“ไอบ้า แกโกหกฉันหรอกหรอนี่ เอาดีๆสิ แกมาทำไรที่นี่” ฉันถามอีกครั้ง
“ฉันมาทำงานอยู่ที่นี่ ฉันเป็นวิศวกรอยู่ที่บริษัทไม่ไกลจากนี้เอง” เขาพูดพร้อมชี้นิ้วให้ฉันดู
“แกเคยบอกฉันว่าแกอยากเป็นวิศวกร วันนี้แกได้เป็นจริงแล้วหรอนี่ดีจังเลยนะ” ฉันพูด
“แล้วแกหละ เมื่อก่อนแกบอกฉันว่าแกอยากเป็นครูหนิวันนี้ได้เป็นหรือยัง” กล้าถามฉัน
“ไม่ได้เป็นหรอก ตอนนี้ฉันเป็นนักเขียนอิสระอยู่หนะ” ฉันตอบเขากลับไป
“นักเขียนหรอน่าสนใจดีนะ ว่าแต่นี่แกจะอยู่ที่สิงคโปร์กี่วัน” เขาถามฉัน
“ฉันจองโรงแรมไว้ 2 คืนหนะ” ฉันตอบ
“เออเมื่อกี้ฉันเห็นแกดูเหมือนคนหลงทางเลย มีไรให้ฉันช่วยบอกได้นะเว้ย” เขาพูด
“ช่วงนี้แกงานยุ่งหรือเปล่า ถ้าฉันให้แกเป็นไกด์ให้ฉันตอนฉันอยู่ที่นี่จะได้ไหม” ฉันถามเขาไปพร้อมทำหน้าอ้อน
“ได้สิ นี่ก็วันศุกร์พอดี เสาร์ อาทิตย์ฉันก็ไม่ได้ทำงาน ดีสะด้วยซ้ำเราจะได้เที่ยวด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนไง” เขาพูด
“โชคดีจังฉัน ที่บังเอิญเจอแกที่นี่” ฉันพูดพร้อมส่งยิ้ม
“ถ้างั้นเราไปกันเลยไหม” เขาถามฉัน
“ได้เลย” พูดจบเขาก็เริ่มพาฉัน เที่ยวในประเทศสิงคโปร์ทันที
.
.
.
วันนั้นเขาพาฉันไปเที่ยวหลายที่เลยนะคะ ไม่ว่าจะเป็น พาฉันไปกินข้าว หรือจะพาฉันไปซื้อของร้านของฝากน่ารักๆโดย เขาจะจ่ายเงินให้ฉันตลอดเลย แต่ฉันก็ห้ามเขาไว้ทุกครั้งเพราะเกรงใจ วันนั้นเราเที่ยวด้วยกันจนฟ้ามืด
“เย็นแล้ววันนี้แกกลับโรงแรมไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะพาแกไปเที่ยวที่อื่นต่อ” เขาพูด
“ถ้านั้นแกเอาเบอร์ เอาไลน์แกมาด้วย ฉันจะได้ติดต่อแกได้” พูดจบเราสองคนก็แลกเบอร์และช่องทางการติดต่ออื่นๆกันทันที
วันนั้นเขามาส่งฉันกลับโรงแรม โดยเมื่อฉันขึ้นห้องมาเราก็ยังไลน์คุยกันจนดึกด้วยความคิดถึง จากการที่ไม่ได้เจอกันมานาน
