เมื่อนึกถึงตรงนี้ดาราก็ยิ่งเจ็บปวด จึงได้ละทิ้งความเหม่อลอยถึงเรื่องราวในอดีต เธอได้เดินไปหยิบเงินที่อยู่บนเตียงมาเก็บไว้ในลิ้นชัก ซึ่งดูเหมือนตอนนี้เธอจะมีเงินเก็บพอมากพอสมควร ก่อนที่จะเริ่มแต่งหน้าใหม่เพื่อรอรับแขกคนต่อไป ชีวิตของเธอในแต่ละวันต้องนอนกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ถึงแม้จะรู้สึกรังเกียจสิ่งเหล่านี้ มากแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากก้มหน้ารับชะตากรรมอันเลวร้ายนี้ต่อไป เธอต้องใช้ชีวิตเป็นโสเภณีตั้งแต่วันแรกที่ได้เหยียบเข้ามาในสถานที่แห่งนี้กับผู้หญิงที่ชื่อ เจ้เริง ซึ่งหลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เคยได้เจอกับเจ้เริงอีกเลย ใช่แล้วเธอโดนหลอกมาขายให้เป็นวัตถุทางกามารมณ์ของบรรดาผู้ชายที่ใช้เงิน เพื่อมาตักตวงความสุขบนเรือนร่างของเธอ
เมื่อถึงเวลาค่ำ ดาราได้ลงมานั่งบนโต๊ะที่ห้องอาหาร โดยมีบรรดาหญิงสาวที่เป็นโสเภณีเหมือนกับเธอ อยู่ราว ๆ สิบกว่าคน บางคนอยู่ที่นี่มาก่อนเธอ บางคนก็อยู่มานานพอ ๆ กับเธอ ซึ่งเวลาอาหารเย็นเป็นเวลาเดียวที่เธอ จะได้เป็นตัวของตัวเองบ้าง ขณะที่เธอกำลังก้มหน้าก้มตาทานอาหารบนโต๊ะอยู่นั้น เพื่อนที่ชื่อเจน ก็ได้เข้ามาหา เจนเป็นเพื่อนสนิดเพียงคนเดียวที่เธอมีในที่แห่งนี้
“ ดารา ชั้นมีเรื่องจะบอกกับเธอ ” ดาราสังเกตเห็นแววตาของเจนที่ดูจะจริงจัง และมีความลังเลเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะพูด เธอจึงเริ่มกังวล และบอกกับเจนว่าเธอกำลังรอฟังอยู่ ด้านเจนเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนที่เหมือนพร้อมที่ฟัง เธอจึงบอกดาราว่า
“ ชั้นกำลังจะได้ออกจากที่นี่แล้วนะ “ เมื่อดาราที่ได้ยินดังนั้น จึงรู้ได้ทันทีว่าหลังจากเพื่อนของเธอ ไปแล้ว เธอจะต้องรู้สึกโดดเดี่ยวมากแน่ ๆ เจนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอมี ทั้งคู่คอยให้ความช่วยเหลือ และให้กำลังใจกันและกันมาตลอดระยะเวลาหลายปีที่อยู่ที่นี่ ตอนนี้เธอสับสนและชาไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าควรยินดี หรือเสียใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“เธอเป็นไรมั้ย ชั้นขอโทษนะที่ต้องทิ้งเธอไว้คนเดียว ถ้าเธอบอกให้ชั้นอยู่ต่อ ชั้นก็จะอยู่เพื่อเธอ นะดารา ” เจนพูดพร้อมกับร้องให้ออกมา ทั้งคู่ต่างเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย ดาราเห็นดังนั้นจึงได้ยิ้มให้เจนด้วยใบหน้าที่เปื้อนน้ำตา เธอกุมมือเพื่อนรัก พร้อมบอกว่า
“ ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ชั้นจะบอกให้เธออยู่ต่อ ไปมีชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้ ถือว่าทำเพื่อชั้นที่คงไม่มีโอกาสได้ออกไปจากที่นี่ เธอก็รู้ว่าเป็นเรื่องยากแค่ไหนก็ผู้หญิงอย่างเราจะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ”
หลังจากแยกย้ายกัน ดารากลับเข้ามาในห้องของเธอด้วยความรู้สึกที่เคว้งคว้างกว่าทุกวัน เธอเดินไปหยิบเงินในลิ้นชักออกมาดูพร้อมกับถอนหายใจ “ หวังว่าสักวันเธอจะได้ออกไปจากที่นี่บ้างนะดารา ” เธอคิดในใจ ตกกลางดึก ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ดาราที่ท่าทางงัวเงียเดินไปเปิดประตู ก็พบว่ามีคนมายืนรอ อยู่หน้าห้อง พร้อมกับบอกให้เธอไปแต่งตัวเพื่อไปรับแขก ดาราแปลกใจเล็กน้อย เพราะวันนี้เธอได้ทำงานครบกำหนดเวลาแล้ว แต่ก็ต้องจำใจกลับเข้าไปแต่งตัว