียบได้กับลูกตำลึงสุกก็ไม่ปาน ยิ่งเจ้าเมฆด้วยแล้วเห็นเป็นไม่ได้ต้องมองจนเหลียวหลังเลยทีเดียว เพราะเจ้าเมฆนั้นมันค่อนข้างเจ้าชู้และเป็นนิสัยถาวรของมันเสียด้วย

วันนั้นหลังการเดินทางจากตัวเมืองมายังอำเภอที่นายโจ้อยู่ก็กินเวลาเข้าไปเกือบบ่ายโมงเข้าไปแล้ว หลังจากจัดการกับอาหารเช้ารวมกับอาหารเที่ยงแล้ว พวกเราก็สลบไสลกันหมดด้วยอาการเพลียเพราะการเดินทางที่ยาวไกล มันเป็นอะไรที่เพลียมากจนผมเองก็หลับแบบชนิดที่ว่าเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมทำนองนั่นแหละ ผมมาสะดุ้งตื่นอีกทีก็เมื่อไอ้โจ้มันตะโกนให้พวกเรามากินข้าวเย็น ทุกคนต่างก็เมาขี้ตากันทั้งนั้นเพราะว่าอาการเพลียยังไม่หมดไปจากใจเรานั่นเอง

อาหารเย็นวันนั้นไอ้โจ้จับไก่บ้าน 2 ตัวที่เลี้ยงไว้ไต้ถุนบ้าน เพื่อเป็นอาหารรับแขกต่างถิ่นอย่างพวกเรา

“เฮ้ยไอ้โจ้…มึงเล่นทีเดียวสองตัวเชียว สงสารมันว่ะ” ไอ้เด่นคนอีสานเอ่ย

“เฮ้ย…สองตัวเนี่ยมันไม่พอพวกเอ็งยัดหรอกโว้ย”

ไอ้โจ้ตอบด้วยความเสียดายเหมือนกัน เพราะว่ามันสู้อุตส่าห์ขุนของมันมา

“ เอาน่าอย่ามัวแต่เถียงกันเลยมาช่วยกันทำอาหารดีกว่า”

อาหารที่ว่าพวกเราไม่ได้ทำเองหรอก เพียงแต่เอาของสดๆ มาให้แม่ของไอ้โจ้ทำเท่านั้นเอง เพราะว่าอาหารชาวเหนือเราทำไม่เป็นแต่กินเป็น ไม่นานอาหารทางภาคเหนือก็มาถึง พร้อมผักสดกับแกล้มก็มาด้วยและยังมีข้าวเหนียวที่นายเด่นชอบเป็นนักหนาว่ามันอร่อยและถูกปาก

อาหารที่เรากินกันก็ไม่แปลกมาก หรือว่าแม่ของไอ้โจ้จะกลัวพวกเราจะกินไม่ได้ก็ไม่รู้ ก็เลยทำอาหารแบบชาวเมืองเขากินกัน

หลังจากอาหารมื้อเย็นลงท้องเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เริ่มเป็นนกเค้าแมวกันเป็นแถวๆ เพราะว่านอนกันมาเต็มคราบแล้วเมื่อตอนกลางวันพวกเราจึงไม่ค่อยง่วงกันมากนัก

“เฮ้ย…พวกเราไปเที่ยวกันดีกว่า อยากเดินเล่นชมสาว ๆ โว้ย”