คงเป็นธรรมดาของเด็กทุกคนที่อยากไปสวนสัตว์
“พ่อคะหนูอยากไปเที่ยวสวนสัตว์จังค่ะ ที่สวนสัตว์มีจระเข้ ยีราฟ เสือ จริงไหมคะพ่อ” ลูกสาวเอ่ยปากถาม
“มีจริงสิ นี่หนูรู้ไหม ไม่ใช่แค่นั้นนะ นกยูง ฮิปโป แกะ และรู้ไหมบางแห่งมีหมีแพนด้าด้วยนะ”
เด็กน้อยตาลุกวาว และออดอ้อนพ่ออยู่พักใหญ่
“นะคะพ่อ พาหนูไปหน่อยนะคะ หนูอยากไป”
“อืมม งั้นเอาอย่างนี้นะ เดี๋ยวรอวันอาทิตย์พ่อหยุดงานก็แล้วกันนะ”
“เย้ ๆ ดีใจจังเลยค่ะ พ่อหนูใจดีที่สุดเลย”
– – – – – –
ผ่านไปจนกระทั่งถึงวันอาทิตย์ เด็กน้อยก็ลุกขึ้นแต่งตัวแต่เช้า เตรียมพร้อมเดินทาง…
“พ่อคะ ๆ หนูพร้อมแล้วค่ะ”
“พ่อทำงานมาทั้งอาทิตย์ เหนื่อยมากเลย วันนี้วันหยุดพ่อขอพักอยู่บ้านนะ ไว้เราค่อยไปอาทิตย์หน้านะ”
– – – – – –
ผ่านไปจนสาย ๆ ของวัน
“นี่หนูมาเล่นอะไรตรงนี้ลูก ทำการบ้านหรือยัง”
“วันนี้วันหยุดนะคะพ่อ หนูหยุดหนึ่งวันค่ะ”
การรักษาคำพูดนำมาซึ่งความเคารพนับถือเสมอ ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม